Na alle verhalen van John gehoord te hebben de afgelopen periode ben ik erg benieuwd geworden naar de makelaarspraktijk. De eerste kennismaking is verrassend maar de volgende twee afspraken een beetje een domper. Twee bezichtigingen met een oud stel. Nou ja oud, vijftigers, bijna zestig die op zoek zijn naar een nieuwe woning. John hoeft niet veel te zeggen want de dame praat voluit en heeft overal kritiek op.
“Ach Jan zie je dat? Wat ouderwets” ( opmerking over de meubels )
“Oh Jan, heb je dat gezien? Nou dat hadden ze wel eerst eens mogen maken.” ( krimpscheur )
“Kijk Jan, zo’n plafond had oma ook.” ( spacwerkplafond )
“Wat klein. In die badkamer kan je je toch niet fatsoenlijk keren?” ( 9 m2 )
“Die tuin is al lang niet gedaan he Jan?” ( cottage garden, recent aangelegd )
“Nou dat granol is ook niet je van het.” ( spachtelputzwanden, 4 jaar oud )
Niets, maar dan ook niets was goed genoeg in deze nieuwbouwwoning met moderne inrichting. Beetje bij beetje zit John zichzelf op te vreten. En Jan? Jan zegt niet meer dan “Ja Madeleine.”
Dit is zo’n beetje de samenvatting van de eerste bezichtiging. De tweede bezichtiging zou bij een jaren 70 woning zijn, vergelijkbare prijs, andere locatie. De woning is geheel gedateerd en volgens het bouwkundig rapport zijn er nogal wat gebreken.
Gezien de negatieve blik van Madeleine heeft het volgens John geen enkele zin om daar nog te gaan kijken en als hij dit suggereert is mevrouw nogal verontwaardigd. We gaan dus weer op weg.
“Prachtig”
“Romantisch”
“Echt over nagedacht”
“Oeh wat leuk”
Met andere woorden, ze gaan er over nadenken en een bod uitbrengen.
Ik kan er geen peil meer op trekken en laat het maar voorbij gaan. John hoopt dat “die schimmelkut “ niets meer van zich laat horen en is het helemaal zat.
De bedompte sfeer in de auto bederft een beetje ons humeur. We zijn weer onderweg. Nu naar een verkoopgesprek. Ik zie niet wat hier dan weer leuk aan zou moeten zijn en John wilt het liefste de kroeg in.
Het is inmiddels al 15:00 uur en de zomerse temperatuur is opgelopen tot een onsmakelijke 33 graden. Beplakt en bezweet komen we aan in Sprundel, een klein plaatsje in de gemeente Rucphen.
“Ik kom hier niet vaak maar ik heb deze woning ooit eens getaxeerd. Nu moet men gaan verkopen en heeft men mij gevraagd.”
Ook in Sprundel is het heet, bloedheet.
“ Deze mensen gaan scheiden en ze kunnen elkaar niet uitkopen. Zij werkt niet en hij is sinds enkele jaren gedwongen minder gaan werken“
We zijn in woonwijk ‘de Branden’ en we staan voor een mooie 2-onder-1-kapwoning met garage.
Als we daar staan zien we dat bij de buren de gordijntjes wat opzij gaan. Nee, het valt niet op dat we worden begluurd hoor buurvrouw.
“Godver wat heb ik een dorst”
“Nou we zullen wel iets te drinken krijgen neem ik aan” , zegt John.
Als de voordeur opengaat staat er een elegant opgemaakte jonge vrouw van rond de dertig. Ze heeft lang donker haar, fijn gezichtje en dankzij deze heerlijke zomerdag, weinig aan. Het korte zomerjurkje wappert luchtig heen en weer en begint ver boven haar knieën, is laag uitgesneden en mouwloos.
“Hebben jullie het warm?” lacht ze ons toe.
Wat een lieve glimlach. Haar parelwitte tanden glimmen in de scherpe zon en ik kan me direct niet voorstellen dat je van zo’n prachtverschijning wilt scheiden. Maar al snel zal ons duidelijk worden waarom het zo ver is gekomen.
We mogen naar binnen.
“Willen jullie binnen of buiten zitten?”
“Ik ga het liefst naar binnen” zegt John. Ik zie de hoeken van zijn mond krullen als hij poogt naar mij te kijken.
Als zij glimlacht lijkt het of ze John begrijpt, al valt er niet veel te begrijpen, voor normale mensen dan. Mij bekruipt een raar gevoel en besluit me even op de achtergrond te houden.
“Karin, is het niet?”
“Ja, dat je dat hebt onthouden?”
De overdreven bewondering voor John’s geheugen lijkt me wat overdreven maar misschien is Karin gewoon heel netjes opgevoed.
Als we in de heerlijk koele woonkamer plaatsnemen gaat Karin voor ons wat te drinken halen. Wij houden het bij water. Voor het aangeboden bier of wijntje vinden we het wat te vroeg. Wanneer zij naar de keuken loopt schijnt de zon door haar dunne zomerjurkje en als de bries door de openslaande tuindeuren haar jurkje weer doet opwaaien zien wij doorschijnend de contouren van haar lichaam. Het lijkt alsof ze er niets onder aan heeft. Gewaagd maar met dit weer misschien ook niet verrassend.
“Is je man er niet ? “
“Die woont tijdelijk bij zijn ouders en moet werken. Jullie mogen het met mij doen vanmiddag”.
Het lijkt wel of ik John hoor praten.
“Nou dat gaat wel lukken hoor”, lacht John haar toe.
“Met twee man sterk ben ik daar ook niet bang voor “.
Als we allebei een flinke teug van het glas water nemen gaat Karin ook zitten. De mobiele airconditioning die tussen de banken en fauteuils staat opgesteld blaast in haar richting.
“Hier is het fris” aldus Karin en de koude stroom geven haar kippenvel. In haar jurkje verschijnen een paar harde tepels. Geen BH lijken John en ik tegelijkertijd te denken als we elkaar achteloos aankijken. Zonder schaamte blijft ze rustig zitten en trekt haar jurkje wat strakker zodat een en ander nog beter zichtbaar is. Ze lijkt er van te genieten of heeft niets in de gaten.
“Aangezien we hier dankzij mij zitten mocht ik het alleen oplossen van mijn toekomstige ex.”
“Je hoeft ons niet alles uit te leggen als je dat niet wilt maar als het voor de verkoop van belang is dan mag het uiteraard wel. “ Dit is de subtiele manier van John om achter alle smerige details te kunnen komen en volgens hem werkt dit altijd.
Als hij uitlegt wie ik ben en waarom ik er bij ben lijkt Karin duidelijk enthousisast.
“Nou als je nog een leuk verhaal zoekt voor je boek dan ben je hier wel goed”, lacht ze hardop.
Karin is vreemd geweest en wel meer dan één keer ook.
“Die dingen gebeuren”, zegt John begripvol. “En soms meer dan één keer”, voegt hij er aan toe.
Het ijs is duidelijk gebroken en Karin veinst dat ze het opeens warm heeft.
“ Zullen we naar boven gaan? “
“Daar komen we voor.”
Uiteraard laten we Karin als eerst de trap opgaan en onder haar korte jurkje zien we mooie ronde billen en iets wat op een kutje lijkt. Als ze bovenaan de trap iets opraapt en bukt weten we het zeker. Er zit niets onder haar jurkje dan blote borsten met harde tepels en een kaal kutje.
“Nog verder?”
“Ja is goed” en we vervolgen de reis naar zolder. Daar is het wel heel erg warm. Het rolluik is omhoog en de zon brandt vol op de grote dakkapel. Al snel staan we alle drie te zweten en ik voel de druppels langs mijn slapen een weg langs mijn wangen zoeken.
“Wil je een doekje?”
“Graag”
Uit een doosje pakt Karin een tissue en in plaats deze te geven veegt ze langzaam het zweet van mijn voorhoofd en wangen. Dit onschuldig intieme contact is ongepast maar op de een of andere manier voelt het niet zo.
“Zo, dit is de zolder dus we hebben het hoogtepunt bereikt” , lacht John.
Karin lacht en loopt naar het raam om deze op een kier te zetten. Omdat ik vlakbij haar sta laat ik mijn hand zachtjes en ‘onopzettelijk’ langs haar kontje gaan.
“Is dat zo?” zegt ze tegen John.
vrijdag 10 juli 2015
maandag 29 juni 2015
HAND VAN DE MEESTER
Een kwartier te vroeg sta ik voor het makelaarskantoor in het centrum van Breda. Het licht brandt en ik zie John haastig rondlopen. Als hij mij ziet staan doet hij met een brede glimlach de deur open. Als “ oude vrienden “ word ik binnengehaald en de normaal rustig overkomende makelaar is druk en erg opgewekt.
“ Ik heb er zo’n zin in vandaag. “ is het eerste wat John zegt.
“ Ik ook. “ zonder twijfel in mijn stem merk ik dat het wel eens een mooie dag kan worden.
John laat vol trots zijn kantoor zien. Het is modern ingericht met een beetje klassieke uitstraling. Statig meubilair, wit gestucte wanden, spacwerkplafond met inbouwverlichting en aan de muren hangen diverse schilderijen. Moderne kunst, met allemaal hetzelfde cartoonachtige figuurtje erop.
“ Dat is Pjipje “ zegt John.
“ Wat? “
“ Een creatie van Loes van Delft, een jonge kunstenares die zichzelf geen kunstenaar noemt. Prachtig vind ik het. Ik heb haar wel eens ontmoet tijdens een expositie van haar werk in Amsterdam bij Go Gallery. Echt een lief en open persoon. En bescheiden want ik vind dit dus gewoon TOPkunst. Wat jij? “
“ Heel mooi. “ Ik deel zijn smaak voor goeie kunst. De vrolijke, kleurrijke schilderijen staan mooi op dit kantoor maar kunnen evenwel thuis aan de muur hangen. Je wordt er vrolijk van. Tijdloos en je kan er in zien wat je wilt.
" Art is not what you see, but what you make others see. " zegt John. Met deze uitspraak van Degas hebben we ook gelijk het meest serieuze hoogtepunt van de dag bereikt, zou later blijken.
“ Koffie? “
“ Lekker. “
“ Dat weet je nog niet. Suiker? Melk? “
“ Zwart. “
Even later legt John uit wat we die dag gaan doen. Twee taxaties, verkoopgesprek, lunchen, en nog een paar bezichtigingen.
Al met al klinkt het niet bijzonder en ik besluit het maar over me heen te laten komen.
De eerste afspraak is een taxatie. Een kleine tussenwoning en aan de buitenzijde lijkt de jaren negentig woning wat vervallen. John legt mij uit dat dit een “Bijzonder Beheer taxatie” is. Deze mensen hebben een hypotheekachterstand bij de bank en nu moet de woning in de verkoop. Hij mag de taxatie doen en daarna zal een andere makelaar de verkoop doen.
Als de deur wordt opengedaan staat daar een niet erg vriendelijk ogende dame van ongeveer 40 jaar oud. We stellen ons voor en John vraagt:
“ Mag ik bij u naar binnen komen? “
Dat mag en als de dame zich al omdraait geeft John mij een knipoog. Ik snap de hint. De dame zegt niet veel en stelt zich zelf niet eens aan ons voor.
Eenmaal binnen blijkt de woning een bende, het lijkt “ Geordie Shore “ wel. Al snel is duidelijk dat de dame en haar vriend sinds twee jaar werkloos zijn, geen werk kunnen vinden, en wat schulden hebben. Met al die extra tijd is het blijkbaar niet mogelijk om het huis op orde te houden, wat een rotzooi is het. Volgens John is dit een gebruikelijk beeld wanneer mensen in een neerwaartse spiraal komen te zitten. Het is triest om te zien.
Of we rustig willen zijn als we naar boven gaan. Op één slaapkamer ligt haar dochter nog te slapen. We mogen wel kijken maar of we dan stil willen zijn.
“ Dat is geen probleem. “, zegt John.
John doet voorzichtig de deur open. “ Charlotte “ staat erop geschreven. Het is schemerig maar alles is goed te zien. Er hangt wel iets wat een gordijn moet voorstellen maar de roede is al lang geleden vervangen door wasknijpers. Het is er erg warm, de verwarming staat helemaal open en je ruikt de zure geur van een zweterige tienerkamer. Op bed ligt een tienermeisje van een jaar of 18. Het dekbed is geheel opzij geschoven en openlijk zichtbaar ligt een naakt meisje, diep in slaap. Ik ruik de geur van alcohol en volgens mij is ze stomdronken in slaap gevallen. De ondergekotste emmer bevestigd mijn vermoeden. Vandaar de zure geur.
Charlotte ligt met open mond op haar rug te slapen. Het is niet goed te zien maar haar puntige borsten verraden een kleine a-cup. Als John van de grond iets opraapt en in mijn gezicht duwt blijkt dit haar bh te zijn.
“ Ruik eens. “
“ Doe normaal man. Dat kan toch niet? “
In het label staat de maat en ik blijk gelijk te hebben. Ik besluit toch maar even te ruiken.
Het meisje is mooi, slank, heeft smalle heupen en zo te zien een kaalgeschoren kutje. Ik zie geen schaamlippen dus het is een mooi strak plaatje. Zonder dat ik het in de gaten heb gehad ben ik verder de kamer ingelopen en sta naast het bed van Charlotte naar haar kutje te kijken. Ik begin verdomme op John te lijken.
Als ik me snel weer omdraai staat John lachend in het gat van de deur.
“ Wat is er? “
“ Oh niets, heb je je vinger erin gestoken? “
“ Nee, natuurlijk niet. “
“ Jammer, zo’n kans krijg je geen tweede keer. "
“ Opzij, ik moet van de hypotheekbank overal een foto maken. “
Zei hij dat nu echt? Hij gaat toch geen foto maken van dat naakte meisje? Ja, dat ging hij dus echt doen. En nog een extra foto met het bed er net niet op, voor in het taxatierapport. Voor mijn gevoel hebben we daar wel een uur gestaan. De rest van de woning had John snel gezien en met zijn digitale trofee stonden we al snel weer buiten.
“ Dit heb ik dus echt niet gepland” , lacht John luidkeels in de auto.
“ En dit heb ik dus echt niet verwacht “, reageer ik enigszins beduusd.
“ Dit wordt een fantastische dag “ , laat John mij nog luider weten.
“ Je bent bij mij in goede handen, hahaha. De hand van de meester zal je de fijne kneepjes van het vak wel leren. “
Ik weet niet meer waar ik in terecht ben gekomen maar als dit zo doorgaat wordt ik vanaf maandag ook makelaar. De volgende afspraken vielen wat tegen, zeker in verhouding tot mijn eerste kennismaking met de makelaardij in de praktijk.
In mijn ogen zou niets het kale kutje van Charlotte nog kunnen overtreffen. Oh, wat zou ik me hier in blijken te vergissen. De dag was namelijk nog niet om en wat er later die dag nog zou gebeuren is voor mij nog steeds onvoorstelbaar.
“ Ik heb er zo’n zin in vandaag. “ is het eerste wat John zegt.
“ Ik ook. “ zonder twijfel in mijn stem merk ik dat het wel eens een mooie dag kan worden.
John laat vol trots zijn kantoor zien. Het is modern ingericht met een beetje klassieke uitstraling. Statig meubilair, wit gestucte wanden, spacwerkplafond met inbouwverlichting en aan de muren hangen diverse schilderijen. Moderne kunst, met allemaal hetzelfde cartoonachtige figuurtje erop.
“ Dat is Pjipje “ zegt John.
“ Wat? “
“ Een creatie van Loes van Delft, een jonge kunstenares die zichzelf geen kunstenaar noemt. Prachtig vind ik het. Ik heb haar wel eens ontmoet tijdens een expositie van haar werk in Amsterdam bij Go Gallery. Echt een lief en open persoon. En bescheiden want ik vind dit dus gewoon TOPkunst. Wat jij? “
“ Heel mooi. “ Ik deel zijn smaak voor goeie kunst. De vrolijke, kleurrijke schilderijen staan mooi op dit kantoor maar kunnen evenwel thuis aan de muur hangen. Je wordt er vrolijk van. Tijdloos en je kan er in zien wat je wilt.
" Art is not what you see, but what you make others see. " zegt John. Met deze uitspraak van Degas hebben we ook gelijk het meest serieuze hoogtepunt van de dag bereikt, zou later blijken.
“ Koffie? “
“ Lekker. “
“ Dat weet je nog niet. Suiker? Melk? “
“ Zwart. “
Even later legt John uit wat we die dag gaan doen. Twee taxaties, verkoopgesprek, lunchen, en nog een paar bezichtigingen.
Al met al klinkt het niet bijzonder en ik besluit het maar over me heen te laten komen.
De eerste afspraak is een taxatie. Een kleine tussenwoning en aan de buitenzijde lijkt de jaren negentig woning wat vervallen. John legt mij uit dat dit een “Bijzonder Beheer taxatie” is. Deze mensen hebben een hypotheekachterstand bij de bank en nu moet de woning in de verkoop. Hij mag de taxatie doen en daarna zal een andere makelaar de verkoop doen.
Als de deur wordt opengedaan staat daar een niet erg vriendelijk ogende dame van ongeveer 40 jaar oud. We stellen ons voor en John vraagt:
“ Mag ik bij u naar binnen komen? “
Dat mag en als de dame zich al omdraait geeft John mij een knipoog. Ik snap de hint. De dame zegt niet veel en stelt zich zelf niet eens aan ons voor.
Eenmaal binnen blijkt de woning een bende, het lijkt “ Geordie Shore “ wel. Al snel is duidelijk dat de dame en haar vriend sinds twee jaar werkloos zijn, geen werk kunnen vinden, en wat schulden hebben. Met al die extra tijd is het blijkbaar niet mogelijk om het huis op orde te houden, wat een rotzooi is het. Volgens John is dit een gebruikelijk beeld wanneer mensen in een neerwaartse spiraal komen te zitten. Het is triest om te zien.
Of we rustig willen zijn als we naar boven gaan. Op één slaapkamer ligt haar dochter nog te slapen. We mogen wel kijken maar of we dan stil willen zijn.
“ Dat is geen probleem. “, zegt John.
John doet voorzichtig de deur open. “ Charlotte “ staat erop geschreven. Het is schemerig maar alles is goed te zien. Er hangt wel iets wat een gordijn moet voorstellen maar de roede is al lang geleden vervangen door wasknijpers. Het is er erg warm, de verwarming staat helemaal open en je ruikt de zure geur van een zweterige tienerkamer. Op bed ligt een tienermeisje van een jaar of 18. Het dekbed is geheel opzij geschoven en openlijk zichtbaar ligt een naakt meisje, diep in slaap. Ik ruik de geur van alcohol en volgens mij is ze stomdronken in slaap gevallen. De ondergekotste emmer bevestigd mijn vermoeden. Vandaar de zure geur.
Charlotte ligt met open mond op haar rug te slapen. Het is niet goed te zien maar haar puntige borsten verraden een kleine a-cup. Als John van de grond iets opraapt en in mijn gezicht duwt blijkt dit haar bh te zijn.
“ Ruik eens. “
“ Doe normaal man. Dat kan toch niet? “
In het label staat de maat en ik blijk gelijk te hebben. Ik besluit toch maar even te ruiken.
Het meisje is mooi, slank, heeft smalle heupen en zo te zien een kaalgeschoren kutje. Ik zie geen schaamlippen dus het is een mooi strak plaatje. Zonder dat ik het in de gaten heb gehad ben ik verder de kamer ingelopen en sta naast het bed van Charlotte naar haar kutje te kijken. Ik begin verdomme op John te lijken.
Als ik me snel weer omdraai staat John lachend in het gat van de deur.
“ Wat is er? “
“ Oh niets, heb je je vinger erin gestoken? “
“ Nee, natuurlijk niet. “
“ Jammer, zo’n kans krijg je geen tweede keer. "
“ Opzij, ik moet van de hypotheekbank overal een foto maken. “
Zei hij dat nu echt? Hij gaat toch geen foto maken van dat naakte meisje? Ja, dat ging hij dus echt doen. En nog een extra foto met het bed er net niet op, voor in het taxatierapport. Voor mijn gevoel hebben we daar wel een uur gestaan. De rest van de woning had John snel gezien en met zijn digitale trofee stonden we al snel weer buiten.
“ Dit heb ik dus echt niet gepland” , lacht John luidkeels in de auto.
“ En dit heb ik dus echt niet verwacht “, reageer ik enigszins beduusd.
“ Dit wordt een fantastische dag “ , laat John mij nog luider weten.
“ Je bent bij mij in goede handen, hahaha. De hand van de meester zal je de fijne kneepjes van het vak wel leren. “
Ik weet niet meer waar ik in terecht ben gekomen maar als dit zo doorgaat wordt ik vanaf maandag ook makelaar. De volgende afspraken vielen wat tegen, zeker in verhouding tot mijn eerste kennismaking met de makelaardij in de praktijk.
In mijn ogen zou niets het kale kutje van Charlotte nog kunnen overtreffen. Oh, wat zou ik me hier in blijken te vergissen. De dag was namelijk nog niet om en wat er later die dag nog zou gebeuren is voor mij nog steeds onvoorstelbaar.
DE AFSPRAAK
In de korte periode dat ik John nu ken heeft hij mij veel verteld over zijn werk als makelaar. Ik ben een echte kenner geworden van de plaatselijke woningmarkt hier in Breda. Zijn verhalen over ontmoetingen, escapades en sexuele uitspattingen zijn overweldigend. Na enige tijd begon ik zelfs te twijfelen of dit alles wel echt gebeurd is. Op zijn minst lijkt het aangedikt om een mooi verhaal te kunnen vertellen.
Echter de wijze waarop John mij alles vertelt is erg grafisch. De details over standjes en de afwerking van de bijpassende woning maken het erg geloofwaardig. Ik geef hem het voordeel van de twijfel. Het wordt een mooi boek met anekdotes.
Als ik alles zou bundelen wordt het een boek dat geheel anders is dan ik wil schrijven. Zo gaat het meestal bij mij. Bijna vergeet ik dat mijn boek een ode zou moeten worden aan Alexia. Moet ik nu vast blijven houden aan het liefdesverhaal? Mijn drang om meer te horen van John is sterker dan mijn muze. Kan dat? Getergd heb ik moeite om nog verder te schrijven. Ik krijg het gevoel dat ik Alexia bedrieg, dat ik vreemd ga. Het is verwarrend.
Vorige week heb ik tegen John gezegd dat zijn verhalen bijna te mooi zijn om waar te zijn. Op een subtielere manier kon ik het niet brengen.
“Zoiets verzin je toch niet Axel?” Ja dat moet je natuurlijk niet aan een schrijver vragen en wijselijk geef ik maar geen antwoord.
Zijn ietwat verontwaardigend ogende reactie stelt mij gelijk al gerust en ik heb spijt van mijn opmerking. Of John kan goed toneelspelen, hij is uiteindelijk makelaar. Dat zijn geboren woordkunstenaars die jou alles kunnen verkopen. Ze zijn nog erger dan autoverkopers.
