Enige tijd geleden heb ik een man ontmoet, John. Hij vertelde mij over zijn werk als woningmakelaar in Breda en omgeving en dat hij is gespecialiseerd in het bemiddelen bij de verkoop van grote, exclusieve villa’s. Door de crisis op de woningmarkt was hij wel gedwongen om alle soorten van woningen en appartementen in zijn portefeuille op te gaan nemen.
Het was verfrissend om nu ook eens andere mensen te ontmoeten dan artsen, advocaten en zakenmensen met een meer dan gemiddeld inkomen, zei hij. Want mensen, daar is het waar zijn werk om draait. Zijn interesse in wat anderen beweegt, motiveert en de verhalen achter de zoektocht naar een woning is volgens hem nog veel interessanter dan de huizen zelf.
Mensenwerk, dat spreekt mij wel aan in zijn verhaal. Nog meer toen hij begon over alles wat hij meemaakte tijdens zijn werk. En dan met name de ontmoetingen met de vele vrouwen, jong, ouder en de soms sexuele spanning die ontstaat tijdens een bezichtiging, taxatie of verkoopgesprek.
Toen John hoorde dat ik schrijver ben en zoek naar dit soort verhalen zouden nog vele afspraken volgen waar hij de smeuïge details uit de doeken zou doen.
“Ethiek is een hoogstaand goed, maar we zijn allemaal mensen met gevoelens en verlangens. Dingen waar je van droomt komen soms uit. En op de meest onverwachte momenten en plaatsen”. Dat was de strekking van zijn verhaal. Hoe meer we elkaar spraken hoe openhartiger hij werd. In het begin waren het onschuldige, kleine voorvalletjes waar hij over vertelde maar toen het vertrouwen groeide durfde hij meer te vertellen over wat hij allemaal meemaakte. John is getrouwd, heeft 3 kinderen en de dagelijkse sleur van 20 jaar huwelijk is er ook in het gezin van mijn nieuwe vriend binnengeslopen.
“Elke makelaar maakt het wel eens mee dat er een vonkje overspringt bij een leuke dame die alleen met jou een huis gaat bezichtigen of je uitnodigt voor een verkoopgesprek”. Terwijl we praten over zijn werk en hij de niets verhullende details openbaart, lijkt het alsof hij het weer helemaal opnieuw beleefde. Zijn glimlach werd breder en door de levendigheid van zijn verhaal was het voor mij makkelijk om een en ander op papier te zetten en er een opwindend verhaal van te maken. Ik hoefde er geen fictie van te maken, hoefde er niets aan toe te voegen. Uiteindelijk zijn het meerdere verhalen geworden. Ik heb zoveel verhalen gehoord van John dat er een boek van gemaakt kan worden. De titel had ik bij onze eerste ontmoeting al in mijn hoofd: “Dagboek van een makelaar”.
Je zou het dus niet verwachten, maar zo saai is dat beroep van makelaar nog niet. John is een man met een open karakter en wellicht hierdoor ontvankelijk voor signalen van andere mensen. En zij voelen zich ook al snel op hun gemak bij hem, zoals ik ook bij mezelf bemerkte.
De favoriet afspraak voor John is bij mensen thuis, een verkoopgesprek. Daar zijn mensen op hun gemak, in hun vertrouwde omgeving. Zij kennen dan geen schaamte en zijn ongeremd. Zo ontmoette hij Mariëlle, een jong afgestudeerde fotografe, op zoek naar een appartement in Breda. Het koopappartement waar ze nu woont is van haar ouders. Het is 5 jaar gelden gekocht als belegging en zij heeft daar al die jaren gratis gebruik van mogen maken. Nu ze afgestudeerd is en een groter appartement of studio wilt hebben om van daaruit ook te kunnen gaan werken, moet het huidige appartement worden verkocht. Omdat haar ouders in Amsterdam wonen zijn ze gezien de afstand voor die korte afspraak er niet bij. Mariëlle zal hem rondleiden en uitleggen wat er is verbeterd sinds ze hier is komen wonen.
Als John aanbelt duurt het even voordat er wordt opengedaan. Als de deur dan eindelijk opengaat staat Mariëlle enigszins versuft hem aan te kijken. “Oh sorry, ik heb me verslapen “ . Het is zaterdagochtend 9:00 uur en Mariëlle is de avond tevoren gaan stappen met vriendinnen. Overduidelijk komt ze net uit bed. Haar lange haren zijn nog in de war. Ze draagt een boxershort en een kort, strak t-shirt dat ze probeert wat naar beneden te trekken. Dit lukt niet goed en John ziet haar buik onder het shirtje uit komen. Haar strakke en getrainde buik zo te zien. “Kom binnen” en als zij zich netjes voorstelt vraagt ze of hij even in de kamer wilt plaatsnemen. “Ik zal me even omkleden”, zegt ze. “ Doe voor mij geen moeite hoor”, zegt John en deze ijsbrekende opmerking brengt een glimlach op haar gezicht. “Jaja, dat zal wel”, vervolgt Mariëlle en ze loopt met hem mee naar de woonkamer. Zo onuitgeslapen en verfomfaaid als zij eruit ziet, zo netjes en opgeruimd is het appartement. Als John plaatsneemt in een ruime fauteuil vraagt Mariëlle “Koffie? “ . “Lekker “, en met een wakkere glimlach loopt ze naar de open keuken met diverse inbouwapparatuur.
Als ze terugkomt met 2 mokken koffie neemt ze tegenover hem plaats op de 3-zits bank die accentueert hoeveel woonoppervlakte er is voor een ruime en gezellige opstelling in dit sfeervol ingerichte 2 kamer appartement.
Haar voornemen zich om te kleden is Mariëlle blijkbaar al vergeten en in een kleermakerszit nestelt zij zich dieper op de bank. Haar wijde nu opgetrokken boxershort onthult de binnenkant van haar dij en John kijkt aandachtig naar binnen. Als hij een slok neemt van zijn koffie zegt hij “lekker” zonder in de gaten te hebben nog steeds te kijken naar haar slanke dij en de in haar short nog verborgen geheim. “ Dank je”, zegt Mariëlle met een blosje op haar wangen en met de waarneming dat John haar met belangstelling aankijkt. Of althans wat er in haar short zit.
Ze doet alsof ze het niet merkt maar John ziet aan haar houding dat het tegendeel waar is. Hij besluit niet paniekerig te reageren en neemt nog rustig een paar slokken van de warme koffie. “Wat wil je doen?”, vraagt Mariëlle met een uitdagende stem. “Ik zou graag alles eerst eens willen zien”. Als hij dit heeft gezegd trekt Mariëlle nonchalant haar rechterbeen op en zet haar voet op de bank. Nu heeft hij een beter zicht en ziet in halfschaduw de kleine lippen van haar kutje. Ze draagt dus geen slip of string en zij moet weten dat hij dit nu kan zien. Dit is niet per ongeluk en met een glimlach neemt John nog een slok van zijn koffie.
“Ik ga me eerst omkleden hoor”, zegt Mariëlle, “ Als u alvast wilt rondkijken dan mag dat wel hoor”, vervolgt ze. “Zeg maar “je” hoor”. “Je”, zegt Mariëlle en lachend staat ze op. “ Oh ik ben even in de badkamer dus als je in de slaapkamer begint, die is daar achterin links” . “Dat is goed”. Terwijl Mariëlle uit het zicht is verdwenen drinkt John het laatste beetje koffie op en met een warm gevoel van binnen pakt hij zijn tablet om wat aantekeningen te maken. Wanneer hij naar achteren loopt ziet hij via het bovenlicht van de badkamer een lamp branden en besluit zoals gevraagd de linker deur naar de slaapkamer te nemen. Als hij de deur opendoet staat daar Mariëlle in het midden van de kamer met nog alleen die boxershort aan met haar rug naar hem toe. “Aah”, zegt John en terwijl Mariëlle zich omdraait en de voor haar borsten geslagen handen laat vallen zegt ze “Ja, A, goed?” .