John stelt voor dat ik eens een dagje met hem meeloop. Hij zal mij dan laten zien hoe makkelijk het verleiden gaat. Hoe je met een stalen gezicht weg kan komen met dubbelzinnige opmerkingen en waar dat dan toe kan leiden.
Ik hoop niet dat hij bedoelt dat we samen een onschuldige huiseigenaresse gaan neuken na haar verteld te hebben, al kijkend naar een krimpscheur, dat hij een spleetje ziet. Ja, John heeft een heel regiment aan zinnen klaar liggen:
“ Zo’n extra grote keukentafel is altijd wel makkelijk. “
“ U heeft een mooie afzuiginstallatie. “
“ Per ongeluk “ de ouderslaapkamer “hobbykamer” noemen.
Dat de tuin zoveel privacy biedt “ dat niemand je ziet liggen. “
“ Het huis is goed geïsoleerd zie ik, de buren kunnen je niet horen? “
“ Het bad is ruim genoeg voor twee personen zie ik. “
“ U heeft een mooi uitzicht. “
“ Zullen we boven beginnen? “
“ Alles ziet er goed uit mevrouw. “
“ De woonkamer heeft een vrij uitzicht. Niemand kan bij u binnenkijken. “
John heeft zoveel verteld dat na het lezen van zijn relaas geen enkele makelaar nog onverdacht bij je binnen kan komen. Een waarschuwing voor menig huismoeder. Een lust voor de vele nymphomanen die er volgens John in Nederland rondlopen.
Volgens hem is elke vrouw wel te verleiden. Ze zijn allemaal gevoelig voor een lief woordje, een toespeling of compliment.
Ik zie zijn aanbod wel zitten en krijg zin om met hem mee te gaan.
“ Ik doe het. “
“Echt? “
Als een kind zo blij zie ik de glinstering in zijn ogen en ik weet niet of ik hier nu blij van moet worden. Mij bekruipt de angst dat John zijn beste beentje voor wilt zetten en dat is gezien zijn bij mij opgebouwde reputatie een onheilspellend voorteken.
Inmiddels is het al laat op de avond en Denovo gaat sluiten. We nemen afscheid en John zegt mij te laten weten wanneer er een geschikte dag is om samen af te spreken zodat ik “ zijn wereld “ van dichtbij mag meemaken. Dit is trouwens goeie research en wellicht krijg ik een beter beeld van de makelaardij. Tot nu toe heb ik alleen maar verhalen gehoord over beffen, een volgespoten trouwjurk en nog meer smeuïge details.
Eenmaal thuis gekomen zie ik een binnengekomen sms.
“ Aanstaande vrijdag, 9:00 uur bij mij op kantoor. Okay? “
Dat is wel erg snel maar zonder aarzeling stuur ik een bericht terug:
“ Okay, afspraak. “
Echter de wijze waarop John mij alles vertelt is erg grafisch. De details over standjes en de afwerking van de bijpassende woning maken het erg geloofwaardig. Ik geef hem het voordeel van de twijfel. Het wordt een mooi boek met anekdotes.
Als ik alles zou bundelen wordt het een boek dat geheel anders is dan ik wil schrijven. Zo gaat het meestal bij mij. Bijna vergeet ik dat mijn boek een ode zou moeten worden aan Alexia. Moet ik nu vast blijven houden aan het liefdesverhaal? Mijn drang om meer te horen van John is sterker dan mijn muze. Kan dat? Getergd heb ik moeite om nog verder te schrijven. Ik krijg het gevoel dat ik Alexia bedrieg, dat ik vreemd ga. Het is verwarrend.
Vorige week heb ik tegen John gezegd dat zijn verhalen bijna te mooi zijn om waar te zijn. Op een subtielere manier kon ik het niet brengen.
“Zoiets verzin je toch niet Axel?” Ja dat moet je natuurlijk niet aan een schrijver vragen en wijselijk geef ik maar geen antwoord.
Zijn ietwat verontwaardigend ogende reactie stelt mij gelijk al gerust en ik heb spijt van mijn opmerking. Of John kan goed toneelspelen, hij is uiteindelijk makelaar. Dat zijn geboren woordkunstenaars die jou alles kunnen verkopen. Ze zijn nog erger dan autoverkopers.
John stelt voor dat ik eens een dagje met hem meeloop. Hij zal mij dan laten zien hoe makkelijk het verleiden gaat. Hoe je met een stalen gezicht weg kan komen met dubbelzinnige opmerkingen en waar dat dan toe kan leiden.
Ik hoop niet dat hij bedoelt dat we samen een onschuldige huiseigenaresse gaan neuken na haar verteld te hebben, al kijkend naar een krimpscheur, dat hij een spleetje ziet. Ja, John heeft een heel regiment aan zinnen klaar liggen:
“ Zo’n extra grote keukentafel is altijd wel makkelijk. “
“ U heeft een mooie afzuiginstallatie. “
“ Per ongeluk “ de ouderslaapkamer “hobbykamer” noemen.
Dat de tuin zoveel privacy biedt “ dat niemand je ziet liggen. “
“ Het huis is goed geïsoleerd zie ik, de buren kunnen je niet horen? “
“ Het bad is ruim genoeg voor twee personen zie ik. “
“ U heeft een mooi uitzicht. “
“ Zullen we boven beginnen? “
“ Alles ziet er goed uit mevrouw. “
“ De woonkamer heeft een vrij uitzicht. Niemand kan bij u binnenkijken. “
John heeft zoveel verteld dat na het lezen van zijn relaas geen enkele makelaar nog onverdacht bij je binnen kan komen. Een waarschuwing voor menig huismoeder. Een lust voor de vele nymphomanen die er volgens John in Nederland rondlopen.
Volgens hem is elke vrouw wel te verleiden. Ze zijn allemaal gevoelig voor een lief woordje, een toespeling of compliment.
Ik zie zijn aanbod wel zitten en krijg zin om met hem mee te gaan.
“ Ik doe het. “
“Echt? “
Als een kind zo blij zie ik de glinstering in zijn ogen en ik weet niet of ik hier nu blij van moet worden. Mij bekruipt de angst dat John zijn beste beentje voor wilt zetten en dat is gezien zijn bij mij opgebouwde reputatie een onheilspellend voorteken.
Inmiddels is het al laat op de avond en Denovo gaat sluiten. We nemen afscheid en John zegt mij te laten weten wanneer er een geschikte dag is om samen af te spreken zodat ik “ zijn wereld “ van dichtbij mag meemaken. Dit is trouwens goeie research en wellicht krijg ik een beter beeld van de makelaardij. Tot nu toe heb ik alleen maar verhalen gehoord over beffen, een volgespoten trouwjurk en nog meer smeuïge details.
Eenmaal thuis gekomen zie ik een binnengekomen sms.
“ Aanstaande vrijdag, 9:00 uur bij mij op kantoor. Okay? “
Dat is wel erg snel maar zonder aarzeling stuur ik een bericht terug:
“ Okay, afspraak. “
zaterdag 27 juni 2015
DAAR KOMT DE BRUID
Met een halfnaakte Liselotte voor zich loopt John met een stijve achter haar aan. Hij ruikt nog eens aan zijn vingers en kan niet wachten om zijn tong in haar natte spleetje te duwen.
Inmiddels wordt het hem duidelijk dat die taxatie vandaag niet meer af zal komen. Als het rapport eenmaal is gereed gemeld bij het NWWI zal het al wel half zes geweest zijn en dan staat het weekend voor de deur. Immers gaat hij ervan uit dat hij hier nog lang niet weg is.
Liselotte loopt langzaam de trap op en haar billen bewegen sierlijk in haar opgetrokken slipje. Op de 1e verdieping aangekomen staat één deur open en daar gaan ze dan ook naar binnen. De gordijnen zijn half open en de kamer oogt opgeruimd. Alleen het bed is nog opengeslagen en wanneer Liselotte stil staat gaan zijn handen op haar heupen om haar te bevrijden van haar tshirt. Automatisch gaan haar handen omhoog en het tshirt ligt al snel ergens in een hoek.
Hij staat dicht tegen haar aan en wrijft met zijn instrument tegen haar kontje. Zijn handen trekken zachtjes aan haar tepels. Beiden zijn hard. Hij maakt zijn riem los en van onderen ontkleed duwt hij zijn stijve tussen haar benen. Omdat ze zo fijn is gebouwd komt deze aan de voorzijde om het hoekje kijken en hij voelt een hand zijn eikel vasthouden. Liselotte wrijft deze tegen haar natte kutje. Nu keihard geworden begint John met draaiende bewegingen te duwen.
Als zij plots ophoudt en zich omdraait kan hij zich snel helemaal uitkleden. Ook Liselotte ontdoet zich van haar laatste kledingstuk en vraagt hem even mee te lopen.
Ze gaan naar een andere slaapkamer. Als de deur opengaat is het helemaal donker en vrolijk loopt Liselotte naar het raam om de gordijnen te openen. De kamer wordt verlicht en in het midden staat een paspop met een strakke, geheel kanten trouwjurk.
“Mooi he?”
“Euh ja”
“Zal ik het aandoen?”
“Als je dat wilt?"
Al snel staat Liselotte met haar trouwjurk aan in het midden van de kamer. Dit onwerkelijk beeld is grappig om te zien en iets wat niemand ooit zou geloven. De aanstaande bruid helemaal opgedoft met een maagdelijk witte trouwjurk en de plaatselijke woningtaxateur in zijn blote kont met een stijve pik tegenover haar.
“Volgende week ga ik trouwen.”
“Staat je goed.”
“Trouwen?”
“Nee, die jurk.”
“Je zult wel denken dat ik een of ander gek wijf ben maar ik ben gewoon supergeil.”
De even ervoor nog timide huiseigenaar is helemaal los en staat met een natte kut, in haar trouwjurk, in een lege slaapkamer.
“Mijn vriend is nogal traditioneel, missionarishouding, huisje, boompje, beestje. En ik wil nog al eens gek doen, los gaan, wild doen.”
“Waarom trouwen jullie dan? Jullie zijn overduidelijk anders.”
“Hij is normaal, ik ben anders. Hij is lief hoor, we hebben het goed samen, we zijn al 11 jaar bij elkaar. Hij is mijn eerste vriendje, maar ook niet mijn laatste”
Om die laatste zin te begrijpen moet John even nadenken. Al snel valt het kwartje; Het is een nympho. “ Heb ik weer “ , denkt hij.
“En weet hij dat ook?”
“Nee, is mijn geile geheimpje.”
“Niet dat ik elke week er op uit ga hoor. Af en toe krijg ik gewoon zin om te neuken met een andere man. Dat gaat vanzelf. Ik weet niet hoe dat komt.”
“En vandaag ben ik de gelukkige”, denkt John.
Liselotte trekt haar jurkje omhoog en met gespreide benen nodigt zij hem uit dichterbij te komen.
“Ik wil je tong voelen”
Op zijn knieën gaat hij voor haar zitten, zijn handen knijpend in haar billen, zijn tong in haar zachte spleetje. Langzaam zuigt hij het vocht op uit haar kutje en met haar heupen wiegend en met haar ogen dicht lijkt het alsof ze in haar hoofd de openingsdans van de bruiloft aan het oefenen is.
Als haar schokkende bewegingen lijken aan te geven dat ze klaarkomt hoort hij boven zich een bevrijdende zucht. Haar handen laten de jurk los en John zit half verscholen met alleen zijn blote kont nog uitstekend onder haar trouwjurk. Hij kruipt onder haar uit en staat weer op. Samen lopen ze naar de andere slaapkamer en Liselotte gaat met haar trouwjurk aan op het opengeslagen bed liggen. Met beide handen trekt ze haar benen omhoog en onder haar jurk ligt het opengespreide kutje te wachten op zijn harde piemel.
“Neuk me.”
John duikt op Liselotte als een wilde hond. Zijn armen onder haar benen geslagen trekt hij deze nog een beetje verder uit elkaar. Haar kutje is zo nat dat hij al snel diep in haar kan stoten. Het kreunen wordt harder en harder en wanneer John ook harder begint te kreunen lijkt het dat ook hij zijn hoogtepunt van de dag gaat bereiken. Liselotte merkt dit ook en zegt:
“Ik wil dat je op mijn jurk spuit. Is toch wit” , lacht ze er achteraan.
Enigszins verbaasd maar gehoorzaam stoot hij nog enkele keren om nog net op tijd zijn volle lading op haar jurk te deponeren. Goed gemikt, aan de voorzijde, in het midden en een beetje op haar schouder. Zwetend en nog kreunend veegt Liselotte het goedje uit over haar jurkje en met wat restjes in haar hand likt ze met een ondeugende blik haar vingers af.
Al liggend trekt ze de jurk uit en draait zich om. Met haar prachtige kontje naar achteren vraagt ze of hij haar nog eens wilt likken.
“overal”
Gewillig gaat John verder, die taxatie komt toch niet meer af……
Inmiddels wordt het hem duidelijk dat die taxatie vandaag niet meer af zal komen. Als het rapport eenmaal is gereed gemeld bij het NWWI zal het al wel half zes geweest zijn en dan staat het weekend voor de deur. Immers gaat hij ervan uit dat hij hier nog lang niet weg is.
Liselotte loopt langzaam de trap op en haar billen bewegen sierlijk in haar opgetrokken slipje. Op de 1e verdieping aangekomen staat één deur open en daar gaan ze dan ook naar binnen. De gordijnen zijn half open en de kamer oogt opgeruimd. Alleen het bed is nog opengeslagen en wanneer Liselotte stil staat gaan zijn handen op haar heupen om haar te bevrijden van haar tshirt. Automatisch gaan haar handen omhoog en het tshirt ligt al snel ergens in een hoek.
Hij staat dicht tegen haar aan en wrijft met zijn instrument tegen haar kontje. Zijn handen trekken zachtjes aan haar tepels. Beiden zijn hard. Hij maakt zijn riem los en van onderen ontkleed duwt hij zijn stijve tussen haar benen. Omdat ze zo fijn is gebouwd komt deze aan de voorzijde om het hoekje kijken en hij voelt een hand zijn eikel vasthouden. Liselotte wrijft deze tegen haar natte kutje. Nu keihard geworden begint John met draaiende bewegingen te duwen.
Als zij plots ophoudt en zich omdraait kan hij zich snel helemaal uitkleden. Ook Liselotte ontdoet zich van haar laatste kledingstuk en vraagt hem even mee te lopen.
Ze gaan naar een andere slaapkamer. Als de deur opengaat is het helemaal donker en vrolijk loopt Liselotte naar het raam om de gordijnen te openen. De kamer wordt verlicht en in het midden staat een paspop met een strakke, geheel kanten trouwjurk.
“Mooi he?”
“Euh ja”
“Zal ik het aandoen?”
“Als je dat wilt?"
Al snel staat Liselotte met haar trouwjurk aan in het midden van de kamer. Dit onwerkelijk beeld is grappig om te zien en iets wat niemand ooit zou geloven. De aanstaande bruid helemaal opgedoft met een maagdelijk witte trouwjurk en de plaatselijke woningtaxateur in zijn blote kont met een stijve pik tegenover haar.
“Volgende week ga ik trouwen.”
“Staat je goed.”
“Trouwen?”
“Nee, die jurk.”
“Je zult wel denken dat ik een of ander gek wijf ben maar ik ben gewoon supergeil.”
De even ervoor nog timide huiseigenaar is helemaal los en staat met een natte kut, in haar trouwjurk, in een lege slaapkamer.
“Mijn vriend is nogal traditioneel, missionarishouding, huisje, boompje, beestje. En ik wil nog al eens gek doen, los gaan, wild doen.”
“Waarom trouwen jullie dan? Jullie zijn overduidelijk anders.”
“Hij is normaal, ik ben anders. Hij is lief hoor, we hebben het goed samen, we zijn al 11 jaar bij elkaar. Hij is mijn eerste vriendje, maar ook niet mijn laatste”
Om die laatste zin te begrijpen moet John even nadenken. Al snel valt het kwartje; Het is een nympho. “ Heb ik weer “ , denkt hij.
“En weet hij dat ook?”
“Nee, is mijn geile geheimpje.”
“Niet dat ik elke week er op uit ga hoor. Af en toe krijg ik gewoon zin om te neuken met een andere man. Dat gaat vanzelf. Ik weet niet hoe dat komt.”
“En vandaag ben ik de gelukkige”, denkt John.
Liselotte trekt haar jurkje omhoog en met gespreide benen nodigt zij hem uit dichterbij te komen.
“Ik wil je tong voelen”
Op zijn knieën gaat hij voor haar zitten, zijn handen knijpend in haar billen, zijn tong in haar zachte spleetje. Langzaam zuigt hij het vocht op uit haar kutje en met haar heupen wiegend en met haar ogen dicht lijkt het alsof ze in haar hoofd de openingsdans van de bruiloft aan het oefenen is.
Als haar schokkende bewegingen lijken aan te geven dat ze klaarkomt hoort hij boven zich een bevrijdende zucht. Haar handen laten de jurk los en John zit half verscholen met alleen zijn blote kont nog uitstekend onder haar trouwjurk. Hij kruipt onder haar uit en staat weer op. Samen lopen ze naar de andere slaapkamer en Liselotte gaat met haar trouwjurk aan op het opengeslagen bed liggen. Met beide handen trekt ze haar benen omhoog en onder haar jurk ligt het opengespreide kutje te wachten op zijn harde piemel.
“Neuk me.”
John duikt op Liselotte als een wilde hond. Zijn armen onder haar benen geslagen trekt hij deze nog een beetje verder uit elkaar. Haar kutje is zo nat dat hij al snel diep in haar kan stoten. Het kreunen wordt harder en harder en wanneer John ook harder begint te kreunen lijkt het dat ook hij zijn hoogtepunt van de dag gaat bereiken. Liselotte merkt dit ook en zegt:
“Ik wil dat je op mijn jurk spuit. Is toch wit” , lacht ze er achteraan.
Enigszins verbaasd maar gehoorzaam stoot hij nog enkele keren om nog net op tijd zijn volle lading op haar jurk te deponeren. Goed gemikt, aan de voorzijde, in het midden en een beetje op haar schouder. Zwetend en nog kreunend veegt Liselotte het goedje uit over haar jurkje en met wat restjes in haar hand likt ze met een ondeugende blik haar vingers af.
Al liggend trekt ze de jurk uit en draait zich om. Met haar prachtige kontje naar achteren vraagt ze of hij haar nog eens wilt likken.
“overal”
Gewillig gaat John verder, die taxatie komt toch niet meer af……
LISELOTTE
“Ga je mee?”
Nog geen dertig minuten nadat John de bloedmooie Liselotte heeft ontmoet, spreekt ze deze woorden uit.
Even ervoor heeft hij aangebeld om haar woning te taxeren. De kleine tussenwoning met externe bergruimte is verkocht ” onder voorbehoud “ en om de financiering rond te krijgen hebben de kopers nog een gevalideerd taxatierapport nodig. Omdat de termijn van de ontbindende voorwaarde al bijna is verlopen moet er snel gehandeld worden.
Zoals gebruikelijk wordt de taxateur als laatste ingeschakeld om het dossier rond te krijgen. Maar deze opdracht komt wel erg laat. Vanmorgen vroeg om 9 uur precies, om precies te zijn.
“Het is vrijdag en eigenlijk moet het dossier vandaag naar de bank.” De zenuwachtig klinkende hypotheekadviseur verraad de druk die op hem rust. Met een vriendelijke stem probeert hij John voor het normale tarief een spoedtaxatie te laten voeren.
“Het is enorm druk”, zegt John al starend naar zijn bijna lege agenda van de dag. Hij heeft een kantoordag ingepland om zijn administratie bij te werken. Eigenlijk wilt hij dan geen afspraken hebben maar “geld is geld”.
“Ik zal kijken wat ik kan doen. Stuur je mij de gegevens?”
“Heb ik al gedaan”, hoort hij aan de andere kant. Inderdaad, zijn mailbox geeft een nieuw bericht.
Even later belt John de verkoopster. Zij is toevallig vrij die dag. Gisteren heeft ze haar vrijgezellenavond gehad en bewust maar een dagje vrij genomen. De aanstaande bruid klinkt nog een beetje versuft maar John mag komen, het liefst niet te vroeg.
“De taxatie moet vandaag nog uitgewerkt worden dus wil ik het liefst zo snel mogelijk langskomen.”
“Dat is lekker. Nou okay dan, maar let niet op de rommel, ik heb er natuurlijk niet op gerekend.”
Als John om 10 uur aanbelt duurt het even voordat er wordt open gedaan. Als eindelijk de deur open wordt gedaan staat daar Liselotte. Met een te grote joggingbroek aan en een behoorlijk gekreukeld tshirt.
“Net wakker?” vraagt John.
“Nog niet.” Lacht Liselotte hem toe. Ze is fijn gebouwd, heeft heel lang, donker haar, donkere ogen en opvallende, volle lippen. Haar ronde gezichtje geeft een lieve uitstraling en als ze lacht komen er kleine kuiltjes in haar wangen.
Liselotte is supermooi, haar glimlach betoverend. John volgt haar als ze omdraait en overduidelijk nog versuft naar de woonkamer schuifelt. Al lopend schuift haar te grote joggingbroek wat af en hij ziet een stukje van haar bilnaad en prachtig ronde billen. Volgens John heeft ze niets aan onder die broek en die gedachte maakt hem geil. Niet haastig en nonchalant trekt ze haar broek op en gaat op de bank zitten.
Met de gedachte aan haar blote, ronde billen kijkt hij glimlachend in haar ogen. Hij gaat half in een fauteuil zitten. Deze ligt vol met kussens en kledingstukken dus echt gemakkelijk gaat het niet.
“Oh, gooi er maar uit hoor, sorry, ik zei al dat ik er niet op heb gerekend?”
John staat weer op en al graaiend legt hij de inhoud van de fauteuil er naast. Tussen de kledingstukken ziet hij ook een kanten doekje wat echter haar onderbroekje blijkt te zijn.
Met het ding in zijn handen draait hij zich naar Liselotte en vraagt: “Moet je deze niet aan?”
Al blozend doet ze haar joggingbroek open en kijkt naar beneden.
“Oeps”, een beetje verlegen kijkt ze hem aan. Als John haar het kanten slipje wilt geven, neemt ze deze van hem aan en staat op. Vervolgens laat ze de joggingbroek van haar billen vallen en stapt er uit. Met de elegantie waarmee ze dit doet lijkt het er niet op dat ze het slipje ook aan zal doen. En toch doet ze dat. Langzaam gaat het omhoog en John volgt het gelukkig stukje stof tot aan haar kruis. Haar kutje is kaal en zo te zien recent geschoren. Haar gladde huid past perfect in haar broekje. Ze trekt het onderbroekje wat strakker op en voorzichtig tekenen haar schaamlippen er in af.
John staat nog steeds tussen de bank, fauteuil en salontafel al kijken naar de speelfilm “Liselotte”. Hij weet niet wat ze met deze show bedoelt of wat ze wilt en besluit mee te spelen. Als ze bedoelt hem te shockeren en alleen maar op te geilen dan komt hij daar zo achter.
Met één stap naar voren is haar kutje binnen handbereik en zonder verder te kijken laat hij twee vingers aan de onderzijde in haar broekje gaan.
Hij trekt voorzichtig het stof uit haar lippen en voelt dat haar kutje drijfnat is. Met een korte draai laat hij zijn vingers er in gaan en laat ze langzaam dieper gaan. Als zijn vingers helemaal zijn verdwenen beweegt hij ze één keer kort heen en weer.
Liselotte slaakt een zucht en slaat haar hoofd achterover.
De linkerhand van deze ervaren woningtaxateur gaat onder het tshirt op zoek naar haar borsten.
Hij voelt een mooie A cup en een keiharde tepel. Als hij het shirt verder omhoog werkt neemt hij de zichtbaar hardroze tepel in zijn mond en begint er aan te zuigen. Het zuchten wordt kreunen en met het tshirt half op zijn hoofd zoekt zijn linkerhand haar billen.
Daar aangekomen trekt hij het slipje verder naar beneden en zijn vinger zoekt een middenweg in het kontje van Liselotte. Nu hij haar aan twee kanten stevig vast heeft genomen en steeds harder aan haar roze tepel zuigt berijdt hij met zijn inmiddels stijf geworden instrument al droogneukend het been van de jonge, aanstaande bruid.
Wanneer hij zijn inmiddels warm geworden hoofd onder haar tshirt vandaan haalt zoenen ze elkaar. Uitdagend haalt hij zijn druipende vingers uit haar kutje en stopt deze even in zijn mond en vervolgens in die van haar. Gulzig zuigt ze zijn vingers af alsof ze een instrument bespeelt.
Met zijn linker middelvinger nog die in haar kontje kijkt ze hem aan en zegt:
“Ga je mee?” Nog geen dertig minuten nadat John de bloedmooie Liselotte heeft ontmoet, spreekt ze deze woorden uit.
Even ervoor heeft hij aangebeld om haar woning te taxeren. De kleine tussenwoning met externe bergruimte is verkocht ” onder voorbehoud “ en om de financiering rond te krijgen hebben de kopers nog een gevalideerd taxatierapport nodig. Omdat de termijn van de ontbindende voorwaarde al bijna is verlopen moet er snel gehandeld worden.
Zoals gebruikelijk wordt de taxateur als laatste ingeschakeld om het dossier rond te krijgen. Maar deze opdracht komt wel erg laat. Vanmorgen vroeg om 9 uur precies, om precies te zijn.
“Het is vrijdag en eigenlijk moet het dossier vandaag naar de bank.” De zenuwachtig klinkende hypotheekadviseur verraad de druk die op hem rust. Met een vriendelijke stem probeert hij John voor het normale tarief een spoedtaxatie te laten voeren.
“Het is enorm druk”, zegt John al starend naar zijn bijna lege agenda van de dag. Hij heeft een kantoordag ingepland om zijn administratie bij te werken. Eigenlijk wilt hij dan geen afspraken hebben maar “geld is geld”.
“Ik zal kijken wat ik kan doen. Stuur je mij de gegevens?”
“Heb ik al gedaan”, hoort hij aan de andere kant. Inderdaad, zijn mailbox geeft een nieuw bericht.
Even later belt John de verkoopster. Zij is toevallig vrij die dag. Gisteren heeft ze haar vrijgezellenavond gehad en bewust maar een dagje vrij genomen. De aanstaande bruid klinkt nog een beetje versuft maar John mag komen, het liefst niet te vroeg.
“De taxatie moet vandaag nog uitgewerkt worden dus wil ik het liefst zo snel mogelijk langskomen.”
“Dat is lekker. Nou okay dan, maar let niet op de rommel, ik heb er natuurlijk niet op gerekend.”
Als John om 10 uur aanbelt duurt het even voordat er wordt open gedaan. Als eindelijk de deur open wordt gedaan staat daar Liselotte. Met een te grote joggingbroek aan en een behoorlijk gekreukeld tshirt.
“Net wakker?” vraagt John.
“Nog niet.” Lacht Liselotte hem toe. Ze is fijn gebouwd, heeft heel lang, donker haar, donkere ogen en opvallende, volle lippen. Haar ronde gezichtje geeft een lieve uitstraling en als ze lacht komen er kleine kuiltjes in haar wangen.
Liselotte is supermooi, haar glimlach betoverend. John volgt haar als ze omdraait en overduidelijk nog versuft naar de woonkamer schuifelt. Al lopend schuift haar te grote joggingbroek wat af en hij ziet een stukje van haar bilnaad en prachtig ronde billen. Volgens John heeft ze niets aan onder die broek en die gedachte maakt hem geil. Niet haastig en nonchalant trekt ze haar broek op en gaat op de bank zitten.
Met de gedachte aan haar blote, ronde billen kijkt hij glimlachend in haar ogen. Hij gaat half in een fauteuil zitten. Deze ligt vol met kussens en kledingstukken dus echt gemakkelijk gaat het niet.
“Oh, gooi er maar uit hoor, sorry, ik zei al dat ik er niet op heb gerekend?”
John staat weer op en al graaiend legt hij de inhoud van de fauteuil er naast. Tussen de kledingstukken ziet hij ook een kanten doekje wat echter haar onderbroekje blijkt te zijn.
Met het ding in zijn handen draait hij zich naar Liselotte en vraagt: “Moet je deze niet aan?”
Al blozend doet ze haar joggingbroek open en kijkt naar beneden.
“Oeps”, een beetje verlegen kijkt ze hem aan. Als John haar het kanten slipje wilt geven, neemt ze deze van hem aan en staat op. Vervolgens laat ze de joggingbroek van haar billen vallen en stapt er uit. Met de elegantie waarmee ze dit doet lijkt het er niet op dat ze het slipje ook aan zal doen. En toch doet ze dat. Langzaam gaat het omhoog en John volgt het gelukkig stukje stof tot aan haar kruis. Haar kutje is kaal en zo te zien recent geschoren. Haar gladde huid past perfect in haar broekje. Ze trekt het onderbroekje wat strakker op en voorzichtig tekenen haar schaamlippen er in af.
John staat nog steeds tussen de bank, fauteuil en salontafel al kijken naar de speelfilm “Liselotte”. Hij weet niet wat ze met deze show bedoelt of wat ze wilt en besluit mee te spelen. Als ze bedoelt hem te shockeren en alleen maar op te geilen dan komt hij daar zo achter.
Met één stap naar voren is haar kutje binnen handbereik en zonder verder te kijken laat hij twee vingers aan de onderzijde in haar broekje gaan.
Hij trekt voorzichtig het stof uit haar lippen en voelt dat haar kutje drijfnat is. Met een korte draai laat hij zijn vingers er in gaan en laat ze langzaam dieper gaan. Als zijn vingers helemaal zijn verdwenen beweegt hij ze één keer kort heen en weer.
Liselotte slaakt een zucht en slaat haar hoofd achterover.
De linkerhand van deze ervaren woningtaxateur gaat onder het tshirt op zoek naar haar borsten.
Hij voelt een mooie A cup en een keiharde tepel. Als hij het shirt verder omhoog werkt neemt hij de zichtbaar hardroze tepel in zijn mond en begint er aan te zuigen. Het zuchten wordt kreunen en met het tshirt half op zijn hoofd zoekt zijn linkerhand haar billen.
Daar aangekomen trekt hij het slipje verder naar beneden en zijn vinger zoekt een middenweg in het kontje van Liselotte. Nu hij haar aan twee kanten stevig vast heeft genomen en steeds harder aan haar roze tepel zuigt berijdt hij met zijn inmiddels stijf geworden instrument al droogneukend het been van de jonge, aanstaande bruid.
Wanneer hij zijn warm geworden hoofd onder haar tshirt vandaan haalt zoenen ze elkaar. Uitdagend haalt hij zijn druipende vingers uit haar kutje en stopt deze even in zijn mond en vervolgens in die van haar. Gulzig zuigt ze zijn vingers af alsof ze een instrument bespeelt.
Met zijn linker middelvinger nog diep in haar kontje kijkt ze hem aan en zegt:
“Ga je mee?”
Nog geen dertig minuten nadat John de bloedmooie Liselotte heeft ontmoet, spreekt ze deze woorden uit.
Even ervoor heeft hij aangebeld om haar woning te taxeren. De kleine tussenwoning met externe bergruimte is verkocht ” onder voorbehoud “ en om de financiering rond te krijgen hebben de kopers nog een gevalideerd taxatierapport nodig. Omdat de termijn van de ontbindende voorwaarde al bijna is verlopen moet er snel gehandeld worden.
Zoals gebruikelijk wordt de taxateur als laatste ingeschakeld om het dossier rond te krijgen. Maar deze opdracht komt wel erg laat. Vanmorgen vroeg om 9 uur precies, om precies te zijn.
“Het is vrijdag en eigenlijk moet het dossier vandaag naar de bank.” De zenuwachtig klinkende hypotheekadviseur verraad de druk die op hem rust. Met een vriendelijke stem probeert hij John voor het normale tarief een spoedtaxatie te laten voeren.
“Het is enorm druk”, zegt John al starend naar zijn bijna lege agenda van de dag. Hij heeft een kantoordag ingepland om zijn administratie bij te werken. Eigenlijk wilt hij dan geen afspraken hebben maar “geld is geld”.
“Ik zal kijken wat ik kan doen. Stuur je mij de gegevens?”
“Heb ik al gedaan”, hoort hij aan de andere kant. Inderdaad, zijn mailbox geeft een nieuw bericht.
Even later belt John de verkoopster. Zij is toevallig vrij die dag. Gisteren heeft ze haar vrijgezellenavond gehad en bewust maar een dagje vrij genomen. De aanstaande bruid klinkt nog een beetje versuft maar John mag komen, het liefst niet te vroeg.
“De taxatie moet vandaag nog uitgewerkt worden dus wil ik het liefst zo snel mogelijk langskomen.”
“Dat is lekker. Nou okay dan, maar let niet op de rommel, ik heb er natuurlijk niet op gerekend.”
Als John om 10 uur aanbelt duurt het even voordat er wordt open gedaan. Als eindelijk de deur open wordt gedaan staat daar Liselotte. Met een te grote joggingbroek aan en een behoorlijk gekreukeld tshirt.
“Net wakker?” vraagt John.
“Nog niet.” Lacht Liselotte hem toe. Ze is fijn gebouwd, heeft heel lang, donker haar, donkere ogen en opvallende, volle lippen. Haar ronde gezichtje geeft een lieve uitstraling en als ze lacht komen er kleine kuiltjes in haar wangen.
Liselotte is supermooi, haar glimlach betoverend. John volgt haar als ze omdraait en overduidelijk nog versuft naar de woonkamer schuifelt. Al lopend schuift haar te grote joggingbroek wat af en hij ziet een stukje van haar bilnaad en prachtig ronde billen. Volgens John heeft ze niets aan onder die broek en die gedachte maakt hem geil. Niet haastig en nonchalant trekt ze haar broek op en gaat op de bank zitten.
Met de gedachte aan haar blote, ronde billen kijkt hij glimlachend in haar ogen. Hij gaat half in een fauteuil zitten. Deze ligt vol met kussens en kledingstukken dus echt gemakkelijk gaat het niet.
“Oh, gooi er maar uit hoor, sorry, ik zei al dat ik er niet op heb gerekend?”
John staat weer op en al graaiend legt hij de inhoud van de fauteuil er naast. Tussen de kledingstukken ziet hij ook een kanten doekje wat echter haar onderbroekje blijkt te zijn.
Met het ding in zijn handen draait hij zich naar Liselotte en vraagt: “Moet je deze niet aan?”
Al blozend doet ze haar joggingbroek open en kijkt naar beneden.
“Oeps”, een beetje verlegen kijkt ze hem aan. Als John haar het kanten slipje wilt geven, neemt ze deze van hem aan en staat op. Vervolgens laat ze de joggingbroek van haar billen vallen en stapt er uit. Met de elegantie waarmee ze dit doet lijkt het er niet op dat ze het slipje ook aan zal doen. En toch doet ze dat. Langzaam gaat het omhoog en John volgt het gelukkig stukje stof tot aan haar kruis. Haar kutje is kaal en zo te zien recent geschoren. Haar gladde huid past perfect in haar broekje. Ze trekt het onderbroekje wat strakker op en voorzichtig tekenen haar schaamlippen er in af.
John staat nog steeds tussen de bank, fauteuil en salontafel al kijken naar de speelfilm “Liselotte”. Hij weet niet wat ze met deze show bedoelt of wat ze wilt en besluit mee te spelen. Als ze bedoelt hem te shockeren en alleen maar op te geilen dan komt hij daar zo achter.
Met één stap naar voren is haar kutje binnen handbereik en zonder verder te kijken laat hij twee vingers aan de onderzijde in haar broekje gaan.
Hij trekt voorzichtig het stof uit haar lippen en voelt dat haar kutje drijfnat is. Met een korte draai laat hij zijn vingers er in gaan en laat ze langzaam dieper gaan. Als zijn vingers helemaal zijn verdwenen beweegt hij ze één keer kort heen en weer.
Liselotte slaakt een zucht en slaat haar hoofd achterover.
De linkerhand van deze ervaren woningtaxateur gaat onder het tshirt op zoek naar haar borsten.
Hij voelt een mooie A cup en een keiharde tepel. Als hij het shirt verder omhoog werkt neemt hij de zichtbaar hardroze tepel in zijn mond en begint er aan te zuigen. Het zuchten wordt kreunen en met het tshirt half op zijn hoofd zoekt zijn linkerhand haar billen.
Daar aangekomen trekt hij het slipje verder naar beneden en zijn vinger zoekt een middenweg in het kontje van Liselotte. Nu hij haar aan twee kanten stevig vast heeft genomen en steeds harder aan haar roze tepel zuigt berijdt hij met zijn inmiddels stijf geworden instrument al droogneukend het been van de jonge, aanstaande bruid.
Wanneer hij zijn inmiddels warm geworden hoofd onder haar tshirt vandaan haalt zoenen ze elkaar. Uitdagend haalt hij zijn druipende vingers uit haar kutje en stopt deze even in zijn mond en vervolgens in die van haar. Gulzig zuigt ze zijn vingers af alsof ze een instrument bespeelt.
Met zijn linker middelvinger nog die in haar kontje kijkt ze hem aan en zegt:
“Ga je mee?” Nog geen dertig minuten nadat John de bloedmooie Liselotte heeft ontmoet, spreekt ze deze woorden uit.
Even ervoor heeft hij aangebeld om haar woning te taxeren. De kleine tussenwoning met externe bergruimte is verkocht ” onder voorbehoud “ en om de financiering rond te krijgen hebben de kopers nog een gevalideerd taxatierapport nodig. Omdat de termijn van de ontbindende voorwaarde al bijna is verlopen moet er snel gehandeld worden.
Zoals gebruikelijk wordt de taxateur als laatste ingeschakeld om het dossier rond te krijgen. Maar deze opdracht komt wel erg laat. Vanmorgen vroeg om 9 uur precies, om precies te zijn.
“Het is vrijdag en eigenlijk moet het dossier vandaag naar de bank.” De zenuwachtig klinkende hypotheekadviseur verraad de druk die op hem rust. Met een vriendelijke stem probeert hij John voor het normale tarief een spoedtaxatie te laten voeren.
“Het is enorm druk”, zegt John al starend naar zijn bijna lege agenda van de dag. Hij heeft een kantoordag ingepland om zijn administratie bij te werken. Eigenlijk wilt hij dan geen afspraken hebben maar “geld is geld”.
“Ik zal kijken wat ik kan doen. Stuur je mij de gegevens?”
“Heb ik al gedaan”, hoort hij aan de andere kant. Inderdaad, zijn mailbox geeft een nieuw bericht.
Even later belt John de verkoopster. Zij is toevallig vrij die dag. Gisteren heeft ze haar vrijgezellenavond gehad en bewust maar een dagje vrij genomen. De aanstaande bruid klinkt nog een beetje versuft maar John mag komen, het liefst niet te vroeg.
“De taxatie moet vandaag nog uitgewerkt worden dus wil ik het liefst zo snel mogelijk langskomen.”
“Dat is lekker. Nou okay dan, maar let niet op de rommel, ik heb er natuurlijk niet op gerekend.”
Als John om 10 uur aanbelt duurt het even voordat er wordt open gedaan. Als eindelijk de deur open wordt gedaan staat daar Liselotte. Met een te grote joggingbroek aan en een behoorlijk gekreukeld tshirt.
“Net wakker?” vraagt John.
“Nog niet.” Lacht Liselotte hem toe. Ze is fijn gebouwd, heeft heel lang, donker haar, donkere ogen en opvallende, volle lippen. Haar ronde gezichtje geeft een lieve uitstraling en als ze lacht komen er kleine kuiltjes in haar wangen.
Liselotte is supermooi, haar glimlach betoverend. John volgt haar als ze omdraait en overduidelijk nog versuft naar de woonkamer schuifelt. Al lopend schuift haar te grote joggingbroek wat af en hij ziet een stukje van haar bilnaad en prachtig ronde billen. Volgens John heeft ze niets aan onder die broek en die gedachte maakt hem geil. Niet haastig en nonchalant trekt ze haar broek op en gaat op de bank zitten.
Met de gedachte aan haar blote, ronde billen kijkt hij glimlachend in haar ogen. Hij gaat half in een fauteuil zitten. Deze ligt vol met kussens en kledingstukken dus echt gemakkelijk gaat het niet.
“Oh, gooi er maar uit hoor, sorry, ik zei al dat ik er niet op heb gerekend?”
John staat weer op en al graaiend legt hij de inhoud van de fauteuil er naast. Tussen de kledingstukken ziet hij ook een kanten doekje wat echter haar onderbroekje blijkt te zijn.
Met het ding in zijn handen draait hij zich naar Liselotte en vraagt: “Moet je deze niet aan?”
Al blozend doet ze haar joggingbroek open en kijkt naar beneden.
“Oeps”, een beetje verlegen kijkt ze hem aan. Als John haar het kanten slipje wilt geven, neemt ze deze van hem aan en staat op. Vervolgens laat ze de joggingbroek van haar billen vallen en stapt er uit. Met de elegantie waarmee ze dit doet lijkt het er niet op dat ze het slipje ook aan zal doen. En toch doet ze dat. Langzaam gaat het omhoog en John volgt het gelukkig stukje stof tot aan haar kruis. Haar kutje is kaal en zo te zien recent geschoren. Haar gladde huid past perfect in haar broekje. Ze trekt het onderbroekje wat strakker op en voorzichtig tekenen haar schaamlippen er in af.
John staat nog steeds tussen de bank, fauteuil en salontafel al kijken naar de speelfilm “Liselotte”. Hij weet niet wat ze met deze show bedoelt of wat ze wilt en besluit mee te spelen. Als ze bedoelt hem te shockeren en alleen maar op te geilen dan komt hij daar zo achter.
Met één stap naar voren is haar kutje binnen handbereik en zonder verder te kijken laat hij twee vingers aan de onderzijde in haar broekje gaan.
Hij trekt voorzichtig het stof uit haar lippen en voelt dat haar kutje drijfnat is. Met een korte draai laat hij zijn vingers er in gaan en laat ze langzaam dieper gaan. Als zijn vingers helemaal zijn verdwenen beweegt hij ze één keer kort heen en weer.
Liselotte slaakt een zucht en slaat haar hoofd achterover.
De linkerhand van deze ervaren woningtaxateur gaat onder het tshirt op zoek naar haar borsten.
Hij voelt een mooie A cup en een keiharde tepel. Als hij het shirt verder omhoog werkt neemt hij de zichtbaar hardroze tepel in zijn mond en begint er aan te zuigen. Het zuchten wordt kreunen en met het tshirt half op zijn hoofd zoekt zijn linkerhand haar billen.
Daar aangekomen trekt hij het slipje verder naar beneden en zijn vinger zoekt een middenweg in het kontje van Liselotte. Nu hij haar aan twee kanten stevig vast heeft genomen en steeds harder aan haar roze tepel zuigt berijdt hij met zijn inmiddels stijf geworden instrument al droogneukend het been van de jonge, aanstaande bruid.
Wanneer hij zijn warm geworden hoofd onder haar tshirt vandaan haalt zoenen ze elkaar. Uitdagend haalt hij zijn druipende vingers uit haar kutje en stopt deze even in zijn mond en vervolgens in die van haar. Gulzig zuigt ze zijn vingers af alsof ze een instrument bespeelt.
Met zijn linker middelvinger nog diep in haar kontje kijkt ze hem aan en zegt:
“Ga je mee?”
dinsdag 9 juni 2015
HET DINER
Veel kan hij zich niet meer herinneren van de avond ervoor. Maar als John wakker wordt weet hij nog wel dat het gezellig geweest moet zijn. De hoofpijn verraad een avond vol alcohol en de lege verpakking paracetamol is de bevestiging hiervan.
Het is alwéér zaterdagochtend. Een week na de afspraak met Mariëlle. Volledig tegen de verwachting in had zij hem woensdag een smsje verstuurd om te laten weten dat het appartement in de verkoop kan. Hij had wel een bericht verwacht, maar van haar ouders. Dat Mariëlle contact op zou nemen was niet afgesproken. Hij moet met haar een afspraak maken voor de opname van het appartement, foto’s en tekeningen maken. En deze ochtend staat die afspraak dus in zijn agenda. Om 9 uur. Het bonken in zijn hoofd maakt de zin om te gaan alleen maar moeilijker.
Hij was laat thuis gekomen. Het diner met collega makelaars was gezellig, te gezellig. Omdat velen geen zin hadden om al om 22:00 uur thuis te komen besloten hij en enkele anderen nog even wat te gaan drinken bij Denovo. Hoewel het een slecht idee was, achteraf, vloeide de sterke drank toch in liters naar binnen. De stemming werd er alleen maar beter door en zoals dat gaat werd het taalgebruik van het gezelschap meer en meer dubbelzinnig. Omdat de aanwezige, meegekomen dames al net zo aangeschoten waren en vrolijk meepraatten veranderden de eens zo nette makelaars in een groep hitsige honden, een wolfpack, gezamenlijk op jacht naar gewillige prooien. Hiervoor hoefden ze dus niet ver te zoeken want de tafel was bezet met een paar leuke, opgewonden vrouwen erbij.
Denise is de jongste van het stel, 22 jaar oud, net samenwonend en werkzaam bij Robert Volbrecht, een levensgenieter van 53. Daniëlle is 28, net gedumpt door haar 10 jaar oudere vriend die haar heeft ingeruild voor een jonger exemplaar. Omdat zij niet graag alleen is gaat ze sinds de breuk regelmatig op stap. Of het nu een dansavond is, een expositie of een diner, als ze maar weg is. Daniëlle werkt als assistent makelaar bij Johan Steenhouwer die een klein kantoor runt in de binnenstad van Breda.