“Heel goed” en enigszins verstijfd blijft hij in de deuropening staan. Mariëlle draait zich weer om en loopt naar het raam om de halfopen gordijnen helemaal te openen. Ze blijft daar staan en legt haar handen op de vensterbank. Als dit enkele seconden blijft duren loopt John verder de kamer in, legt zijn tablet op de rand van het bed en gaat achter haar staan. “ Eens kijken of er dubbel glas in zit” , zegt hij met zachte stem. Mariëlle verroert zich niet en John gaat langzaam maar besluitvaardig met zijn rechterhand in haar boxershort. Als deze een beetje naar beneden glijdt trekt hij het een beetje open. De elastische rand werkt behulpzaam mee en als zijn andere hand de rand vasthoudt gaat zijn rechterhand op zoek naar het strakke kutje van Mariëlle. Tussen haar benen vindt hij het natte plekje en langzaam draait ze met haar kontje. Hij schuift de boxershort verder naar beneden zodat deze van haar kontje valt. “Mooie billen” en met beide handen spreidt hij deze verder uit elkaar. Uitnodigend draait ze weer met haar kontje en langzaam masseert hij al spreidend haar jonge, strakke billen. Wanneer hij op de rand van het bed plaatsneemt kijkt hij recht in haar mooie kontje en ziet daar onder haar glad geschoren kutje. Zijn tong begint van voor naar achter steeds intenser haar natte kutje te proeven en als ze haar kontje meer naar achteren duwt en iets bukt kan zijn tong dieper bij haar binnen glijden. Hij maakt zijn linkerduim wat nat met het vocht van Mariëlle en gaat vervolgens langzaam in haar andere gaatje. Dit geeft haar een nog opwindender gevoel. Haar toch al hete dijen worden nog natter en zij spreidt haar benen iets wijder. Als het voelt dat ze een hoogtepunt heeft bereikt staat John op en met een paar snelle bewegingen doet hij zijn broek uit. Omdat haar kutje nu nog beter is te bereiken stoot hij makkelijk bij haar binnen. Terwijl hij afwisselend met beide handen haar borsten en clitje stimuleert komen ze samen na een klein kwartiertje klaar.
Beiden laten zich vervolgens bezweet op bed vallen en als ze na een half uurtje elkaar strelend aankijken draait Mariëlle zich op haar rug en met opgetrokken benen spreid ze de lippen van haar kleine maar, zo mooie kutje. “ Ik wil je in me voelen” , zegt ze.
vrijdag 29 mei 2015
dinsdag 26 mei 2015
Het verhaal van Zaneck ( deel 1 )
Het heeft lang geduurd voordat de eerste echte zin op het scherm is verschenen. Ik heb me niet verdiept in de technieken, de processen of wat het ook zou mogen zijn om een boek te schrijven.
Als sinds ik 12 jaar oud was wist ik dat ik schrijver wilde worden. In mijn jeugd heeft zich dit met name laten bestaan uit het schrijven van liefdesbrieven naar talloze meisjes die ik lang of kort heb gekend en vaak nooit verder ben gekomen dan het sturen van dat gedichtje of gevoelige brief. Ik was niet bang om voor schut te worden gezet of dat de boodschap verkeerd zou worden opgevat. Altijd kreeg ik lieve woordjes terug en werd mijn kunststukje liefdevol bewaard. Ik maakte blijkbaar iets los doordat ik zo open ben en eerlijk mijn emoties, gevoelens, toonde. Zo ben ik nog steeds en inmiddels onbedoeld heb ik voor velen een enorme aantrekkingskracht. Veel is verloren gegaan van mijn geschriften. Veel is niet bewaard of vernietigd. En om eerlijk te zijn voel ik me niet prettig bij die kinderachtige onzin.