Johan heeft overal gewerkt maar nooit langer dan een paar jaar. Uiteindelijk is hij voor zichzelf begonnen. Hij is een goede makelaar, een makkelijke prater. Naar het schijnt was hij ook goed met zijn handen en andere lichaamsdelen. Het gerucht gaat dat hij daarom nooit lang bij één kantoor heeft gewerkt.
Zijn laatste baan als makelaar in loondienst eindigde toen hij werd betrapt met de vrouw van zijn baas. Een klassiek verhaal maar het blijft altijd leuk om te vertellen. Johan moest regelmatig “ een dossier ophalen” bij zijn baas thuis, alwaar diens vrouw de administratie deed tussen de soep en de aardappels door. Helaas voor hem kwam er onverwacht bezoek thuis, Lizette, de dochter des huizes. Zij trof moederlief op naar knieën aan in de luxe keuken met de pik van Johan in haar grote, gulzige mond. Van schrik viel moeder achterover op het moment dat Johan een volle lading wilde deponeren. Door deze ongelukkige samenloop spoot Johan vol in haar gezicht. Een beeld dat je altijd bijblijft. De naakte moeder staat op met druipende klodders in haar gezicht, uitleggend aan Lizette “ dat dit niet is wat het lijkt “ . Tja, een mens zegt de stomste dingen op de meest ongemakkelijke momenten.
De onvermijdelijke confrontatie met zijn baas bleef niet uit en Johan is daarna nooit meer op het kantoor geweest. Zijn baas raakte in een depressie, het kantoor bestaat nog steeds maar is een kleine speler in de markt geworden. De gewillige huisvrouw kreeg de toepasselijk bijnaam Mevrouw Klodder en laat zich niet veel meer in het openbaar zien. Hun nu 18-jarige dochter Lizette is de schok na 4 jaar nog niet te boven gekomen en wordt nog steeds nagewezen. Door zich schaars en volwassener te kleden laat zij zich makkelijk verleiden door oudere mannen. Wie in is voor een snelle wip in toilet of steegje is bij haar aan het juiste adres. Pijpen doet ze graag, dat trauma probeert ze met lust te verwerken. Nog voor je het in de gaten hebt zuigt ze je hardhandig leeg.
Beau is getrouwd, 32 jaar oud en moeder van 3 kinderen. Een jongen van 6 en een tweeling, meisjes, van 3. Zij is een makelaar die zoveel van haar werk houdt dat ze als hoofd kostwinner ervoor heeft gekozen te blijven werken. Haar man heeft een klein consultancy kantoor en werkt van thuis uit. Hij past op de kinderen en is daar drukker mee dan met zijn werk. Beau is graag van huis weg en maakt lange dagen. Ook ’s avonds heeft ze veel afspraken voor bezichtigingen en ze gaat naar alle netwerkbijeenkomsten die er zijn. Beau heeft een open karakter, is ondeugend en volgens collega’s een nymphomane. Je zou het niet zeggen, je ziet het niet in ieder geval. Naast Johan en Robert zitten ook de 3 musketiers Paul, Matthijs en Maarten aan tafel, alle drie mede-eigenaar van hetzelfde kantoor “Breda en Partners “, gespecialiseerd in nieuwbouwprojecten en bestaande woningbouw met een portefeuille van circa 400 woningen. De 3 musketiers passen goed bij elkaar, hebben allemaal hetzelfde rustige, saaie karakter en danken hun bijnaam doordat ze overal samen naar toe gaan. Dus ook vanavond.
Al snel is het gezelschap zo aangeschoten, dronken, dat het gesprek nergens meer over gaat. De sexuele toespelingen nemen toe en zelfs de 3 musketiers komen helemaal los. Af en toe gaat het gesprek nog over de woningmarkt maar niemand schijnt daar op dit moment nog echt in geïnteresseerd te zijn.
John zit tussen Daniëlle en Beau in. Als het lacherige gesprek gaat over “ de eerste keer “ en er smakelijk wordt gegrinnikt om de stuntelige pogingen van eenieder legt hij zijn handen links en rechts op het bovenbeen van Beau en Daniëlle. Eerst trekt Daniëlle haar been een beetje geschrokken terug om deze vervolgens langzaam weer terug te schuiven. Onopvallend kijkt ze hem langzaam aan en glimlacht goedkeurend. Als Daniëlle zijn hand voelt verzit ze ietsje naar voren en spreid haar benen verder uit elkaar. Haar rokje schuift wat omhoog en langzaam laat John zijn hand onder de rand van het rokje verdwijnen. Als hij langs haar dij glijdt en de stof van haar kanten slipje voelt buigt ze haar hoofd naar hem toe en fluistert “Mijn kut is zo nat, ik hoop dat je een zwemdiploma hebt”. Hij voelt haar kleffe slipje en zijn vinger krabbelt het natte clitje.
Beau kijkt hem aan en fluistert in zijn oor “Ik weet niet wat je aan het doen bent maar als je zo doorgaat wordt ik heel erg geil” . Met zijn rechterhand kriebelt hij wat over haar bovenbeen en Beau maakt onder tafel de knopen van haar broek los. Zo loszittend kan hij ook makkelijk het kutje vinden van Beau. Ze heeft geen slip aan, de stouterd, geil.
Daniëlle is kaal en Beau getrimd behaard. Als zijn vinger er eerst langs schuurt verdwijnt zijn rechter middel vinger in het vochtig gaatje van Beau. De rest van de tafel heeft nog niets in de gaten en allen praten rustig verder, door elkaar heen, overstemd door de pianomuziek op de achtergrond.
Het is alwéér zaterdagochtend. Een week na de afspraak met Mariëlle. Volledig tegen de verwachting in had zij hem woensdag een smsje verstuurd om te laten weten dat het appartement in de verkoop kan. Hij had wel een bericht verwacht, maar van haar ouders. Dat Mariëlle contact op zou nemen was niet afgesproken. Hij moet met haar een afspraak maken voor de opname van het appartement, foto’s en tekeningen maken. En deze ochtend staat die afspraak dus in zijn agenda. Om 9 uur. Het bonken in zijn hoofd maakt de zin om te gaan alleen maar moeilijker.
Hij was laat thuis gekomen. Het diner met collega makelaars was gezellig, te gezellig. Omdat velen geen zin hadden om al om 22:00 uur thuis te komen besloten hij en enkele anderen nog even wat te gaan drinken bij Denovo. Hoewel het een slecht idee was, achteraf, vloeide de sterke drank toch in liters naar binnen. De stemming werd er alleen maar beter door en zoals dat gaat werd het taalgebruik van het gezelschap meer en meer dubbelzinnig. Omdat de aanwezige, meegekomen dames al net zo aangeschoten waren en vrolijk meepraatten veranderden de eens zo nette makelaars in een groep hitsige honden, een wolfpack, gezamenlijk op jacht naar gewillige prooien. Hiervoor hoefden ze dus niet ver te zoeken want de tafel was bezet met een paar leuke, opgewonden vrouwen erbij.
Denise is de jongste van het stel, 22 jaar oud, net samenwonend en werkzaam bij Robert Volbrecht, een levensgenieter van 53. Daniëlle is 28, net gedumpt door haar 10 jaar oudere vriend die haar heeft ingeruild voor een jonger exemplaar. Omdat zij niet graag alleen is gaat ze sinds de breuk regelmatig op stap. Of het nu een dansavond is, een expositie of een diner, als ze maar weg is. Daniëlle werkt als assistent makelaar bij Johan Steenhouwer die een klein kantoor runt in de binnenstad van Breda.
Johan heeft overal gewerkt maar nooit langer dan een paar jaar. Uiteindelijk is hij voor zichzelf begonnen. Hij is een goede makelaar, een makkelijke prater. Naar het schijnt was hij ook goed met zijn handen en andere lichaamsdelen. Het gerucht gaat dat hij daarom nooit lang bij één kantoor heeft gewerkt.
Zijn laatste baan als makelaar in loondienst eindigde toen hij werd betrapt met de vrouw van zijn baas. Een klassiek verhaal maar het blijft altijd leuk om te vertellen. Johan moest regelmatig “ een dossier ophalen” bij zijn baas thuis, alwaar diens vrouw de administratie deed tussen de soep en de aardappels door. Helaas voor hem kwam er onverwacht bezoek thuis, Lizette, de dochter des huizes. Zij trof moederlief op naar knieën aan in de luxe keuken met de pik van Johan in haar grote, gulzige mond. Van schrik viel moeder achterover op het moment dat Johan een volle lading wilde deponeren. Door deze ongelukkige samenloop spoot Johan vol in haar gezicht. Een beeld dat je altijd bijblijft. De naakte moeder staat op met druipende klodders in haar gezicht, uitleggend aan Lizette “ dat dit niet is wat het lijkt “ . Tja, een mens zegt de stomste dingen op de meest ongemakkelijke momenten.
De onvermijdelijke confrontatie met zijn baas bleef niet uit en Johan is daarna nooit meer op het kantoor geweest. Zijn baas raakte in een depressie, het kantoor bestaat nog steeds maar is een kleine speler in de markt geworden. De gewillige huisvrouw kreeg de toepasselijk bijnaam Mevrouw Klodder en laat zich niet veel meer in het openbaar zien. Hun nu 18-jarige dochter Lizette is de schok na 4 jaar nog niet te boven gekomen en wordt nog steeds nagewezen. Door zich schaars en volwassener te kleden laat zij zich makkelijk verleiden door oudere mannen. Wie in is voor een snelle wip in toilet of steegje is bij haar aan het juiste adres. Pijpen doet ze graag, dat trauma probeert ze met lust te verwerken. Nog voor je het in de gaten hebt zuigt ze je hardhandig leeg.
Beau is getrouwd, 32 jaar oud en moeder van 3 kinderen. Een jongen van 6 en een tweeling, meisjes, van 3. Zij is een makelaar die zoveel van haar werk houdt dat ze als hoofd kostwinner ervoor heeft gekozen te blijven werken. Haar man heeft een klein consultancy kantoor en werkt van thuis uit. Hij past op de kinderen en is daar drukker mee dan met zijn werk. Beau is graag van huis weg en maakt lange dagen. Ook ’s avonds heeft ze veel afspraken voor bezichtigingen en ze gaat naar alle netwerkbijeenkomsten die er zijn. Beau heeft een open karakter, is ondeugend en volgens collega’s een nymphomane. Je zou het niet zeggen, je ziet het niet in ieder geval. Naast Johan en Robert zitten ook de 3 musketiers Paul, Matthijs en Maarten aan tafel, alle drie mede-eigenaar van hetzelfde kantoor “Breda en Partners “, gespecialiseerd in nieuwbouwprojecten en bestaande woningbouw met een portefeuille van circa 400 woningen. De 3 musketiers passen goed bij elkaar, hebben allemaal hetzelfde rustige, saaie karakter en danken hun bijnaam doordat ze overal samen naar toe gaan. Dus ook vanavond.
Al snel is het gezelschap zo aangeschoten, dronken, dat het gesprek nergens meer over gaat. De sexuele toespelingen nemen toe en zelfs de 3 musketiers komen helemaal los. Af en toe gaat het gesprek nog over de woningmarkt maar niemand schijnt daar op dit moment nog echt in geïnteresseerd te zijn.
John zit tussen Daniëlle en Beau in. Als het lacherige gesprek gaat over “ de eerste keer “ en er smakelijk wordt gegrinnikt om de stuntelige pogingen van eenieder legt hij zijn handen links en rechts op het bovenbeen van Beau en Daniëlle. Eerst trekt Daniëlle haar been een beetje geschrokken terug om deze vervolgens langzaam weer terug te schuiven. Onopvallend kijkt ze hem langzaam aan en glimlacht goedkeurend. Als Daniëlle zijn hand voelt verzit ze ietsje naar voren en spreid haar benen verder uit elkaar. Haar rokje schuift wat omhoog en langzaam laat John zijn hand onder de rand van het rokje verdwijnen. Als hij langs haar dij glijdt en de stof van haar kanten slipje voelt buigt ze haar hoofd naar hem toe en fluistert “Mijn kut is zo nat, ik hoop dat je een zwemdiploma hebt”. Hij voelt haar kleffe slipje en zijn vinger krabbelt het natte clitje.
Beau kijkt hem aan en fluistert in zijn oor “Ik weet niet wat je aan het doen bent maar als je zo doorgaat wordt ik heel erg geil” . Met zijn rechterhand kriebelt hij wat over haar bovenbeen en Beau maakt onder tafel de knopen van haar broek los. Zo loszittend kan hij ook makkelijk het kutje vinden van Beau. Ze heeft geen slip aan, de stouterd, geil.
Daniëlle is kaal en Beau getrimd behaard. Als zijn vinger er eerst langs schuurt verdwijnt zijn rechter middel vinger in het vochtig gaatje van Beau. De rest van de tafel heeft nog niets in de gaten en allen praten rustig verder, door elkaar heen, overstemd door de pianomuziek op de achtergrond.
maandag 8 juni 2015
zondag 7 juni 2015
HET APPARTEMENT
John staat bij alweer zo’n saaie receptie te netwerken en probeert met een vriendelijk gezicht hier en daar een gesprek aan te knopen. Hij heeft er geen zin in vanavond maar laat zich graag bedienen met de speciaal voor deze avond geselecteerde wijnen. Volgende week nog 2 haringparty’s en een keer uit eten dus alvast een beetje indrinken kan geen kwaad. Je moet toch wat op zo’n avond. Hij loopt een beetje rond en subtiel pakt hij regelmatig een nieuw glas. Elke keer op een andere plaats in de zaal, bij een andere ober. Ze zullen niet kunnen roddelen dat hij een grote zuiper is want hij gaat voorzichtig te werk. “ Dan heb ik tenminste nog iets aan mijn avond”, denkt hij.
Het was een warme dag geweest en de hitte van enkele uren daarvoor is inmiddels hierbinnen blijven hangen. De airco is waarschijnlijk wegbezuinigd. Gelukkig staan de terrasdeuren open. John besluit een beetje tussen terras en zaal te blijven staan teneinde een beetje verfrissing te krijgen. Hij voelt zijn wangen blozen. Het zou ook de wijn kunnen zijn. In ieder geval tuttert deze lekker weg en hij voelt zich steeds beter. Van alcohol wordt je overmoedig, brutaal en geil. Nou, geil was hij al. De hele dag was hij onderweg geweest van afspraak naar afspraak. Veel vrouwen heeft hij gezien en dankzij dit warme weer waren ze schaars gekleed. Natuurlijk liet hij ze voor hem de vlizotrap op gaan om de zolder te bezichtigen. “Ik blijf wel hier, ik heb de zolder al gezien” , grapte hij dan. Niets vermoedend ging vrouwlief naar boven zodat hij even onder dat rokje kon kijken. Te geconcentreerd om de trap te bestijgen keken ze niet om en John glimlachte genietend van het uitzicht.
De loszittende rokjes met daaronder een strak stringetje is zijn favoriet. Eén keer werd hij zelf verrast. De jonge dame in kwestie had een zwart plooirokje aan, wit zijden bloesje en een zwart colbert. Bedrijfskleding, want op het jasje zat een badge van een hotel met haar naam er in strakke letters geschreven, Chantal. Ze kwam kijken naar een appartementje van 50 m2 en gelukkig zat er een zoldertje boven, bereikbaar via een vlizotrap. John stond er op dat ze deze ook zou zien want de zolder is heel ruim. Flauwekul natuurlijk, het was een veel te klein kruipzoldertje maar opgewonden door het plooirokje liet John gewillig zijn dienstbare kant zien. “Ik ben niet zo’n held op die trapjes hoor”, zei Chantal. “Ik hou hem wel vast”, stelde John haar gerust. Terwijl ze stap voor stap de trap opklom en langzaam de zolder bereikte zag John steeds beter de rondingen verschijnen van de billen van Chantal. Toen ze bijna bovenaan was, de trap stevig vasthoudend en haar benen links en rechts op de trap stevig had neergezet bukt ze naar voren om links en rechts de zolder eventjes te kunnen bekijken. De hoogte was minimaal dus ze kon niet verder om te gaan staan.
John stond onderaan de trap en al kijkend naar boven had hij een mooi zicht in het kruis van Chantal. Verdomme, ze had niets aan onder haar rokje. Chantal blijft rustig staan. Als ze achterom naar beneden kijkt ziet ze John de trap stevig voor haar vasthouden zoals hij haar had beloofd. Al pratend kijkt ze weer naar boven en laat weten dat het inderdaad een ruime zolder is, ruim genoeg voor haar spulletjes. Als Chantal daar langer blijft staan dan men normaliter doet weet hij dat het opzet is van haar, dat hij haar kutje moet zien voordat ze naar beneden komt, iets wat echt niet te missen is op deze manier. “Mooi hé ?” Zegt John uitdagend. “Jij zegt het.”, antwoord Chantal dubbelzinnig.
Langzaam draait Chantal zich om, achterwaarts de trap afdalend. John houdt de trap stevig vast en ziet het kutje van Chantal. Een fijn kutje met een streepje erboven dat in slowmotion steeds dichter bij komt. Als haar kruis op de hoogte van John zijn hoofd is stopt de reis naar beneden. Chantal kan ook niet verder want John staat nog steeds onderaan de trap. Impulsief laat hij zijn handen los van de trap om de bovenbenen van Chantal vast te pakken. Haar rechterbeen gaat omhoog en legt deze over zijn schouder. Met haar bekken iets naar voren is zijn mond binnen bereik van haar kutje. Hij ruikt frambozen, aardbeien, haar kutje ruikt verrassend lekker ondanks dit zweterige weer.
“Ik heb me net opgefrist” zegt ze.
Chantal is met voorwaardelijke opzet, op zijn minst, dit appartement komen bezichtigen.
“Je ruikt heerlijk”, zegt John.
“En ik smaak nog beter”.
Als hij met zijn linker hand het opgetrokken been van Chantal vasthoudt gaat zijn tong onder haar kutje langzaam naar boven tot het streepje van fijn getrimde haartjes. Zijn linkerhand schuift langzaam onder haar bil en met zijn duim trekt hij haar kutje een beetje open. Chantal is nat. Zijn tong gaat bij het opengetrokken gaatje naar binnen. Met zijn duim half naar binnen gaat zijn middelvinger op zoek naar haar kontje om daar haar ander gaatje te stimuleren. Dit vindt Chantal blijkbaar een goed idee. Ze duwt haar kutje dieper om de tong van John. Met kramp in zijn tong blijft hij volhouden en onder het galmende gekreun in dit lege appartement wordt het gevoel van geilheid steeds intenser. John is hard en Chantal slaakt niet veel later een gil waarbij haar openstaande kutje met consumptie spreekt. Het is een squirter die Chantal. Met een paar simpele bewegingen maakt John zijn broek los. Zijn ondergoed is te klein geworden en deze trekt hij dan ook snel uit.
Chantal stapt een paar treden lager en laat zich op hem glijden. Met een harde pik gaat John het drijfnatte kutje binnen. Als Chantal zich aan de trap blijft vasthouden en John haar onderbenen ondersteunt gaan de bewegingen van beiden in omgekeerde richting steeds heftiger, harder en dieper. Even later komt John klaar in het kutje van Chantal, een 25 jarige receptioniste bij een hotel hier in Breda. Hij voelt zijn dijen nat worden niet wetend of dit nu haar of zijn vocht is.
Chantal klimt de trap af en John staat daar met zijn broek op zijn enkels nog stijf in de hal van het lege appartement. Zij bukt zich om hem te helpen zijn broek op te trekken. Met zijn harde pik voor haar gezicht neemt ze die nog even in haar mond om het laatste beetje vocht er uit te zuigen. Teasend stopt ze haar tong in zijn mond en hij proeft een combinatie van zaad , zweet en aardbeien.
“Ik denk niet dat dit appartement iets voor mij is” , zegt Chantal.
“De zolder is te klein”, eindigt ze glimlachend.
John neemt een nieuw, vol glas wijn in zijn hand en ziet een haar in zijn glas. Hij denkt aan die scene van de lullo's waarin de vrouwenliefde wordt bezongen. Terwijl hij om zich heen kijkt ziet hij een collega makelaar, een vrouw, met zwarte, strakke rok, net iets te kort, iets te ordinair maar verder smaakvol gekleed. Hij hoort zichzelf aan haar vragen of hij haar van achter mag neuken. "JA " zegt ze spontaan. "Ik heet Monique", vervolgt ze.
“Jaja, ik weet precies wie jij bent”. Met beiden een glimlach op hun gezicht lokt hij haar mee naar buiten. Het terras is half leeg, of half vol, het is maar hoe je het ziet. De tuin die rondom het terras is gelegen is gehuld in zomerscheemte, en een zwoel briesje waait zachtjes. De blaadjes van de dichte struiken ritselen en als de blikken van John en Monique elkaar kruisen lopen ze beiden richting het dichte struikgewas zonder dat iemand anders het in de gaten heeft. Het is daar nog iets donkerder en als ze bijna verdwijnen in de begroeing trekt John, die achter Monique is aangelopen, haar strakke rokje om hoog. Ze is naakt eronder, geen slip, geen omabroek, geen string, niks. Haar strakke en perfect ronde billen kijken hem uitnodigend aan. Gewillig bukt Monique met haar handen tegen een boom. Haar kontje nodigt hem uit om snel naar binnen te komen. Gehoorzaam en stijf verdwijnt hij in haar met zijn hand op haar natte clitje.
Met zijn pik in haar houdt John deze even stil om niet te snel klaar te komen. Als zijn rechterhand steeds sneller heen en weer gaat en Monique met knijpende bewegingen klaarkomt vervolgt hij het stoten. Als hij bijna komt trekt hij zich uit Monique en spuit hij op haar kontje en achterzijde van haar zwarte rokje. Leg dat straks maar eens uit….
Het was een warme dag geweest en de hitte van enkele uren daarvoor is inmiddels hierbinnen blijven hangen. De airco is waarschijnlijk wegbezuinigd. Gelukkig staan de terrasdeuren open. John besluit een beetje tussen terras en zaal te blijven staan teneinde een beetje verfrissing te krijgen. Hij voelt zijn wangen blozen. Het zou ook de wijn kunnen zijn. In ieder geval tuttert deze lekker weg en hij voelt zich steeds beter. Van alcohol wordt je overmoedig, brutaal en geil. Nou, geil was hij al. De hele dag was hij onderweg geweest van afspraak naar afspraak. Veel vrouwen heeft hij gezien en dankzij dit warme weer waren ze schaars gekleed. Natuurlijk liet hij ze voor hem de vlizotrap op gaan om de zolder te bezichtigen. “Ik blijf wel hier, ik heb de zolder al gezien” , grapte hij dan. Niets vermoedend ging vrouwlief naar boven zodat hij even onder dat rokje kon kijken. Te geconcentreerd om de trap te bestijgen keken ze niet om en John glimlachte genietend van het uitzicht.
De loszittende rokjes met daaronder een strak stringetje is zijn favoriet. Eén keer werd hij zelf verrast. De jonge dame in kwestie had een zwart plooirokje aan, wit zijden bloesje en een zwart colbert. Bedrijfskleding, want op het jasje zat een badge van een hotel met haar naam er in strakke letters geschreven, Chantal. Ze kwam kijken naar een appartementje van 50 m2 en gelukkig zat er een zoldertje boven, bereikbaar via een vlizotrap. John stond er op dat ze deze ook zou zien want de zolder is heel ruim. Flauwekul natuurlijk, het was een veel te klein kruipzoldertje maar opgewonden door het plooirokje liet John gewillig zijn dienstbare kant zien. “Ik ben niet zo’n held op die trapjes hoor”, zei Chantal. “Ik hou hem wel vast”, stelde John haar gerust. Terwijl ze stap voor stap de trap opklom en langzaam de zolder bereikte zag John steeds beter de rondingen verschijnen van de billen van Chantal. Toen ze bijna bovenaan was, de trap stevig vasthoudend en haar benen links en rechts op de trap stevig had neergezet bukt ze naar voren om links en rechts de zolder eventjes te kunnen bekijken. De hoogte was minimaal dus ze kon niet verder om te gaan staan.
John stond onderaan de trap en al kijkend naar boven had hij een mooi zicht in het kruis van Chantal. Verdomme, ze had niets aan onder haar rokje. Chantal blijft rustig staan. Als ze achterom naar beneden kijkt ziet ze John de trap stevig voor haar vasthouden zoals hij haar had beloofd. Al pratend kijkt ze weer naar boven en laat weten dat het inderdaad een ruime zolder is, ruim genoeg voor haar spulletjes. Als Chantal daar langer blijft staan dan men normaliter doet weet hij dat het opzet is van haar, dat hij haar kutje moet zien voordat ze naar beneden komt, iets wat echt niet te missen is op deze manier. “Mooi hé ?” Zegt John uitdagend. “Jij zegt het.”, antwoord Chantal dubbelzinnig.
Langzaam draait Chantal zich om, achterwaarts de trap afdalend. John houdt de trap stevig vast en ziet het kutje van Chantal. Een fijn kutje met een streepje erboven dat in slowmotion steeds dichter bij komt. Als haar kruis op de hoogte van John zijn hoofd is stopt de reis naar beneden. Chantal kan ook niet verder want John staat nog steeds onderaan de trap. Impulsief laat hij zijn handen los van de trap om de bovenbenen van Chantal vast te pakken. Haar rechterbeen gaat omhoog en legt deze over zijn schouder. Met haar bekken iets naar voren is zijn mond binnen bereik van haar kutje. Hij ruikt frambozen, aardbeien, haar kutje ruikt verrassend lekker ondanks dit zweterige weer.
“Ik heb me net opgefrist” zegt ze.
Chantal is met voorwaardelijke opzet, op zijn minst, dit appartement komen bezichtigen.
“Je ruikt heerlijk”, zegt John.
“En ik smaak nog beter”.
Als hij met zijn linker hand het opgetrokken been van Chantal vasthoudt gaat zijn tong onder haar kutje langzaam naar boven tot het streepje van fijn getrimde haartjes. Zijn linkerhand schuift langzaam onder haar bil en met zijn duim trekt hij haar kutje een beetje open. Chantal is nat. Zijn tong gaat bij het opengetrokken gaatje naar binnen. Met zijn duim half naar binnen gaat zijn middelvinger op zoek naar haar kontje om daar haar ander gaatje te stimuleren. Dit vindt Chantal blijkbaar een goed idee. Ze duwt haar kutje dieper om de tong van John. Met kramp in zijn tong blijft hij volhouden en onder het galmende gekreun in dit lege appartement wordt het gevoel van geilheid steeds intenser. John is hard en Chantal slaakt niet veel later een gil waarbij haar openstaande kutje met consumptie spreekt. Het is een squirter die Chantal. Met een paar simpele bewegingen maakt John zijn broek los. Zijn ondergoed is te klein geworden en deze trekt hij dan ook snel uit.
Chantal stapt een paar treden lager en laat zich op hem glijden. Met een harde pik gaat John het drijfnatte kutje binnen. Als Chantal zich aan de trap blijft vasthouden en John haar onderbenen ondersteunt gaan de bewegingen van beiden in omgekeerde richting steeds heftiger, harder en dieper. Even later komt John klaar in het kutje van Chantal, een 25 jarige receptioniste bij een hotel hier in Breda. Hij voelt zijn dijen nat worden niet wetend of dit nu haar of zijn vocht is.
Chantal klimt de trap af en John staat daar met zijn broek op zijn enkels nog stijf in de hal van het lege appartement. Zij bukt zich om hem te helpen zijn broek op te trekken. Met zijn harde pik voor haar gezicht neemt ze die nog even in haar mond om het laatste beetje vocht er uit te zuigen. Teasend stopt ze haar tong in zijn mond en hij proeft een combinatie van zaad , zweet en aardbeien.
“Ik denk niet dat dit appartement iets voor mij is” , zegt Chantal.
“De zolder is te klein”, eindigt ze glimlachend.
John neemt een nieuw, vol glas wijn in zijn hand en ziet een haar in zijn glas. Hij denkt aan die scene van de lullo's waarin de vrouwenliefde wordt bezongen. Terwijl hij om zich heen kijkt ziet hij een collega makelaar, een vrouw, met zwarte, strakke rok, net iets te kort, iets te ordinair maar verder smaakvol gekleed. Hij hoort zichzelf aan haar vragen of hij haar van achter mag neuken. "JA " zegt ze spontaan. "Ik heet Monique", vervolgt ze.
“Jaja, ik weet precies wie jij bent”. Met beiden een glimlach op hun gezicht lokt hij haar mee naar buiten. Het terras is half leeg, of half vol, het is maar hoe je het ziet. De tuin die rondom het terras is gelegen is gehuld in zomerscheemte, en een zwoel briesje waait zachtjes. De blaadjes van de dichte struiken ritselen en als de blikken van John en Monique elkaar kruisen lopen ze beiden richting het dichte struikgewas zonder dat iemand anders het in de gaten heeft. Het is daar nog iets donkerder en als ze bijna verdwijnen in de begroeing trekt John, die achter Monique is aangelopen, haar strakke rokje om hoog. Ze is naakt eronder, geen slip, geen omabroek, geen string, niks. Haar strakke en perfect ronde billen kijken hem uitnodigend aan. Gewillig bukt Monique met haar handen tegen een boom. Haar kontje nodigt hem uit om snel naar binnen te komen. Gehoorzaam en stijf verdwijnt hij in haar met zijn hand op haar natte clitje.
Met zijn pik in haar houdt John deze even stil om niet te snel klaar te komen. Als zijn rechterhand steeds sneller heen en weer gaat en Monique met knijpende bewegingen klaarkomt vervolgt hij het stoten. Als hij bijna komt trekt hij zich uit Monique en spuit hij op haar kontje en achterzijde van haar zwarte rokje. Leg dat straks maar eens uit….
vrijdag 29 mei 2015
DAGBOEK VAN EEN MAKELAAR
Enige tijd geleden heb ik een man ontmoet, John. Hij vertelde mij over zijn werk als woningmakelaar in Breda en omgeving en dat hij is gespecialiseerd in het bemiddelen bij de verkoop van grote, exclusieve villa’s. Door de crisis op de woningmarkt was hij wel gedwongen om alle soorten van woningen en appartementen in zijn portefeuille op te gaan nemen.
Het was verfrissend om nu ook eens andere mensen te ontmoeten dan artsen, advocaten en zakenmensen met een meer dan gemiddeld inkomen, zei hij. Want mensen, daar is het waar zijn werk om draait. Zijn interesse in wat anderen beweegt, motiveert en de verhalen achter de zoektocht naar een woning is volgens hem nog veel interessanter dan de huizen zelf.
Mensenwerk, dat spreekt mij wel aan in zijn verhaal. Nog meer toen hij begon over alles wat hij meemaakte tijdens zijn werk. En dan met name de ontmoetingen met de vele vrouwen, jong, ouder en de soms sexuele spanning die ontstaat tijdens een bezichtiging, taxatie of verkoopgesprek. Toen John hoorde dat ik schrijver ben en zoek naar dit soort verhalen zouden nog vele afspraken volgen waar hij de smeuïge details uit de doeken zou doen.
“Ethiek is een hoogstaand goed, maar we zijn allemaal mensen met gevoelens en verlangens. Dingen waar je van droomt komen soms uit. En op de meest onverwachte momenten en plaatsen”. Dat was de strekking van zijn verhaal. Hoe meer we elkaar spraken hoe openhartiger hij werd. In het begin waren het onschuldige, kleine voorvalletjes waar hij over vertelde maar toen het vertrouwen groeide durfde hij meer te vertellen over wat hij allemaal meemaakte. John is getrouwd, heeft 3 kinderen en de dagelijkse sleur van 20 jaar huwelijk is er ook in het gezin van mijn nieuwe vriend binnengeslopen.
“Elke makelaar maakt het wel eens mee dat er een vonkje overspringt bij een leuke dame die alleen met jou een huis gaat bezichtigen of je uitnodigt voor een verkoopgesprek”. Terwijl we praten over zijn werk en hij de niets verhullende details openbaart, lijkt het alsof hij het weer helemaal opnieuw beleefde. Zijn glimlach werd breder en door de levendigheid van zijn verhaal was het voor mij makkelijk om een en ander op papier te zetten en er een opwindend verhaal van te maken. Ik hoefde er geen fictie van te maken, hoefde er niets aan toe te voegen. Uiteindelijk zijn het meerdere verhalen geworden. Ik heb zoveel verhalen gehoord van John dat er een boek van gemaakt kan worden. De titel had ik bij onze eerste ontmoeting al in mijn hoofd: “Dagboek van een makelaar”.
Je zou het dus niet verwachten, maar zo saai is dat beroep van makelaar nog niet. John is een man met een open karakter en wellicht hierdoor ontvankelijk voor signalen van andere mensen. En zij voelen zich ook al snel op hun gemak bij hem, zoals ik ook bij mezelf bemerkte.
De favoriet afspraak voor John is bij mensen thuis, een verkoopgesprek. Daar zijn mensen op hun gemak, in hun vertrouwde omgeving. Zij kennen dan geen schaamte en zijn ongeremd. Zo ontmoette hij Mariëlle, een jong afgestudeerde fotografe, op zoek naar een appartement in Breda. Het koopappartement waar ze nu woont is van haar ouders. Het is 5 jaar gelden gekocht als belegging en zij heeft daar al die jaren gratis gebruik van mogen maken. Nu ze afgestudeerd is en een groter appartement of studio wilt hebben om van daaruit ook te kunnen gaan werken, moet het huidige appartement worden verkocht. Omdat haar ouders in Amsterdam wonen zijn ze gezien de afstand voor die korte afspraak er niet bij. Mariëlle zal hem rondleiden en uitleggen wat er is verbeterd sinds ze hier is komen wonen.
Als John aanbelt duurt het even voordat er wordt opengedaan. Als de deur dan eindelijk opengaat staat Mariëlle enigszins versuft hem aan te kijken. “Oh sorry, ik heb me verslapen “ . Het is zaterdagochtend 9:00 uur en Mariëlle is de avond tevoren gaan stappen met vriendinnen. Overduidelijk komt ze net uit bed. Haar lange haren zijn nog in de war. Ze draagt een boxershort en een kort, strak t-shirt dat ze probeert wat naar beneden te trekken. Dit lukt niet goed en John ziet haar buik onder het shirtje uit komen. Haar strakke en getrainde buik zo te zien. “Kom binnen” en als zij zich netjes voorstelt vraagt ze of hij even in de kamer wilt plaatsnemen. “Ik zal me even omkleden”, zegt ze. “ Doe voor mij geen moeite hoor”, zegt John en deze ijsbrekende opmerking brengt een glimlach op haar gezicht. “Jaja, dat zal wel”, vervolgt Mariëlle en ze loopt met hem mee naar de woonkamer. Zo onuitgeslapen en verfomfaaid als zij eruit ziet, zo netjes en opgeruimd is het appartement. Als John plaatsneemt in een ruime fauteuil vraagt Mariëlle “Koffie? “ . “Lekker “, en met een wakkere glimlach loopt ze naar de open keuken met diverse inbouwapparatuur.
Als ze terugkomt met 2 mokken koffie neemt ze tegenover hem plaats op de 3-zits bank die accentueert hoeveel woonoppervlakte er is voor een ruime en gezellige opstelling in dit sfeervol ingerichte 2 kamer appartement. Haar voornemen zich om te kleden is Mariëlle blijkbaar al vergeten en in een kleermakerszit nestelt zij zich dieper op de bank. Haar wijde nu opgetrokken boxershort onthult de binnenkant van haar dij en John kijkt aandachtig naar binnen. Als hij een slok neemt van zijn koffie zegt hij “lekker” zonder in de gaten te hebben nog steeds te kijken naar haar slanke dij en de in haar short nog verborgen geheim. “ Dank je”, zegt Mariëlle met een blosje op haar wangen en met de waarneming dat John haar met belangstelling aankijkt. Of althans wat er in haar short zit.
Ze doet alsof ze het niet merkt maar John ziet aan haar houding dat het tegendeel waar is. Hij besluit niet paniekerig te reageren en neemt nog rustig een paar slokken van de warme koffie. “Wat wil je doen?”, vraagt Mariëlle met een uitdagende stem. “Ik zou graag alles eerst eens willen zien”. Als hij dit heeft gezegd trekt Mariëlle nonchalant haar rechterbeen op en zet haar voet op de bank. Nu heeft hij een beter zicht en ziet in halfschaduw de kleine lippen van haar kutje. Ze draagt dus geen slip of string en zij moet weten dat hij dit nu kan zien. Dit is niet per ongeluk en met een glimlach neemt John nog een slok van zijn koffie.
“Ik ga me eerst omkleden hoor”, zegt Mariëlle, “ Als u alvast wilt rondkijken dan mag dat wel hoor”, vervolgt ze. “Zeg maar “je” hoor”. “Je”, zegt Mariëlle en lachend staat ze op. “ Oh ik ben even in de badkamer dus als je in de slaapkamer begint, die is daar achterin links” . “Dat is goed”. Terwijl Mariëlle uit het zicht is verdwenen drinkt John het laatste beetje koffie op en met een warm gevoel van binnen pakt hij zijn tablet om wat aantekeningen te maken. Wanneer hij naar achteren loopt ziet hij via het bovenlicht van de badkamer een lamp branden en besluit zoals gevraagd de linker deur naar de slaapkamer te nemen. Als hij de deur opendoet staat daar Mariëlle in het midden van de kamer met nog alleen die boxershort aan met haar rug naar hem toe. “Aah”, zegt John en terwijl Mariëlle zich omdraait en de voor haar borsten geslagen handen laat vallen zegt ze “Ja, A, goed?” .
“Heel goed” en enigszins verstijfd blijft hij in de deuropening staan. Mariëlle draait zich weer om en loopt naar het raam om de halfopen gordijnen helemaal te openen. Ze blijft daar staan en legt haar handen op de vensterbank. Als dit enkele seconden blijft duren loopt John verder de kamer in, legt zijn tablet op de rand van het bed en gaat achter haar staan. “ Eens kijken of er dubbel glas in zit” , zegt hij met zachte stem. Mariëlle verroert zich niet en John gaat langzaam maar besluitvaardig met zijn rechterhand in haar boxershort. Als deze een beetje naar beneden glijdt trekt hij het een beetje open. De elastische rand werkt behulpzaam mee en als zijn andere hand de rand vasthoudt gaat zijn rechterhand op zoek naar het strakke kutje van Mariëlle. Tussen haar benen vindt hij het natte plekje en langzaam draait ze met haar kontje. Hij schuift de boxershort verder naar beneden zodat deze van haar kontje valt. “Mooie billen” en met beide handen spreidt hij deze verder uit elkaar. Uitnodigend draait ze weer met haar kontje en langzaam masseert hij al spreidend haar jonge, strakke billen. Wanneer hij op de rand van het bed plaatsneemt kijkt hij recht in haar mooie kontje en ziet daar onder haar glad geschoren kutje. Zijn tong begint van voor naar achter steeds intenser haar natte kutje te proeven en als ze haar kontje meer naar achteren duwt en iets bukt kan zijn tong dieper bij haar binnen glijden. Hij maakt zijn linkerduim wat nat met het vocht van Mariëlle en gaat vervolgens langzaam in haar andere gaatje. Dit geeft haar een nog opwindender gevoel. Haar toch al hete dijen worden nog natter en zij spreidt haar benen iets wijder. Als het voelt dat ze een hoogtepunt heeft bereikt staat John op en met een paar snelle bewegingen doet hij zijn broek uit. Omdat haar kutje nu nog beter is te bereiken stoot hij makkelijk bij haar binnen. Terwijl hij afwisselend met beide handen haar borsten en clitje stimuleert komen ze samen na een klein kwartiertje klaar.
Beiden laten zich vervolgens bezweet op bed vallen en als ze na een half uurtje elkaar strelend aankijken draait Mariëlle zich op haar rug en met opgetrokken benen spreid ze de lippen van haar kleine maar, zo mooie kutje. “ Ik wil je in me voelen” , zegt ze.
Het was verfrissend om nu ook eens andere mensen te ontmoeten dan artsen, advocaten en zakenmensen met een meer dan gemiddeld inkomen, zei hij. Want mensen, daar is het waar zijn werk om draait. Zijn interesse in wat anderen beweegt, motiveert en de verhalen achter de zoektocht naar een woning is volgens hem nog veel interessanter dan de huizen zelf.
Mensenwerk, dat spreekt mij wel aan in zijn verhaal. Nog meer toen hij begon over alles wat hij meemaakte tijdens zijn werk. En dan met name de ontmoetingen met de vele vrouwen, jong, ouder en de soms sexuele spanning die ontstaat tijdens een bezichtiging, taxatie of verkoopgesprek. Toen John hoorde dat ik schrijver ben en zoek naar dit soort verhalen zouden nog vele afspraken volgen waar hij de smeuïge details uit de doeken zou doen.
“Ethiek is een hoogstaand goed, maar we zijn allemaal mensen met gevoelens en verlangens. Dingen waar je van droomt komen soms uit. En op de meest onverwachte momenten en plaatsen”. Dat was de strekking van zijn verhaal. Hoe meer we elkaar spraken hoe openhartiger hij werd. In het begin waren het onschuldige, kleine voorvalletjes waar hij over vertelde maar toen het vertrouwen groeide durfde hij meer te vertellen over wat hij allemaal meemaakte. John is getrouwd, heeft 3 kinderen en de dagelijkse sleur van 20 jaar huwelijk is er ook in het gezin van mijn nieuwe vriend binnengeslopen.
“Elke makelaar maakt het wel eens mee dat er een vonkje overspringt bij een leuke dame die alleen met jou een huis gaat bezichtigen of je uitnodigt voor een verkoopgesprek”. Terwijl we praten over zijn werk en hij de niets verhullende details openbaart, lijkt het alsof hij het weer helemaal opnieuw beleefde. Zijn glimlach werd breder en door de levendigheid van zijn verhaal was het voor mij makkelijk om een en ander op papier te zetten en er een opwindend verhaal van te maken. Ik hoefde er geen fictie van te maken, hoefde er niets aan toe te voegen. Uiteindelijk zijn het meerdere verhalen geworden. Ik heb zoveel verhalen gehoord van John dat er een boek van gemaakt kan worden. De titel had ik bij onze eerste ontmoeting al in mijn hoofd: “Dagboek van een makelaar”.
Je zou het dus niet verwachten, maar zo saai is dat beroep van makelaar nog niet. John is een man met een open karakter en wellicht hierdoor ontvankelijk voor signalen van andere mensen. En zij voelen zich ook al snel op hun gemak bij hem, zoals ik ook bij mezelf bemerkte.
De favoriet afspraak voor John is bij mensen thuis, een verkoopgesprek. Daar zijn mensen op hun gemak, in hun vertrouwde omgeving. Zij kennen dan geen schaamte en zijn ongeremd. Zo ontmoette hij Mariëlle, een jong afgestudeerde fotografe, op zoek naar een appartement in Breda. Het koopappartement waar ze nu woont is van haar ouders. Het is 5 jaar gelden gekocht als belegging en zij heeft daar al die jaren gratis gebruik van mogen maken. Nu ze afgestudeerd is en een groter appartement of studio wilt hebben om van daaruit ook te kunnen gaan werken, moet het huidige appartement worden verkocht. Omdat haar ouders in Amsterdam wonen zijn ze gezien de afstand voor die korte afspraak er niet bij. Mariëlle zal hem rondleiden en uitleggen wat er is verbeterd sinds ze hier is komen wonen.
Als John aanbelt duurt het even voordat er wordt opengedaan. Als de deur dan eindelijk opengaat staat Mariëlle enigszins versuft hem aan te kijken. “Oh sorry, ik heb me verslapen “ . Het is zaterdagochtend 9:00 uur en Mariëlle is de avond tevoren gaan stappen met vriendinnen. Overduidelijk komt ze net uit bed. Haar lange haren zijn nog in de war. Ze draagt een boxershort en een kort, strak t-shirt dat ze probeert wat naar beneden te trekken. Dit lukt niet goed en John ziet haar buik onder het shirtje uit komen. Haar strakke en getrainde buik zo te zien. “Kom binnen” en als zij zich netjes voorstelt vraagt ze of hij even in de kamer wilt plaatsnemen. “Ik zal me even omkleden”, zegt ze. “ Doe voor mij geen moeite hoor”, zegt John en deze ijsbrekende opmerking brengt een glimlach op haar gezicht. “Jaja, dat zal wel”, vervolgt Mariëlle en ze loopt met hem mee naar de woonkamer. Zo onuitgeslapen en verfomfaaid als zij eruit ziet, zo netjes en opgeruimd is het appartement. Als John plaatsneemt in een ruime fauteuil vraagt Mariëlle “Koffie? “ . “Lekker “, en met een wakkere glimlach loopt ze naar de open keuken met diverse inbouwapparatuur.
Als ze terugkomt met 2 mokken koffie neemt ze tegenover hem plaats op de 3-zits bank die accentueert hoeveel woonoppervlakte er is voor een ruime en gezellige opstelling in dit sfeervol ingerichte 2 kamer appartement. Haar voornemen zich om te kleden is Mariëlle blijkbaar al vergeten en in een kleermakerszit nestelt zij zich dieper op de bank. Haar wijde nu opgetrokken boxershort onthult de binnenkant van haar dij en John kijkt aandachtig naar binnen. Als hij een slok neemt van zijn koffie zegt hij “lekker” zonder in de gaten te hebben nog steeds te kijken naar haar slanke dij en de in haar short nog verborgen geheim. “ Dank je”, zegt Mariëlle met een blosje op haar wangen en met de waarneming dat John haar met belangstelling aankijkt. Of althans wat er in haar short zit.