Zoals het vaak gaat raakte mijn leven in een drukke stroomversnelling en dacht ik geen inspiratie te hebben om iets moois te maken. Ik had geen idee waar ik over zou moeten schrijven. Al 20 jaar heb ik me oppervlakkig verdiept in de meest uiteenlopende onderwerpen en heb ik veel meegemaakt. Dood, zelfmoord, ongeluk, vakanties, liefdes, werk en veel mensen ontmoeten. Uiteindelijk had ik in mijn hoofd een enorme massa aan data verzameld waar ik geen raad meer mee wist.
Sinds 8 jaar heb ik het plan om iets echts meesterlijks te verwezenlijken. 10 romans in 10 verschillende stijlen in 10 verschillende genres in 10 jaar. Het lijkt een onmogelijke opgave te worden en soms vraag ik me af of dit wel realistisch is. Maar wat ik de afgelopen 8 jaar wel heb geleerd is om te blijven dromen en het schrijven niet los te laten. Ik heb alle geschriften, aantekeningen en ideetjes weggegooid en besloten om het over een andere boeg te gooien.
Ik laat de conservatieve opvoeding achter mij en ga voor het enige dat mij tot nu toe letterlijk in leven heeft gehouden. Ik laat mijn gevoel schrijven. Geen schaamte meer over gevoelige onderwerpen mijden. Niet meer vrezen wat mijn omgeving er wel niet van zou vinden. Gewoon gaan beginnen met schrijven, uitgeven en groeien.
Deze omslag is niet vanzelf gegaan of misschien juist wel. Onlangs heb ik inderdaad echt Alexia ontmoet en na 2 uur viel alles letterlijk op zijn plaats. Alle verzamelde data, opgeslagen in mijn hoofd, dat is mijn inspiratie. Waarom ik daar nooit eerder bij heb stilgestaan is naïef en ben ik daarom ook wel geen schrijver. Maar als ik nu de eerste hoofdstukken teruglees die ik de afgelopen weken op mijn blog heb geplaatst dan voelt het heel erg goed en geniet ik zelf van de inhoud. Het meeste is fictie maar het zou zomaar echt gebeurd kunnen zijn.
Het eerste boek komt eraan en ondertussen verschijnen er woorden op papier voor het tweede boek in een geheel ander genre. Ik krijg het gevoel dat ik haast moet maken, ik word oud en wil niet meer lang wachten met een debuut. Daarbij komt wel de onzekerheid dat er wellicht niemand geïnteresseerd is om ook maar iets van mij uit te willen geven. Dat zou jammer zijn want mijn verhaal is mooi. Ik kan niet tegen kritiek en kan niet tegen teleurstelling. Dat kleine beetje openstellen, dat beetje zakelijkheid, daar kan ik me nog niet in geven. Dit kan wel meevallen als ik de juiste persoon tegenkom die met mij mee wilt lezen en mij begrijpt.
Alexia is mijn muze, een ontmoeting van 2 uur was meer dan voldoende om mij aan het werk te krijgen maar misschien was ik er nu ook wel aan toe. Het zal wel zo zijn dat ik hier erg overtrokken mee naar buiten kom maar wie herinnert zich niet die eerste liefde, die eerste verliefdheid? Die vergeet je nooit meer zo oud als je ook zou worden. Die vergelijking maak ik met Alexia en zo romantisch als ik ben laat ik mij hier helemaal door leiden. Het is een gevaarlijke valkuil waar ik graag in trap. Het is als het verstoppen van een briefje met een klein gedichtje in de jas van dat meisje op school waar ik al heel lang verliefd op was. Al schaduwend zie ik haar het briefje vinden, blozen en glimlachen. Daarmee was mijn doel al bereikt. Zonder mijn naam eronder te zetten wist ze toch wel dat ik het was. Ik was klein en verlegen en altijd “ veel te lief ” . Pas jaren later zou ik er achter komen dat al die meisjes waar ik mijn liefde aan heb betuigd het wel meer dan leuk vonden en er toch kriebels van kregen. Het verkeerde moment, de verkeerde situatie, er waren altijd redenen maar meestal was ik gewoon te lief.