Ze doet alsof ze het niet merkt maar John ziet aan haar houding dat het tegendeel waar is. Hij besluit niet paniekerig te reageren en neemt nog rustig een paar slokken van de warme koffie. “Wat wil je doen?”, vraagt Mariëlle met een uitdagende stem. “Ik zou graag alles eerst eens willen zien”. Als hij dit heeft gezegd trekt Mariëlle nonchalant haar rechterbeen op en zet haar voet op de bank. Nu heeft hij een beter zicht en ziet in halfschaduw de kleine lippen van haar kutje. Ze draagt dus geen slip of string en zij moet weten dat hij dit nu kan zien. Dit is niet per ongeluk en met een glimlach neemt John nog een slok van zijn koffie.
“Ik ga me eerst omkleden hoor”, zegt Mariëlle, “ Als u alvast wilt rondkijken dan mag dat wel hoor”, vervolgt ze. “Zeg maar “je” hoor”. “Je”, zegt Mariëlle en lachend staat ze op. “ Oh ik ben even in de badkamer dus als je in de slaapkamer begint, die is daar achterin links” . “Dat is goed”. Terwijl Mariëlle uit het zicht is verdwenen drinkt John het laatste beetje koffie op en met een warm gevoel van binnen pakt hij zijn tablet om wat aantekeningen te maken. Wanneer hij naar achteren loopt ziet hij via het bovenlicht van de badkamer een lamp branden en besluit zoals gevraagd de linker deur naar de slaapkamer te nemen. Als hij de deur opendoet staat daar Mariëlle in het midden van de kamer met nog alleen die boxershort aan met haar rug naar hem toe. “Aah”, zegt John en terwijl Mariëlle zich omdraait en de voor haar borsten geslagen handen laat vallen zegt ze “Ja, A, goed?” .
“Heel goed” en enigszins verstijfd blijft hij in de deuropening staan. Mariëlle draait zich weer om en loopt naar het raam om de halfopen gordijnen helemaal te openen. Ze blijft daar staan en legt haar handen op de vensterbank. Als dit enkele seconden blijft duren loopt John verder de kamer in, legt zijn tablet op de rand van het bed en gaat achter haar staan. “ Eens kijken of er dubbel glas in zit” , zegt hij met zachte stem. Mariëlle verroert zich niet en John gaat langzaam maar besluitvaardig met zijn rechterhand in haar boxershort. Als deze een beetje naar beneden glijdt trekt hij het een beetje open. De elastische rand werkt behulpzaam mee en als zijn andere hand de rand vasthoudt gaat zijn rechterhand op zoek naar het strakke kutje van Mariëlle. Tussen haar benen vindt hij het natte plekje en langzaam draait ze met haar kontje. Hij schuift de boxershort verder naar beneden zodat deze van haar kontje valt. “Mooie billen” en met beide handen spreidt hij deze verder uit elkaar. Uitnodigend draait ze weer met haar kontje en langzaam masseert hij al spreidend haar jonge, strakke billen. Wanneer hij op de rand van het bed plaatsneemt kijkt hij recht in haar mooie kontje en ziet daar onder haar glad geschoren kutje. Zijn tong begint van voor naar achter steeds intenser haar natte kutje te proeven en als ze haar kontje meer naar achteren duwt en iets bukt kan zijn tong dieper bij haar binnen glijden. Hij maakt zijn linkerduim wat nat met het vocht van Mariëlle en gaat vervolgens langzaam in haar andere gaatje. Dit geeft haar een nog opwindender gevoel. Haar toch al hete dijen worden nog natter en zij spreidt haar benen iets wijder. Als het voelt dat ze een hoogtepunt heeft bereikt staat John op en met een paar snelle bewegingen doet hij zijn broek uit. Omdat haar kutje nu nog beter is te bereiken stoot hij makkelijk bij haar binnen. Terwijl hij afwisselend met beide handen haar borsten en clitje stimuleert komen ze samen na een klein kwartiertje klaar.
Beiden laten zich vervolgens bezweet op bed vallen en als ze na een half uurtje elkaar strelend aankijken draait Mariëlle zich op haar rug en met opgetrokken benen spreid ze de lippen van haar kleine maar, zo mooie kutje. “ Ik wil je in me voelen” , zegt ze.
dinsdag 26 mei 2015
Het verhaal van Zaneck ( deel 1 )
Het heeft lang geduurd voordat de eerste echte zin op het scherm is verschenen. Ik heb me niet verdiept in de technieken, de processen of wat het ook zou mogen zijn om een boek te schrijven.
Als sinds ik 12 jaar oud was wist ik dat ik schrijver wilde worden. In mijn jeugd heeft zich dit met name laten bestaan uit het schrijven van liefdesbrieven naar talloze meisjes die ik lang of kort heb gekend en vaak nooit verder ben gekomen dan het sturen van dat gedichtje of gevoelige brief. Ik was niet bang om voor schut te worden gezet of dat de boodschap verkeerd zou worden opgevat. Altijd kreeg ik lieve woordjes terug en werd mijn kunststukje liefdevol bewaard. Ik maakte blijkbaar iets los doordat ik zo open ben en eerlijk mijn emoties, gevoelens, toonde. Zo ben ik nog steeds en inmiddels onbedoeld heb ik voor velen een enorme aantrekkingskracht. Veel is verloren gegaan van mijn geschriften. Veel is niet bewaard of vernietigd. En om eerlijk te zijn voel ik me niet prettig bij die kinderachtige onzin.
Zoals het vaak gaat raakte mijn leven in een drukke stroomversnelling en dacht ik geen inspiratie te hebben om iets moois te maken. Ik had geen idee waar ik over zou moeten schrijven. Al 20 jaar heb ik me oppervlakkig verdiept in de meest uiteenlopende onderwerpen en heb ik veel meegemaakt. Dood, zelfmoord, ongeluk, vakanties, liefdes, werk en veel mensen ontmoeten. Uiteindelijk had ik in mijn hoofd een enorme massa aan data verzameld waar ik geen raad meer mee wist.
Sinds 8 jaar heb ik het plan om iets echts meesterlijks te verwezenlijken. 10 romans in 10 verschillende stijlen in 10 verschillende genres in 10 jaar. Het lijkt een onmogelijke opgave te worden en soms vraag ik me af of dit wel realistisch is. Maar wat ik de afgelopen 8 jaar wel heb geleerd is om te blijven dromen en het schrijven niet los te laten. Ik heb alle geschriften, aantekeningen en ideetjes weggegooid en besloten om het over een andere boeg te gooien.
Ik laat de conservatieve opvoeding achter mij en ga voor het enige dat mij tot nu toe letterlijk in leven heeft gehouden. Ik laat mijn gevoel schrijven. Geen schaamte meer over gevoelige onderwerpen mijden. Niet meer vrezen wat mijn omgeving er wel niet van zou vinden. Gewoon gaan beginnen met schrijven, uitgeven en groeien.
Deze omslag is niet vanzelf gegaan of misschien juist wel. Onlangs heb ik inderdaad echt Alexia ontmoet en na 2 uur viel alles letterlijk op zijn plaats. Alle verzamelde data, opgeslagen in mijn hoofd, dat is mijn inspiratie. Waarom ik daar nooit eerder bij heb stilgestaan is naïef en ben ik daarom ook wel geen schrijver. Maar als ik nu de eerste hoofdstukken teruglees die ik de afgelopen weken op mijn blog heb geplaatst dan voelt het heel erg goed en geniet ik zelf van de inhoud. Het meeste is fictie maar het zou zomaar echt gebeurd kunnen zijn.
Het eerste boek komt eraan en ondertussen verschijnen er woorden op papier voor het tweede boek in een geheel ander genre. Ik krijg het gevoel dat ik haast moet maken, ik word oud en wil niet meer lang wachten met een debuut. Daarbij komt wel de onzekerheid dat er wellicht niemand geïnteresseerd is om ook maar iets van mij uit te willen geven. Dat zou jammer zijn want mijn verhaal is mooi. Ik kan niet tegen kritiek en kan niet tegen teleurstelling. Dat kleine beetje openstellen, dat beetje zakelijkheid, daar kan ik me nog niet in geven. Dit kan wel meevallen als ik de juiste persoon tegenkom die met mij mee wilt lezen en mij begrijpt.
Alexia is mijn muze, een ontmoeting van 2 uur was meer dan voldoende om mij aan het werk te krijgen maar misschien was ik er nu ook wel aan toe. Het zal wel zo zijn dat ik hier erg overtrokken mee naar buiten kom maar wie herinnert zich niet die eerste liefde, die eerste verliefdheid? Die vergeet je nooit meer zo oud als je ook zou worden. Die vergelijking maak ik met Alexia en zo romantisch als ik ben laat ik mij hier helemaal door leiden. Het is een gevaarlijke valkuil waar ik graag in trap. Het is als het verstoppen van een briefje met een klein gedichtje in de jas van dat meisje op school waar ik al heel lang verliefd op was. Al schaduwend zie ik haar het briefje vinden, blozen en glimlachen. Daarmee was mijn doel al bereikt. Zonder mijn naam eronder te zetten wist ze toch wel dat ik het was. Ik was klein en verlegen en altijd “ veel te lief ” . Pas jaren later zou ik er achter komen dat al die meisjes waar ik mijn liefde aan heb betuigd het wel meer dan leuk vonden en er toch kriebels van kregen. Het verkeerde moment, de verkeerde situatie, er waren altijd redenen maar meestal was ik gewoon te lief.
Naast zoveel feiten en fictie leeft het verlangen om gehoord te worden. Iedereen moet mijn stem horen en ik wil iedereen laten voelen hoeveel liefde ik heb te geven. Daar wil ik graag over vertellen en ik wil je mee nemen in een heerlijke wereld waarvan je kan genieten aan het strand, op de bank of in bed. Dat klinkt toch goed? “ In bed met Zaneck “.
Als sinds ik 12 jaar oud was wist ik dat ik schrijver wilde worden. In mijn jeugd heeft zich dit met name laten bestaan uit het schrijven van liefdesbrieven naar talloze meisjes die ik lang of kort heb gekend en vaak nooit verder ben gekomen dan het sturen van dat gedichtje of gevoelige brief. Ik was niet bang om voor schut te worden gezet of dat de boodschap verkeerd zou worden opgevat. Altijd kreeg ik lieve woordjes terug en werd mijn kunststukje liefdevol bewaard. Ik maakte blijkbaar iets los doordat ik zo open ben en eerlijk mijn emoties, gevoelens, toonde. Zo ben ik nog steeds en inmiddels onbedoeld heb ik voor velen een enorme aantrekkingskracht. Veel is verloren gegaan van mijn geschriften. Veel is niet bewaard of vernietigd. En om eerlijk te zijn voel ik me niet prettig bij die kinderachtige onzin.
Zoals het vaak gaat raakte mijn leven in een drukke stroomversnelling en dacht ik geen inspiratie te hebben om iets moois te maken. Ik had geen idee waar ik over zou moeten schrijven. Al 20 jaar heb ik me oppervlakkig verdiept in de meest uiteenlopende onderwerpen en heb ik veel meegemaakt. Dood, zelfmoord, ongeluk, vakanties, liefdes, werk en veel mensen ontmoeten. Uiteindelijk had ik in mijn hoofd een enorme massa aan data verzameld waar ik geen raad meer mee wist.
Sinds 8 jaar heb ik het plan om iets echts meesterlijks te verwezenlijken. 10 romans in 10 verschillende stijlen in 10 verschillende genres in 10 jaar. Het lijkt een onmogelijke opgave te worden en soms vraag ik me af of dit wel realistisch is. Maar wat ik de afgelopen 8 jaar wel heb geleerd is om te blijven dromen en het schrijven niet los te laten. Ik heb alle geschriften, aantekeningen en ideetjes weggegooid en besloten om het over een andere boeg te gooien.
Ik laat de conservatieve opvoeding achter mij en ga voor het enige dat mij tot nu toe letterlijk in leven heeft gehouden. Ik laat mijn gevoel schrijven. Geen schaamte meer over gevoelige onderwerpen mijden. Niet meer vrezen wat mijn omgeving er wel niet van zou vinden. Gewoon gaan beginnen met schrijven, uitgeven en groeien.
Deze omslag is niet vanzelf gegaan of misschien juist wel. Onlangs heb ik inderdaad echt Alexia ontmoet en na 2 uur viel alles letterlijk op zijn plaats. Alle verzamelde data, opgeslagen in mijn hoofd, dat is mijn inspiratie. Waarom ik daar nooit eerder bij heb stilgestaan is naïef en ben ik daarom ook wel geen schrijver. Maar als ik nu de eerste hoofdstukken teruglees die ik de afgelopen weken op mijn blog heb geplaatst dan voelt het heel erg goed en geniet ik zelf van de inhoud. Het meeste is fictie maar het zou zomaar echt gebeurd kunnen zijn.
Het eerste boek komt eraan en ondertussen verschijnen er woorden op papier voor het tweede boek in een geheel ander genre. Ik krijg het gevoel dat ik haast moet maken, ik word oud en wil niet meer lang wachten met een debuut. Daarbij komt wel de onzekerheid dat er wellicht niemand geïnteresseerd is om ook maar iets van mij uit te willen geven. Dat zou jammer zijn want mijn verhaal is mooi. Ik kan niet tegen kritiek en kan niet tegen teleurstelling. Dat kleine beetje openstellen, dat beetje zakelijkheid, daar kan ik me nog niet in geven. Dit kan wel meevallen als ik de juiste persoon tegenkom die met mij mee wilt lezen en mij begrijpt.
Alexia is mijn muze, een ontmoeting van 2 uur was meer dan voldoende om mij aan het werk te krijgen maar misschien was ik er nu ook wel aan toe. Het zal wel zo zijn dat ik hier erg overtrokken mee naar buiten kom maar wie herinnert zich niet die eerste liefde, die eerste verliefdheid? Die vergeet je nooit meer zo oud als je ook zou worden. Die vergelijking maak ik met Alexia en zo romantisch als ik ben laat ik mij hier helemaal door leiden. Het is een gevaarlijke valkuil waar ik graag in trap. Het is als het verstoppen van een briefje met een klein gedichtje in de jas van dat meisje op school waar ik al heel lang verliefd op was. Al schaduwend zie ik haar het briefje vinden, blozen en glimlachen. Daarmee was mijn doel al bereikt. Zonder mijn naam eronder te zetten wist ze toch wel dat ik het was. Ik was klein en verlegen en altijd “ veel te lief ” . Pas jaren later zou ik er achter komen dat al die meisjes waar ik mijn liefde aan heb betuigd het wel meer dan leuk vonden en er toch kriebels van kregen. Het verkeerde moment, de verkeerde situatie, er waren altijd redenen maar meestal was ik gewoon te lief.
Naast zoveel feiten en fictie leeft het verlangen om gehoord te worden. Iedereen moet mijn stem horen en ik wil iedereen laten voelen hoeveel liefde ik heb te geven. Daar wil ik graag over vertellen en ik wil je mee nemen in een heerlijke wereld waarvan je kan genieten aan het strand, op de bank of in bed. Dat klinkt toch goed? “ In bed met Zaneck “.
maandag 25 mei 2015
ONSTUIMIG
Geen moment denk ik eraan dat het misschien allemaal wel heel erg snel gaat en dat onze relatie elk moment een hoogtepunt zou bereiken vanaf waar het alleen maar naar beneden zou kunnen gaan. Maar zo zou het niet gaan. En ja een relatie is het geworden, dat durf ik wel te zeggen.
Normaal is er een spel van signalen, van lonken en eerste woorden om vervolgens die eerste zenuwachtige afspraak te maken. Een avond met een vast ritueel waar ik vertel over mezelf en vragen stel en waar zij zichzelf voorstelt en vragen stelt. Het is een vreemde avond, alsof ik niet wist wie er tegenover mij zou zitten en zij mij niet zou kennen.
Elke avond kan op 3 manieren aflopen.
Als ze zegt dat ze een fijne avond heeft gehad wist ik al dat ik ze nooit meer terug zou zien of dat er een reeks van niet opgenomen telefoontjes volgt of wazige redenen waarom er op korte termijn geen nieuwe date aankomt.
Als de avond verloopt met een sexuele spanning , wat meestal te maken heeft met de juist gekozen locatie en het stoute verloop van het gesprek, dan voel ik al snel aan dat we onderweg naar huis, vaak nog voor we de bestemming hebben bereikt, aan een heftig voorspel beginnen dat in of naast de auto zou eindigen in een onstuimige en platte neukpartij. Ze zit naast me in de auto en ik zie dat haar omhoog geschoven jurkje een groot deel van haar dijen blootlegt. Een klein stukje van haar witte slipje is in het avondlicht zichtbaar en opvallend leg ik mijn hand op haar bovenbeen. Mijn vingers glijden langs de binnenkant van haar dij in haar slipje. Al snel voel ik haar kutje en merk dat die al heel nat is. Met 2 vingers ga ik makkelijk naar binnen en zij schuift een beetje naar voren zodat haar jurkje helemaal opschuift en ik haar slipje nu helemaal kan zien. Als zij beide handen op haar hoofdsteun legt is dit voor mij de subtiele bevestiging dat ik rustig door mag gaan. Elegant spreidt ze haar benen een beetje en iets dieper kom ik in haar. Terwijl ik met 2 gekrulde vingers afwisselend zachtjes en iets sneller haar langzaam gek maken zoek ik ondertussen een rustig plekje om te stoppen. Een zijpad, een bosrand, gelukkig kom ik door mijn werk overal en weet precies een fijne neuklocatie te vinden. Zo ook nu.
Ik had ondertussen al een andere route gekozen en nabij Rucphen een parkeerterrein gevonden aan de rand van de Panhoef, een natuurgebied waar op deze tijd ’s avonds niets te beleven is, tot nu dan althans. Zij heeft niets gemerkt van de rit want al 10 minuten ligt haar hoofd achterin haar nek en kreunend van genot maakt het haar niet meer uit waar ze zou zijn. Niets leek nog over van het nette meisje dat ik in het begin van de avond had leren kennen als een zojuist afgestudeerde advocate die net haar eerste baan had gekregen bij een groot advocatenkantoor in Breda en dat die avond was gaan vieren met vriendinnen. Sem heet ze, “ Semmy, voor vrienden”. Ik had haar gezien toen ze opgetogen met het groepje bloedmooie meiden de club binnen kwam. Ze kwamen even een drankje doen en toen haar vriendinnen rond 9 uur afscheid namen en zij schijnbaar een beetje aangeschoten achterbleef om nog wat bij te komen keek ze naar mijn tafel en kwam op me af. “Ik zie je hier heel de avond al zitten, wacht je op iemand?” . “ Op jou” , zei ik. Ja dat komt altijd goed over. Met een glimlach ging ze tegenover me zitten en ik vroeg of ze nog wat wilde eten. “Ja “ en we bestelden iets, haar keuze. “ Zeg maar wat je wil” zei ik en we raakten al snel in een diep gesprek. Ze klonk niet zo aangeschoten als ze leek en er kwamen alleen maar verstandige woorden uit haar mond. Het etentje duurde ruim 2 uur en openhartig spraken we over van alles en nog wat. Ze was niet voor niets naar mij toegekomen. Ze voelde bij binnenkomst een vreemde aantrekkingskracht. Dat had ik ook wel gemerkt want tijdens de drukke gesprekken met haar vriendinnen keek ze wel heel vaak in mijn richting. Het gesprek tussen ons verliep fijn en met wat ondeugende toespelingen van beide kanten was het tijd om af te rekenen en vroeg ik of ik haar naar huis mocht brengen. Dat mocht, ze was met haar vriendinnen meegereden en blijkbaar had ze hier al op gerekend of gehoopt.
Terwijl de auto de parkeerplaats op rijdt en ik achterin een rustig plekje zoek zijn mijn vingers nog steeds bezig haar diep van binnen te beroeren. Als de auto stopt kijkt ze me plots aan en haar beiden handen sluiten zich om mijn nek. Semmy begint mij innig te zoenen. Haar tong gaat in mijn mond, naar mijn oor en vervolgens weer in mijn mond. Haar tong is lang en ik worstel met haar mee. Nu ik beide handen vrij heb neem ik haar jurkje vast en schuif het tot boven haar borsten en dit onthult dat ze geen bh aan heeft. Harde kleine ronde borsten staan recht vooruit en haar tepels pruilen hard vooruit.
Ze komt iets omhoog en trekt haar slipje helemaal uit. Haar voeten worstelen even met dit ongemakkelijke ding maar als het is gelukt doet ze het portier van de auto open en duwt deze met haar rechtervoet helemaal open. Als ze zo gespreid zit zegt ze “Ik wil neuken”. Ik stap uit en loop om de auto heen. Als ik aan haar kant aankom zit ze nog steeds gespreid in de auto en zie ik haar volledig naakte lichaam als een schilderij voor me zitten.
Als ze voorzichtig op de rand van de zitting gaat zitten met haar benen uit elkaar kniel ik en proef met mijn tong haar nog natter geworden kutje. “Neuken”, zegt ze. Als ze langzaam uitstapt en zich helemaal ontdoet van haar jurkje bukt ze met haar rug naar mij toe. Mijn handen nemen haar billen nadat ik eerst mezelf van mijn broek had ontdaan. Ik spreid ze en nadat ik haar lippen wat verder had opengetrokken, mijn tong nog even diep in haar had laten gaan, begon het eindspel. Beiden zo opgewonden hoefde het niet lang meer te duren. Maar ik wilde haar laten kreunen, harder als tevoren. En na 10 minuten kon ik het ook niet meer houden. Ze slaakte nog een gil en ik voelde haar natte vocht langs mijn dijen stromen.
Als de avond verloopt met een leuk en diep gesprek met oprechte interesse in wat de ander heeft te vertellen en je daarbij de tijd verliest om dan maar af te spreken elkaar nog eens te zien dan is er sprake van meer dan een zoveelste date. Als uren voorbij gaan en je denkt nu meer te weten over je date dan dat je ooit over je eigen vrienden of familie te weten zou komen in je hele leven dan is er sprake van iets speciaals. Niemand kan precies beschrijven wat voor een soort chemie dat is maar het is juist dat wat maakt dat je achteraf weet de vrouw van je dromen te hebben ontmoet. De vrouw waar je alles tegen kan zeggen, alles mee kan delen en waar je oud mee kan worden. Dit klinkt misschien allemaal erg romantisch maar iedereen weet zich nog wel zo’n afspraakje te herinneren en hoe hij of zij zich achteraf voelde. Zo’n afspraakje had ik met Alexia en het gevoel blijft en elke keer als ik haar zie is haar verschijning adembenemend en wil ik dat moment, dat gevoel niet meer over laten gaan.
Normaal is er een spel van signalen, van lonken en eerste woorden om vervolgens die eerste zenuwachtige afspraak te maken. Een avond met een vast ritueel waar ik vertel over mezelf en vragen stel en waar zij zichzelf voorstelt en vragen stelt. Het is een vreemde avond, alsof ik niet wist wie er tegenover mij zou zitten en zij mij niet zou kennen.
Elke avond kan op 3 manieren aflopen.