Naast zoveel feiten en fictie leeft het verlangen om gehoord te worden. Iedereen moet mijn stem horen en ik wil iedereen laten voelen hoeveel liefde ik heb te geven. Daar wil ik graag over vertellen en ik wil je mee nemen in een heerlijke wereld waarvan je kan genieten aan het strand, op de bank of in bed. Dat klinkt toch goed? “ In bed met Zaneck “.
Als sinds ik 12 jaar oud was wist ik dat ik schrijver wilde worden. In mijn jeugd heeft zich dit met name laten bestaan uit het schrijven van liefdesbrieven naar talloze meisjes die ik lang of kort heb gekend en vaak nooit verder ben gekomen dan het sturen van dat gedichtje of gevoelige brief. Ik was niet bang om voor schut te worden gezet of dat de boodschap verkeerd zou worden opgevat. Altijd kreeg ik lieve woordjes terug en werd mijn kunststukje liefdevol bewaard. Ik maakte blijkbaar iets los doordat ik zo open ben en eerlijk mijn emoties, gevoelens, toonde. Zo ben ik nog steeds en inmiddels onbedoeld heb ik voor velen een enorme aantrekkingskracht. Veel is verloren gegaan van mijn geschriften. Veel is niet bewaard of vernietigd. En om eerlijk te zijn voel ik me niet prettig bij die kinderachtige onzin.
Zoals het vaak gaat raakte mijn leven in een drukke stroomversnelling en dacht ik geen inspiratie te hebben om iets moois te maken. Ik had geen idee waar ik over zou moeten schrijven. Al 20 jaar heb ik me oppervlakkig verdiept in de meest uiteenlopende onderwerpen en heb ik veel meegemaakt. Dood, zelfmoord, ongeluk, vakanties, liefdes, werk en veel mensen ontmoeten. Uiteindelijk had ik in mijn hoofd een enorme massa aan data verzameld waar ik geen raad meer mee wist.
Sinds 8 jaar heb ik het plan om iets echts meesterlijks te verwezenlijken. 10 romans in 10 verschillende stijlen in 10 verschillende genres in 10 jaar. Het lijkt een onmogelijke opgave te worden en soms vraag ik me af of dit wel realistisch is. Maar wat ik de afgelopen 8 jaar wel heb geleerd is om te blijven dromen en het schrijven niet los te laten. Ik heb alle geschriften, aantekeningen en ideetjes weggegooid en besloten om het over een andere boeg te gooien.
Ik laat de conservatieve opvoeding achter mij en ga voor het enige dat mij tot nu toe letterlijk in leven heeft gehouden. Ik laat mijn gevoel schrijven. Geen schaamte meer over gevoelige onderwerpen mijden. Niet meer vrezen wat mijn omgeving er wel niet van zou vinden. Gewoon gaan beginnen met schrijven, uitgeven en groeien.
Deze omslag is niet vanzelf gegaan of misschien juist wel. Onlangs heb ik inderdaad echt Alexia ontmoet en na 2 uur viel alles letterlijk op zijn plaats. Alle verzamelde data, opgeslagen in mijn hoofd, dat is mijn inspiratie. Waarom ik daar nooit eerder bij heb stilgestaan is naïef en ben ik daarom ook wel geen schrijver. Maar als ik nu de eerste hoofdstukken teruglees die ik de afgelopen weken op mijn blog heb geplaatst dan voelt het heel erg goed en geniet ik zelf van de inhoud. Het meeste is fictie maar het zou zomaar echt gebeurd kunnen zijn.