Als ze zegt dat ze een fijne avond heeft gehad wist ik al dat ik ze nooit meer terug zou zien of dat er een reeks van niet opgenomen telefoontjes volgt of wazige redenen waarom er op korte termijn geen nieuwe date aankomt.
Als de avond verloopt met een sexuele spanning , wat meestal te maken heeft met de juist gekozen locatie en het stoute verloop van het gesprek, dan voel ik al snel aan dat we onderweg naar huis, vaak nog voor we de bestemming hebben bereikt, aan een heftig voorspel beginnen dat in of naast de auto zou eindigen in een onstuimige en platte neukpartij. Ze zit naast me in de auto en ik zie dat haar omhoog geschoven jurkje een groot deel van haar dijen blootlegt. Een klein stukje van haar witte slipje is in het avondlicht zichtbaar en opvallend leg ik mijn hand op haar bovenbeen. Mijn vingers glijden langs de binnenkant van haar dij in haar slipje. Al snel voel ik haar kutje en merk dat die al heel nat is. Met 2 vingers ga ik makkelijk naar binnen en zij schuift een beetje naar voren zodat haar jurkje helemaal opschuift en ik haar slipje nu helemaal kan zien. Als zij beide handen op haar hoofdsteun legt is dit voor mij de subtiele bevestiging dat ik rustig door mag gaan. Elegant spreidt ze haar benen een beetje en iets dieper kom ik in haar. Terwijl ik met 2 gekrulde vingers afwisselend zachtjes en iets sneller haar langzaam gek maken zoek ik ondertussen een rustig plekje om te stoppen. Een zijpad, een bosrand, gelukkig kom ik door mijn werk overal en weet precies een fijne neuklocatie te vinden. Zo ook nu.
Ik had ondertussen al een andere route gekozen en nabij Rucphen een parkeerterrein gevonden aan de rand van de Panhoef, een natuurgebied waar op deze tijd ’s avonds niets te beleven is, tot nu dan althans. Zij heeft niets gemerkt van de rit want al 10 minuten ligt haar hoofd achterin haar nek en kreunend van genot maakt het haar niet meer uit waar ze zou zijn. Niets leek nog over van het nette meisje dat ik in het begin van de avond had leren kennen als een zojuist afgestudeerde advocate die net haar eerste baan had gekregen bij een groot advocatenkantoor in Breda en dat die avond was gaan vieren met vriendinnen. Sem heet ze, “ Semmy, voor vrienden”. Ik had haar gezien toen ze opgetogen met het groepje bloedmooie meiden de club binnen kwam. Ze kwamen even een drankje doen en toen haar vriendinnen rond 9 uur afscheid namen en zij schijnbaar een beetje aangeschoten achterbleef om nog wat bij te komen keek ze naar mijn tafel en kwam op me af. “Ik zie je hier heel de avond al zitten, wacht je op iemand?” . “ Op jou” , zei ik. Ja dat komt altijd goed over. Met een glimlach ging ze tegenover me zitten en ik vroeg of ze nog wat wilde eten. “Ja “ en we bestelden iets, haar keuze. “ Zeg maar wat je wil” zei ik en we raakten al snel in een diep gesprek. Ze klonk niet zo aangeschoten als ze leek en er kwamen alleen maar verstandige woorden uit haar mond. Het etentje duurde ruim 2 uur en openhartig spraken we over van alles en nog wat. Ze was niet voor niets naar mij toegekomen. Ze voelde bij binnenkomst een vreemde aantrekkingskracht. Dat had ik ook wel gemerkt want tijdens de drukke gesprekken met haar vriendinnen keek ze wel heel vaak in mijn richting. Het gesprek tussen ons verliep fijn en met wat ondeugende toespelingen van beide kanten was het tijd om af te rekenen en vroeg ik of ik haar naar huis mocht brengen. Dat mocht, ze was met haar vriendinnen meegereden en blijkbaar had ze hier al op gerekend of gehoopt.
Terwijl de auto de parkeerplaats op rijdt en ik achterin een rustig plekje zoek zijn mijn vingers nog steeds bezig haar diep van binnen te beroeren. Als de auto stopt kijkt ze me plots aan en haar beiden handen sluiten zich om mijn nek. Semmy begint mij innig te zoenen. Haar tong gaat in mijn mond, naar mijn oor en vervolgens weer in mijn mond. Haar tong is lang en ik worstel met haar mee. Nu ik beide handen vrij heb neem ik haar jurkje vast en schuif het tot boven haar borsten en dit onthult dat ze geen bh aan heeft. Harde kleine ronde borsten staan recht vooruit en haar tepels pruilen hard vooruit.
Ze komt iets omhoog en trekt haar slipje helemaal uit. Haar voeten worstelen even met dit ongemakkelijke ding maar als het is gelukt doet ze het portier van de auto open en duwt deze met haar rechtervoet helemaal open. Als ze zo gespreid zit zegt ze “Ik wil neuken”. Ik stap uit en loop om de auto heen. Als ik aan haar kant aankom zit ze nog steeds gespreid in de auto en zie ik haar volledig naakte lichaam als een schilderij voor me zitten.
Als ze voorzichtig op de rand van de zitting gaat zitten met haar benen uit elkaar kniel ik en proef met mijn tong haar nog natter geworden kutje. “Neuken”, zegt ze. Als ze langzaam uitstapt en zich helemaal ontdoet van haar jurkje bukt ze met haar rug naar mij toe. Mijn handen nemen haar billen nadat ik eerst mezelf van mijn broek had ontdaan. Ik spreid ze en nadat ik haar lippen wat verder had opengetrokken, mijn tong nog even diep in haar had laten gaan, begon het eindspel. Beiden zo opgewonden hoefde het niet lang meer te duren. Maar ik wilde haar laten kreunen, harder als tevoren. En na 10 minuten kon ik het ook niet meer houden. Ze slaakte nog een gil en ik voelde haar natte vocht langs mijn dijen stromen.
Als de avond verloopt met een leuk en diep gesprek met oprechte interesse in wat de ander heeft te vertellen en je daarbij de tijd verliest om dan maar af te spreken elkaar nog eens te zien dan is er sprake van meer dan een zoveelste date. Als uren voorbij gaan en je denkt nu meer te weten over je date dan dat je ooit over je eigen vrienden of familie te weten zou komen in je hele leven dan is er sprake van iets speciaals. Niemand kan precies beschrijven wat voor een soort chemie dat is maar het is juist dat wat maakt dat je achteraf weet de vrouw van je dromen te hebben ontmoet. De vrouw waar je alles tegen kan zeggen, alles mee kan delen en waar je oud mee kan worden. Dit klinkt misschien allemaal erg romantisch maar iedereen weet zich nog wel zo’n afspraakje te herinneren en hoe hij of zij zich achteraf voelde. Zo’n afspraakje had ik met Alexia en het gevoel blijft en elke keer als ik haar zie is haar verschijning adembenemend en wil ik dat moment, dat gevoel niet meer over laten gaan.
vrijdag 22 mei 2015
ZONDAG
Het is rustig en buiten komt het leven op de Grote Markt van Breda op gang. We zitten samen aan een verlaat ontbijt en kijken afwisselend naar buiten en naar elkaar. Op de achtergrond klinken via de radio de zachte klanken van epische muziek. Dit moment behoeft geen woorden. Buiten vullen de terrassen zich langzaam met goedgeluimde mensen. Het wordt een zonnige, zwoele dag. Terwijl ik de tafel afruim en Alexia opstaat om naar de badkamer te gaan, geniet ik in gedachten nog even na van ons eerste weekend samen tot zover. Want het is pas zondagochtend, we willen nog zoveel doen vandaag. Kon dit weekend maar niet eindigen.
Gisteravond waren we nogal vermoeid van een lange dag samen. Eindelijk samen. Als een jong verliefd stel hebben we de hele dag gewandeld, geshopt, gegeten en uren gepraat. Ik had gereserveerd bij Denovo om te lunchen maar om 16:00 uur zaten we er nog. Gelukkig is dit vlakbij ‘ ons ‘ appartement en het bleek een prima plek om rustig en diepzinnig met elkaar te praten. Aan het eind van de middag was het alsof we elkaar al jaren kenden, zoveel zijn we over elkaar te weten gekomen. Vooral haar verhaal was opvallend. Ze vertelde meer over haar komst naar Nederland vanuit Kazachstan toen ze ongeveer 15 jaar oud was, samen met haar moeder. En over haar familie die daar nog woont, haar opleiding en ook over haar mislukte liefdesleven tot nu toe hoewel ze daar niet veel over kwijt wilde. Dat is blijkbaar een gevoelig onderwerp en omdat ze anders zo open is over alles heb ik dus maar niet doorgevraagd. Als de tijd daarvoor geschikt is zal ze zelf wel meer vertellen, of anders niet. Ik wil alles van haar weten maar misschien is alles niet altijd goed.
De middag was snel voorbij gegaan en we waren blij om uiteindelijk tegen elkaar op de bank aan te kruipen.
Ik hoor het geluid van de douchekraan en besluit instinctief om het geluid te volgen. De deur van de badkamer staat op een kier en ik zie een langzaam met stoom vullende ruimte. Wanneer ik de deur verder opendoe en de stoom een beetje optrekt staat Alexia met haar rug naar de deur in de lichtblauwe, satijnen déshabillé die ik gisteren voor haar heb gekocht. Het staat haar perfect. De strakke lijnen van het model zorgen voor een fijne aftekening van haar jonge en strakke lichaam. Op het moment dat ze het wilt uitdoen hoort ze dat ik achter haar sta en draait haar hoofd half naar mij toe. Het licht van de badkamer weerkaatst op de wit betegelde muren en schijnt door het fijne gewaad. Zo worden de lijnen van haar lichaam nog mooier weergegeven en ik kijk naar de rondingen van haar heupen en billen. Ik ga nog dichter bij haar staan en fluister “ zal ik dat doen? “ .
“ Wat wil je doen dan? “ fluistert ze terug met een verheesde stem.
“Ik wil jou” en tegelijkertijd gaan mijn handen naar haar nek en pak de rand van de déshabillé. Ze laat haar armen iets vallen en langzaam glijdt het fijne stukje stof op de vloer. Ik sta nu tegen haar aan en leg mijn hoofd op haar rechterschouder. Met gesloten ogen en een ontspannen zucht legt ze haar hoofd wat naar achter en mijn handen vinden hun weg via haar billen, naar haar taille, naar haar buik en langzaam naar boven. Zachtjes en simultaan raken mijn handpalmen haar borsten en vinden mijn vingers haar ondertussen hard geworden tepels. Ze drukt haar billen iets naar achteren en voelt dat ook ik inmiddels aardig opgewonden ben geraakt. Omdat de douchekraan nog steeds loopt vult de badkamer zich wederom met meer en meer stoom en even later staan we dan ook in een mistige ruimte elkaar te strelen. Als zij haar handen achter haar rug brengt, op zoek naar mijn dijen, masseer ik meer en meer haar prachtige borsten. Iedere keer als mijn vingers haar tepels raken hoor ik een fijn gekreun dat steeds intenser wordt.
Dit is allemaal erg nieuw voor ons samen en het lijkt dan ook of we beiden voorzichtig op zoek zijn naar wat we fijn vinden en wat we willen. Het is niet gepland, niets is afgesproken maar we hebben allebei niet het idee dat het allemaal te snel gaat. Integendeel. Onze lichamen bewegen in een haast ingestudeerde choreografie en al snel hebben we dezelfde, versnelde ademhaling en versterkt ons gelijktijdige gekreun een gevoel van genot dat niet meer lijkt te stoppen.
Wanneer Alexia zich omdraait en mij aankijkt zie ik haar bezweette gezicht en betraande ogen. “Ik voel me zo gelukkig en vertrouwd bij jou”, zegt ze en ik ben hierdoor een beetje overdonderd. Ik heb geen idee wat ik in haar heb losgemaakt maar het voelt goed, heel goed. Als ik haar tegen mij aandruk en zachtjes tegen haar aan duw legt ze haar handen in mijn nek en we kussen nog intiemer dan dat we tot dan toe hadden gedaan. Dit is passie, zuivere overgave en minutenlang voel ik haar tong dansen in mijn mond en doe ik gretig met haar mee.
Als ze haar handen uit mijn nekt laat zakken ga ik langzaam op mijn knieën voor haar zitten. Alexia reageert hierop door haar benen iets verder uit elkaar te zetten en nodigt me hiermee uit om nog een stapje verder te gaan. Met mijn handen op haar puntige, door de natuur geschapen borsten, kus ik haar buik, haar navel om vervolgens vanaf daar met mijn tong af te reizen naar haar glad geschoren heuveltje en een weg naar binnen te zoeken. Mijn handen nemen haar billen stevig vast en steeds dieper kom ik bij haar binnen als zij haar benen nogmaals een beetje verder spreidt.
Ik geniet en als ik al snel haar plekje weet te vinden merk ik dat zij hier ook van geniet. Haar heupen schokken meer en meer. Wanneer ik haar zoete vocht in overdaad kan proeven komt het schokken tot een eind en draait ze nog even met haar heupen. Haar billen spannen zich aan en het voorheen zachte gekreun wordt een harde krijs, een heerlijke gil en ik ga weer recht voor haar staan. Wanneer ze liefkozend in mijn nek bijt zegt ze “ Ik wil nog meer “ …..
Gisteravond waren we nogal vermoeid van een lange dag samen. Eindelijk samen. Als een jong verliefd stel hebben we de hele dag gewandeld, geshopt, gegeten en uren gepraat. Ik had gereserveerd bij Denovo om te lunchen maar om 16:00 uur zaten we er nog. Gelukkig is dit vlakbij ‘ ons ‘ appartement en het bleek een prima plek om rustig en diepzinnig met elkaar te praten. Aan het eind van de middag was het alsof we elkaar al jaren kenden, zoveel zijn we over elkaar te weten gekomen. Vooral haar verhaal was opvallend. Ze vertelde meer over haar komst naar Nederland vanuit Kazachstan toen ze ongeveer 15 jaar oud was, samen met haar moeder. En over haar familie die daar nog woont, haar opleiding en ook over haar mislukte liefdesleven tot nu toe hoewel ze daar niet veel over kwijt wilde. Dat is blijkbaar een gevoelig onderwerp en omdat ze anders zo open is over alles heb ik dus maar niet doorgevraagd. Als de tijd daarvoor geschikt is zal ze zelf wel meer vertellen, of anders niet. Ik wil alles van haar weten maar misschien is alles niet altijd goed.
De middag was snel voorbij gegaan en we waren blij om uiteindelijk tegen elkaar op de bank aan te kruipen.
Ik hoor het geluid van de douchekraan en besluit instinctief om het geluid te volgen. De deur van de badkamer staat op een kier en ik zie een langzaam met stoom vullende ruimte. Wanneer ik de deur verder opendoe en de stoom een beetje optrekt staat Alexia met haar rug naar de deur in de lichtblauwe, satijnen déshabillé die ik gisteren voor haar heb gekocht. Het staat haar perfect. De strakke lijnen van het model zorgen voor een fijne aftekening van haar jonge en strakke lichaam. Op het moment dat ze het wilt uitdoen hoort ze dat ik achter haar sta en draait haar hoofd half naar mij toe. Het licht van de badkamer weerkaatst op de wit betegelde muren en schijnt door het fijne gewaad. Zo worden de lijnen van haar lichaam nog mooier weergegeven en ik kijk naar de rondingen van haar heupen en billen. Ik ga nog dichter bij haar staan en fluister “ zal ik dat doen? “ .
“ Wat wil je doen dan? “ fluistert ze terug met een verheesde stem.
“Ik wil jou” en tegelijkertijd gaan mijn handen naar haar nek en pak de rand van de déshabillé. Ze laat haar armen iets vallen en langzaam glijdt het fijne stukje stof op de vloer. Ik sta nu tegen haar aan en leg mijn hoofd op haar rechterschouder. Met gesloten ogen en een ontspannen zucht legt ze haar hoofd wat naar achter en mijn handen vinden hun weg via haar billen, naar haar taille, naar haar buik en langzaam naar boven. Zachtjes en simultaan raken mijn handpalmen haar borsten en vinden mijn vingers haar ondertussen hard geworden tepels. Ze drukt haar billen iets naar achteren en voelt dat ook ik inmiddels aardig opgewonden ben geraakt. Omdat de douchekraan nog steeds loopt vult de badkamer zich wederom met meer en meer stoom en even later staan we dan ook in een mistige ruimte elkaar te strelen. Als zij haar handen achter haar rug brengt, op zoek naar mijn dijen, masseer ik meer en meer haar prachtige borsten. Iedere keer als mijn vingers haar tepels raken hoor ik een fijn gekreun dat steeds intenser wordt.
Dit is allemaal erg nieuw voor ons samen en het lijkt dan ook of we beiden voorzichtig op zoek zijn naar wat we fijn vinden en wat we willen. Het is niet gepland, niets is afgesproken maar we hebben allebei niet het idee dat het allemaal te snel gaat. Integendeel. Onze lichamen bewegen in een haast ingestudeerde choreografie en al snel hebben we dezelfde, versnelde ademhaling en versterkt ons gelijktijdige gekreun een gevoel van genot dat niet meer lijkt te stoppen.
Wanneer Alexia zich omdraait en mij aankijkt zie ik haar bezweette gezicht en betraande ogen. “Ik voel me zo gelukkig en vertrouwd bij jou”, zegt ze en ik ben hierdoor een beetje overdonderd. Ik heb geen idee wat ik in haar heb losgemaakt maar het voelt goed, heel goed. Als ik haar tegen mij aandruk en zachtjes tegen haar aan duw legt ze haar handen in mijn nek en we kussen nog intiemer dan dat we tot dan toe hadden gedaan. Dit is passie, zuivere overgave en minutenlang voel ik haar tong dansen in mijn mond en doe ik gretig met haar mee.
Als ze haar handen uit mijn nekt laat zakken ga ik langzaam op mijn knieën voor haar zitten. Alexia reageert hierop door haar benen iets verder uit elkaar te zetten en nodigt me hiermee uit om nog een stapje verder te gaan. Met mijn handen op haar puntige, door de natuur geschapen borsten, kus ik haar buik, haar navel om vervolgens vanaf daar met mijn tong af te reizen naar haar glad geschoren heuveltje en een weg naar binnen te zoeken. Mijn handen nemen haar billen stevig vast en steeds dieper kom ik bij haar binnen als zij haar benen nogmaals een beetje verder spreidt.
Ik geniet en als ik al snel haar plekje weet te vinden merk ik dat zij hier ook van geniet. Haar heupen schokken meer en meer. Wanneer ik haar zoete vocht in overdaad kan proeven komt het schokken tot een eind en draait ze nog even met haar heupen. Haar billen spannen zich aan en het voorheen zachte gekreun wordt een harde krijs, een heerlijke gil en ik ga weer recht voor haar staan. Wanneer ze liefkozend in mijn nek bijt zegt ze “ Ik wil nog meer “ …..
woensdag 20 mei 2015
VEEL TE LIEF
De dagen zonder Alexia zijn lang. Er is geen minuut zonder dat ik aan haar sierlijke beweging, haar sensuele ogen en ingetogen vrouwenstem denk. Zo volwassen, niet onschuldig maar met een wijsheid waar je uren naar kunt luisteren.
Sommigen vinden dat vrouwen teveel praten, zeuren zelfs. Maar ik kan juist genieten van iemand die met passie vertelt over haar leven, interesses of die zelfs over de meest onbenullige zaken die niemand anders zou kunnen interesseren iets te vertellen heeft. Het getuigt van beleving en geeft me een huiselijk en heerlijk gevoel. Nou ben ik zelf ook wel avontuurlijk ingesteld maar met zijn tweetjes lekker op de bank tegen elkaar aan knuffelen met de gordijnen dicht is wel het ultieme gevoel van samenzijn.
Bij het dagdromen zie ik Alexia weer binnen komen lopen en haar magische glimlach vult de kamer als een opkomende zon die binnen schijnt. Als korte herhalingen, snel achter elkaar afgespeeld zie ik het keer op keer voor me. Natuurlijk zijn het mijn gevoelens en het zou niet voor het eerst zijn dat ik me vergis in het wederzijdse ervan.
Hoevaak heb ik me al niet belachelijk gemaakt, althans dat vind ik, door bossen bloemen te sturen die vervolgens verwelken op de keukentafel? Met liefdevolle intenties gekochte cadeau’s die in een lade eindigen om nooit meer gevonden te worden? Telkenmale was de boodschap duidelijk en het antwoord dat ik te lief ben. Ik wist niet dat dit zou kunnen en eigenlijk begrijp ik het nog steeds niet. Nooit is het in mij opgekomen dat ik er liefde mee zou willen kopen. Want zo ben ik niet en bij de juiste vrouw werkt dat ook niet. Ik zie iemand graag genieten, verrast zijn en verlegen naar me kijken. Ze hoeft me niet te bedanken, ze hoeft dan even niets te zeggen. Maar de glimlach in haar ogen is voldoende om te weten dat we samen “goed” zijn. Ik wil niet mijn best doen, ik wil mezelf zijn. En zo zal ik ook altijd blijven.
De dagen zonder Alexia zijn lang maar niets in mijzelf laat toe om mijn liefde aan haar op te dringen of op overduidelijke wijze kenbaar te maken. Ze mag zeker weten dat ik geraakt ben op meerdere vlakken en er allerlei lang verborgen emoties bij mij naar boven komen. Maar om hier nu gelijk een gesprek over te gaan beginnen? Ik weet inmiddels wel hoe ik vrouwen kan afschrikken, overdonderden, overwelmen dus laat ik dat maar even achterwege. En als hiermee het vuurtje uitgaat dan ben ik alweer de sukkel in de liefde en zijn we niet voor elkaar gemaakt. Soms is iets niet wat het is en vaak blijkt iets niet te zijn wat het is.
Alexia weet wel dat ik iets meer voel en wellicht probeert ze een gepaste afstand te bewaren. Maar misschien is ze ook wel een beetje betoverd door mij en wilt ze niet toegeven dat dit zo is. Nou is voor beide iets te zeggen. Een klein detail is dat ik 18 jaar ouder ben en waarom zou ze ook maar iets in mij kunnen zien of voor mij kunnen voelen? Elke oudere man zou vallen voor de subtiele, misschien wel ongerichte charmes van een mooie en intelligente vrouw. En een enkele vrouw ziet iets in een oudere man. Niet om nog iets speciaals maar vaak is het de levenswijsheid die hem aantrekkelijk maakt voor haar, ervan uitgaand dat hij die heeft. En een door verliefdheid geslagen man denkt nu eenmaal niet meer met zijn hoofd maar laat zijn hart op hol slaan door de aandacht en fysieke schoonheid van een open en zuivere, jonge vrouw. Ik geloof in ieder geval in de betovering of wil daar nog even aan vasthouden. Dat gevoel is onbeschrijfelijk mooi, een rush, iets wat je niet kan of wilt stoppen.
Inmiddels weet ik na al die jaren dat mijn rustige stem en gevoel voor humor menig hart doet smelten. Mijn uiterlijk is nooit een onderdeel van een charmeoffensief geweest ( en dat zou ook niet echt helpen ). Het is een prettige last op mijn schouders geweest met de opgave om verdere gevoelens buiten te houden zonder te kwetsen. Natuurlijk word ik er warm van en zijn er dagdromen die komen en gaan. Hoe ouder ik word met meer levenservaring wordt het makkelijker om vrouwen te begrijpen en een mooier gesprek te hebben dan vroeger. Onder bepaalde omstandigheden zou ik daar mooi misbruik van kunnen maken maar waarom zou ik? Het is uiteindelijk alleen mezelf die ik voor de gek hou. Ik zou het trouwens niet kunnen en met mezelf ook geen raad meer weten.
Maar Alexia is anders. Mijn nette fantasie gaat over liefde, samen hand in hand door de stad lopen, knuffelen op de bank en haar verrassen met een reisje naar Curaçao. Alexia is bijzonder. Ik wil haar zachtjes vasthouden en naar haar kijken. Heel voorzichtig haar hoofd op mijn schouder leggen en ontspannen laten wegdoezelen in mijn armen. Terwijl ze langzaam in slaap valt til ik haar op en leg haar op bed. Met een zachte kreun nestelt zij zich onder het dekbed en als ik nog enkele minuten naar haar kijk ga ik vervolgens zachtjes naast haar liggen, hou haar vast en fluister “welterusten lieverd” . Ik zie nog net haar mondhoek krullen en met een gezamenlijke glimlach vallen we in slaap.
Wanneer ik ’s ochtends iets eerder wakker word is het een zomerfrisse zondagochtend. Ik sta op en doe het slaapkamerraam van ons appartement een stukje open en voel de zachte wind in mijn gezicht. Terwijl ik naar het bed kijk zie ik Alexia nog in een diepe slaap. Als zij zich op haar zij draait met haar rug naar mij toe wordt ze niet meer door het dekbed bedekt en volg ik met mijn ogen de lijnen van haar lichaam. Het zijn fijne golvingen, een mooi landschap en ik ga op de rand van het bed naast haar zitten. Mijn hand streelt haar huid en volgen met een lichte aanraking de lijnen van haar lichaam. Haar huid is strak, egaal en langzaam zie ik een rilling verschijnen.
Ze draait zich naar mij toe, haar ogen geopend en zegt “Kom je nog even bij me liggen?”
Gewillig geef ik aan haar verzoek gehoor en met een kus in haar nek zoekt haar mond de mijne….
“ Je bent lief ” , zegt ze……
Sommigen vinden dat vrouwen teveel praten, zeuren zelfs. Maar ik kan juist genieten van iemand die met passie vertelt over haar leven, interesses of die zelfs over de meest onbenullige zaken die niemand anders zou kunnen interesseren iets te vertellen heeft. Het getuigt van beleving en geeft me een huiselijk en heerlijk gevoel. Nou ben ik zelf ook wel avontuurlijk ingesteld maar met zijn tweetjes lekker op de bank tegen elkaar aan knuffelen met de gordijnen dicht is wel het ultieme gevoel van samenzijn.
Bij het dagdromen zie ik Alexia weer binnen komen lopen en haar magische glimlach vult de kamer als een opkomende zon die binnen schijnt. Als korte herhalingen, snel achter elkaar afgespeeld zie ik het keer op keer voor me. Natuurlijk zijn het mijn gevoelens en het zou niet voor het eerst zijn dat ik me vergis in het wederzijdse ervan.
Hoevaak heb ik me al niet belachelijk gemaakt, althans dat vind ik, door bossen bloemen te sturen die vervolgens verwelken op de keukentafel? Met liefdevolle intenties gekochte cadeau’s die in een lade eindigen om nooit meer gevonden te worden? Telkenmale was de boodschap duidelijk en het antwoord dat ik te lief ben. Ik wist niet dat dit zou kunnen en eigenlijk begrijp ik het nog steeds niet. Nooit is het in mij opgekomen dat ik er liefde mee zou willen kopen. Want zo ben ik niet en bij de juiste vrouw werkt dat ook niet. Ik zie iemand graag genieten, verrast zijn en verlegen naar me kijken. Ze hoeft me niet te bedanken, ze hoeft dan even niets te zeggen. Maar de glimlach in haar ogen is voldoende om te weten dat we samen “goed” zijn. Ik wil niet mijn best doen, ik wil mezelf zijn. En zo zal ik ook altijd blijven.
De dagen zonder Alexia zijn lang maar niets in mijzelf laat toe om mijn liefde aan haar op te dringen of op overduidelijke wijze kenbaar te maken. Ze mag zeker weten dat ik geraakt ben op meerdere vlakken en er allerlei lang verborgen emoties bij mij naar boven komen. Maar om hier nu gelijk een gesprek over te gaan beginnen? Ik weet inmiddels wel hoe ik vrouwen kan afschrikken, overdonderden, overwelmen dus laat ik dat maar even achterwege. En als hiermee het vuurtje uitgaat dan ben ik alweer de sukkel in de liefde en zijn we niet voor elkaar gemaakt. Soms is iets niet wat het is en vaak blijkt iets niet te zijn wat het is.
Alexia weet wel dat ik iets meer voel en wellicht probeert ze een gepaste afstand te bewaren. Maar misschien is ze ook wel een beetje betoverd door mij en wilt ze niet toegeven dat dit zo is. Nou is voor beide iets te zeggen. Een klein detail is dat ik 18 jaar ouder ben en waarom zou ze ook maar iets in mij kunnen zien of voor mij kunnen voelen? Elke oudere man zou vallen voor de subtiele, misschien wel ongerichte charmes van een mooie en intelligente vrouw. En een enkele vrouw ziet iets in een oudere man. Niet om nog iets speciaals maar vaak is het de levenswijsheid die hem aantrekkelijk maakt voor haar, ervan uitgaand dat hij die heeft. En een door verliefdheid geslagen man denkt nu eenmaal niet meer met zijn hoofd maar laat zijn hart op hol slaan door de aandacht en fysieke schoonheid van een open en zuivere, jonge vrouw. Ik geloof in ieder geval in de betovering of wil daar nog even aan vasthouden. Dat gevoel is onbeschrijfelijk mooi, een rush, iets wat je niet kan of wilt stoppen.
Inmiddels weet ik na al die jaren dat mijn rustige stem en gevoel voor humor menig hart doet smelten. Mijn uiterlijk is nooit een onderdeel van een charmeoffensief geweest ( en dat zou ook niet echt helpen ). Het is een prettige last op mijn schouders geweest met de opgave om verdere gevoelens buiten te houden zonder te kwetsen. Natuurlijk word ik er warm van en zijn er dagdromen die komen en gaan. Hoe ouder ik word met meer levenservaring wordt het makkelijker om vrouwen te begrijpen en een mooier gesprek te hebben dan vroeger. Onder bepaalde omstandigheden zou ik daar mooi misbruik van kunnen maken maar waarom zou ik? Het is uiteindelijk alleen mezelf die ik voor de gek hou. Ik zou het trouwens niet kunnen en met mezelf ook geen raad meer weten.
Maar Alexia is anders. Mijn nette fantasie gaat over liefde, samen hand in hand door de stad lopen, knuffelen op de bank en haar verrassen met een reisje naar Curaçao. Alexia is bijzonder. Ik wil haar zachtjes vasthouden en naar haar kijken. Heel voorzichtig haar hoofd op mijn schouder leggen en ontspannen laten wegdoezelen in mijn armen. Terwijl ze langzaam in slaap valt til ik haar op en leg haar op bed. Met een zachte kreun nestelt zij zich onder het dekbed en als ik nog enkele minuten naar haar kijk ga ik vervolgens zachtjes naast haar liggen, hou haar vast en fluister “welterusten lieverd” . Ik zie nog net haar mondhoek krullen en met een gezamenlijke glimlach vallen we in slaap.
Wanneer ik ’s ochtends iets eerder wakker word is het een zomerfrisse zondagochtend. Ik sta op en doe het slaapkamerraam van ons appartement een stukje open en voel de zachte wind in mijn gezicht. Terwijl ik naar het bed kijk zie ik Alexia nog in een diepe slaap. Als zij zich op haar zij draait met haar rug naar mij toe wordt ze niet meer door het dekbed bedekt en volg ik met mijn ogen de lijnen van haar lichaam. Het zijn fijne golvingen, een mooi landschap en ik ga op de rand van het bed naast haar zitten. Mijn hand streelt haar huid en volgen met een lichte aanraking de lijnen van haar lichaam. Haar huid is strak, egaal en langzaam zie ik een rilling verschijnen.
Ze draait zich naar mij toe, haar ogen geopend en zegt “Kom je nog even bij me liggen?”
Gewillig geef ik aan haar verzoek gehoor en met een kus in haar nek zoekt haar mond de mijne….
“ Je bent lief ” , zegt ze……
dinsdag 19 mei 2015
ALEXIA
Niets zou meer hetzelfde zijn na die dag. Niets was nog wat het was geweest na die dag.
Al enige tijd stond de afspraak gepland voor een bezoek aan de tandarts. Bij de mondhygiëniste om precies te zijn. Om kwart over één, vijftien minuten voor tijd en met fresh gepoetste tanden loop ik de lege wachtkamer binnen en neem plaats in de ongemakkelijke, erg oranje gekleurde bank waar je niet rechtop in kunt zitten maar half liggend moet hangen om nog enig comfort te voelen. Ik vind dat een slechte voorbode voor wat moet komen, zeker bij een tandarts.
Even later komt een assistente binnen en ziet mij zitten. Ze noteert dat ik er ben en ik blijf onrustig bankhangen. Niet veel later gaat de voordeur open en een jonge vrouw komt al pratend aan de telefoon binnen, ze klinkt haastig en druk. “ De baas komt binnen” , denk ik nog.
Ik let niet echt op en kijk meer naar de TV-krant met slechte advertenties, zo te zien zelf in elkaar geknutseld. Dat soort dingen vallen mij op en kunnen mij mateloos irriteren. Ik zou het anders doen, beter doen. Tja, misschien ben ik te perfectionistisch en moet ik leren me wat meer te geven en te ontspannen. Niet zo kritisch zijn op anderen, wat meer complimenteus zijn en anderen in hun waarde laten. Die vijftien minuten in de wachtkamer waren een mooi moment voor zelfreflectie.
Om precies half twee hoor ik een deur open gaan. “ Nog bedankt voor het klaarzetten” zegt een fijne stem tegen de assistente. “ Graag gedaan hoor “ , is de vriendelijke respons. Achter mij vervolgt de stem: “ Meneer Zaneck ? “
“ Ja, dat ben ik “ en terwijl ik op sta volg ik de vrouw naar de behandelkamer. Halverwege geven we elkaar een hand en stellen ons aan elkaar voor.
“ Axel “
“ Alexia “
En ze lacht. Het lijkt meer dat ze me toelacht en hierdoor raak ik enigszins verward en volg haar verder de behandelkamer in.
De deur gaat dicht.
“ Neem plaats “ , en terwijl ik dat wil gaan doen giechelt ze een beetje. En dan kijk ik voor het eerst diep in haar ogen. Zou er iets op mijn neus zitten ? Of lacht ze me nu uit? Nu ben ik best gezegend met een aardige dosis mensenkennis maar voor het eerst in mijn leven kan ik niet plaatsen wat ogen mij willen vertellen. Ik blijf in haar ogen kijken. Terwijl haar glinsterende blik mij doet kalmeren krijg ik even de tijd om haar voor het eerst helemaal te zien. Ze is mooi, heel mooi. Geen superlatieven zijn nodig om dit te benadrukken. Ze is namelijk gewoon heel erg mooi. In die paar seconden dat ik haar voor mij zie staan zie ik een vrouw met een mooi lichaam, alles in juiste verhouding alsof de blauwdruk voor de perfecte vrouw door God zelf hier is gepositioneerd. En oh nee, ik bedoel er niets seksistisch mee, integendeel. Haar donkere haren, strak geëpileerde wenkbrauwen en levendige ogen, alles is op en top verzorgd. In perfectie maar met een subtiele en elegante eenvoud. Ze is een natuurlijke, exotische schoonheid die ’s morgens opstaat en zo de deur uit kan lopen.
Maar het is haar houding, haar manier van lopen die mij verwarmen en verder een stijlvol geheel maken met haar perfecte lichaam.
Terwijl ik mag gaan liggen loopt ze naar de schuifpui van het buitenterras om deze te sluiten.
“ Ben je bang dat ze me horen gillen als je zo dadelijk bezig bent? “ Terwijl ik dat zeg heb ik al spijt van mijn puberaal gestamel. Maar ik zou het nog erger maken.
“ Ga maar liggen hoor “
“ En jij, ga jij dan om mijn stoel heen dansen? “ Ja, dit klinkt inderdaad nog erger.
Maar ze lacht gelukkig en ik begin aan mezelf te twijfelen of ik wel helemaal lekker ben.
“ Ik zal er eens voor gaan liggen” , zeg ik. Jaja ik maak het alleen maar erger.
Vanaf dat moment kan ik alleen nog maar haar ogen zien. Haar gezicht wordt grotendeels bedekt door haar mondkapje maar ook dat staat haar erg goed. Ik weet niet hoelang ik daar zo ongemakkelijk heb gelegen maar voor mijn gevoel waren het uren die dagen had mogen duren.
Ik kan, soms gedwongen, alleen nog maar in haar ogen kijken. Ze stralen rust en liefde uit en met haar gezicht zo dicht bij dat van mij is dat een zeer aangenaam gevoel.
Maar dan begint het eigenlijk pas. Ze begint volop te praten, over haar leven, haar komst naar Nederland 12 jaar geleden, haar interesses en met gemeende belangstelling vraagt ze naar mijn leven, wat ik doe, wie ik ben. Ze vertelt over haar dromen, wat ze nog wilt bereiken. En terwijl het voor mij moeilijk is om evenveel terug te praten doordat ze met haar handen in mijn mond aan het wroeten is lukt het aardig om een fijn gesprek te hebben. Af en toe is er een korte pauze, gewoon om even te kunnen te praten.
Wat zij niet weet is dat ik al heel lang niet zo’n geanimeerd gesprek heb gehad met iemand en misschien dat ik daarom maar blijf denken aan die paar uur samen. Ik kan me ook niet voorstellen dat het haar gewoonte is om met iedereen hetzelfde gesprek te houden en je zo open te stellen.
Alexia heeft een open karakter en ik merk dat ze zoveel liefde te geven heeft en geniet van haar leven. Ik heb het misschien laten merken maar ik ben heel erg geïnteresseerd geraakt in haar en in haar leven. Ja, zelfs zou ik er direct een deel van willen uitmaken. Natuurlijk kan ik de verkeerde indruk hebben gekregen maar dan ligt dat echt aan mij en mijn door liefde verdwaasde blik.
Onze afspraak loopt 2 minuten uit als er op de deur wordt geklopt. De behandeling is net teneinde en door de tijd gedwongen moeten we snel afscheid nemen. Bij de handdruk kruisen onze blikken elkaar nog en ik merk dat we beiden elkaar nog even nakijken.
Ik heb nooit geloofd in liefde op het eerste gezicht maar na die dag is niets meer hetzelfde voor mij. Niets is nog wat het is geweest na die dag. Ik heb het warm, slaap slecht en kan moeilijk eten. Jaja, heel erg puberaal allemaal maar ik kan ook niet helpen wat ik voel.
Ik heb nog twee maanden om af te koelen want dan is onze volgende afspraak.
Natuurlijk heb ik Alexia gezocht en gevonden via Facebook. Mijn uitnodiging heeft ze geaccepteerd. Wat nu? Ik kan alleen mezelf blijven zoals ik haar ook heb verteld dat ik altijd mezelf blijf. Er is nog zoveel dat ik haar kan en wil vertellen en ik wil nog zoveel meer van haar weten. Ik hoop dat we de kans krijgen om eens verder te praten. Ze vindt het ook het een leuk idee….
Al enige tijd stond de afspraak gepland voor een bezoek aan de tandarts. Bij de mondhygiëniste om precies te zijn. Om kwart over één, vijftien minuten voor tijd en met fresh gepoetste tanden loop ik de lege wachtkamer binnen en neem plaats in de ongemakkelijke, erg oranje gekleurde bank waar je niet rechtop in kunt zitten maar half liggend moet hangen om nog enig comfort te voelen. Ik vind dat een slechte voorbode voor wat moet komen, zeker bij een tandarts.
Even later komt een assistente binnen en ziet mij zitten. Ze noteert dat ik er ben en ik blijf onrustig bankhangen. Niet veel later gaat de voordeur open en een jonge vrouw komt al pratend aan de telefoon binnen, ze klinkt haastig en druk. “ De baas komt binnen” , denk ik nog.
Ik let niet echt op en kijk meer naar de TV-krant met slechte advertenties, zo te zien zelf in elkaar geknutseld. Dat soort dingen vallen mij op en kunnen mij mateloos irriteren. Ik zou het anders doen, beter doen. Tja, misschien ben ik te perfectionistisch en moet ik leren me wat meer te geven en te ontspannen. Niet zo kritisch zijn op anderen, wat meer complimenteus zijn en anderen in hun waarde laten. Die vijftien minuten in de wachtkamer waren een mooi moment voor zelfreflectie.
Om precies half twee hoor ik een deur open gaan. “ Nog bedankt voor het klaarzetten” zegt een fijne stem tegen de assistente. “ Graag gedaan hoor “ , is de vriendelijke respons. Achter mij vervolgt de stem: “ Meneer Zaneck ? “
“ Ja, dat ben ik “ en terwijl ik op sta volg ik de vrouw naar de behandelkamer. Halverwege geven we elkaar een hand en stellen ons aan elkaar voor.
“ Axel “
“ Alexia “
En ze lacht. Het lijkt meer dat ze me toelacht en hierdoor raak ik enigszins verward en volg haar verder de behandelkamer in.
De deur gaat dicht.
“ Neem plaats “ , en terwijl ik dat wil gaan doen giechelt ze een beetje. En dan kijk ik voor het eerst diep in haar ogen. Zou er iets op mijn neus zitten ? Of lacht ze me nu uit? Nu ben ik best gezegend met een aardige dosis mensenkennis maar voor het eerst in mijn leven kan ik niet plaatsen wat ogen mij willen vertellen. Ik blijf in haar ogen kijken. Terwijl haar glinsterende blik mij doet kalmeren krijg ik even de tijd om haar voor het eerst helemaal te zien. Ze is mooi, heel mooi. Geen superlatieven zijn nodig om dit te benadrukken. Ze is namelijk gewoon heel erg mooi. In die paar seconden dat ik haar voor mij zie staan zie ik een vrouw met een mooi lichaam, alles in juiste verhouding alsof de blauwdruk voor de perfecte vrouw door God zelf hier is gepositioneerd. En oh nee, ik bedoel er niets seksistisch mee, integendeel. Haar donkere haren, strak geëpileerde wenkbrauwen en levendige ogen, alles is op en top verzorgd. In perfectie maar met een subtiele en elegante eenvoud. Ze is een natuurlijke, exotische schoonheid die ’s morgens opstaat en zo de deur uit kan lopen.
Maar het is haar houding, haar manier van lopen die mij verwarmen en verder een stijlvol geheel maken met haar perfecte lichaam.
Terwijl ik mag gaan liggen loopt ze naar de schuifpui van het buitenterras om deze te sluiten.
“ Ben je bang dat ze me horen gillen als je zo dadelijk bezig bent? “ Terwijl ik dat zeg heb ik al spijt van mijn puberaal gestamel. Maar ik zou het nog erger maken.
“ Ga maar liggen hoor “
“ En jij, ga jij dan om mijn stoel heen dansen? “ Ja, dit klinkt inderdaad nog erger.
Maar ze lacht gelukkig en ik begin aan mezelf te twijfelen of ik wel helemaal lekker ben.
“ Ik zal er eens voor gaan liggen” , zeg ik. Jaja ik maak het alleen maar erger.
Vanaf dat moment kan ik alleen nog maar haar ogen zien. Haar gezicht wordt grotendeels bedekt door haar mondkapje maar ook dat staat haar erg goed. Ik weet niet hoelang ik daar zo ongemakkelijk heb gelegen maar voor mijn gevoel waren het uren die dagen had mogen duren.
Ik kan, soms gedwongen, alleen nog maar in haar ogen kijken. Ze stralen rust en liefde uit en met haar gezicht zo dicht bij dat van mij is dat een zeer aangenaam gevoel.
Maar dan begint het eigenlijk pas. Ze begint volop te praten, over haar leven, haar komst naar Nederland 12 jaar geleden, haar interesses en met gemeende belangstelling vraagt ze naar mijn leven, wat ik doe, wie ik ben. Ze vertelt over haar dromen, wat ze nog wilt bereiken. En terwijl het voor mij moeilijk is om evenveel terug te praten doordat ze met haar handen in mijn mond aan het wroeten is lukt het aardig om een fijn gesprek te hebben. Af en toe is er een korte pauze, gewoon om even te kunnen te praten.
Wat zij niet weet is dat ik al heel lang niet zo’n geanimeerd gesprek heb gehad met iemand en misschien dat ik daarom maar blijf denken aan die paar uur samen. Ik kan me ook niet voorstellen dat het haar gewoonte is om met iedereen hetzelfde gesprek te houden en je zo open te stellen.
Alexia heeft een open karakter en ik merk dat ze zoveel liefde te geven heeft en geniet van haar leven. Ik heb het misschien laten merken maar ik ben heel erg geïnteresseerd geraakt in haar en in haar leven. Ja, zelfs zou ik er direct een deel van willen uitmaken. Natuurlijk kan ik de verkeerde indruk hebben gekregen maar dan ligt dat echt aan mij en mijn door liefde verdwaasde blik.
Onze afspraak loopt 2 minuten uit als er op de deur wordt geklopt. De behandeling is net teneinde en door de tijd gedwongen moeten we snel afscheid nemen. Bij de handdruk kruisen onze blikken elkaar nog en ik merk dat we beiden elkaar nog even nakijken.
Ik heb nooit geloofd in liefde op het eerste gezicht maar na die dag is niets meer hetzelfde voor mij. Niets is nog wat het is geweest na die dag. Ik heb het warm, slaap slecht en kan moeilijk eten. Jaja, heel erg puberaal allemaal maar ik kan ook niet helpen wat ik voel.
Ik heb nog twee maanden om af te koelen want dan is onze volgende afspraak.
Natuurlijk heb ik Alexia gezocht en gevonden via Facebook. Mijn uitnodiging heeft ze geaccepteerd. Wat nu? Ik kan alleen mezelf blijven zoals ik haar ook heb verteld dat ik altijd mezelf blijf. Er is nog zoveel dat ik haar kan en wil vertellen en ik wil nog zoveel meer van haar weten. Ik hoop dat we de kans krijgen om eens verder te praten. Ze vindt het ook het een leuk idee….
Abonneren op:
Posts (Atom)