Het eerste boek komt eraan en ondertussen verschijnen er woorden op papier voor het tweede boek in een geheel ander genre. Ik krijg het gevoel dat ik haast moet maken, ik word oud en wil niet meer lang wachten met een debuut. Daarbij komt wel de onzekerheid dat er wellicht niemand geïnteresseerd is om ook maar iets van mij uit te willen geven. Dat zou jammer zijn want mijn verhaal is mooi. Ik kan niet tegen kritiek en kan niet tegen teleurstelling. Dat kleine beetje openstellen, dat beetje zakelijkheid, daar kan ik me nog niet in geven. Dit kan wel meevallen als ik de juiste persoon tegenkom die met mij mee wilt lezen en mij begrijpt.
Alexia is mijn muze, een ontmoeting van 2 uur was meer dan voldoende om mij aan het werk te krijgen maar misschien was ik er nu ook wel aan toe. Het zal wel zo zijn dat ik hier erg overtrokken mee naar buiten kom maar wie herinnert zich niet die eerste liefde, die eerste verliefdheid? Die vergeet je nooit meer zo oud als je ook zou worden. Die vergelijking maak ik met Alexia en zo romantisch als ik ben laat ik mij hier helemaal door leiden. Het is een gevaarlijke valkuil waar ik graag in trap. Het is als het verstoppen van een briefje met een klein gedichtje in de jas van dat meisje op school waar ik al heel lang verliefd op was. Al schaduwend zie ik haar het briefje vinden, blozen en glimlachen. Daarmee was mijn doel al bereikt. Zonder mijn naam eronder te zetten wist ze toch wel dat ik het was. Ik was klein en verlegen en altijd “ veel te lief ” . Pas jaren later zou ik er achter komen dat al die meisjes waar ik mijn liefde aan heb betuigd het wel meer dan leuk vonden en er toch kriebels van kregen. Het verkeerde moment, de verkeerde situatie, er waren altijd redenen maar meestal was ik gewoon te lief.
Naast zoveel feiten en fictie leeft het verlangen om gehoord te worden. Iedereen moet mijn stem horen en ik wil iedereen laten voelen hoeveel liefde ik heb te geven. Daar wil ik graag over vertellen en ik wil je mee nemen in een heerlijke wereld waarvan je kan genieten aan het strand, op de bank of in bed. Dat klinkt toch goed? “ In bed met Zaneck “.
maandag 25 mei 2015
ONSTUIMIG
Geen moment denk ik eraan dat het misschien allemaal wel heel erg snel gaat en dat onze relatie elk moment een hoogtepunt zou bereiken vanaf waar het alleen maar naar beneden zou kunnen gaan. Maar zo zou het niet gaan. En ja een relatie is het geworden, dat durf ik wel te zeggen.
Normaal is er een spel van signalen, van lonken en eerste woorden om vervolgens die eerste zenuwachtige afspraak te maken. Een avond met een vast ritueel waar ik vertel over mezelf en vragen stel en waar zij zichzelf voorstelt en vragen stelt. Het is een vreemde avond, alsof ik niet wist wie er tegenover mij zou zitten en zij mij niet zou kennen.
Elke avond kan op 3 manieren aflopen.
Als ze zegt dat ze een fijne avond heeft gehad wist ik al dat ik ze nooit meer terug zou zien of dat er een reeks van niet opgenomen telefoontjes volgt of wazige redenen waarom er op korte termijn geen nieuwe date aankomt.
Als de avond verloopt met een sexuele spanning , wat meestal te maken heeft met de juist gekozen locatie en het stoute verloop van het gesprek, dan voel ik al snel aan dat we onderweg naar huis, vaak nog voor we de bestemming hebben bereikt, aan een heftig voorspel beginnen dat in of naast de auto zou eindigen in een onstuimige en platte neukpartij. Ze zit naast me in de auto en ik zie dat haar omhoog geschoven jurkje een groot deel van haar dijen blootlegt. Een klein stukje van haar witte slipje is in het avondlicht zichtbaar en opvallend leg ik mijn hand op haar bovenbeen. Mijn vingers glijden langs de binnenkant van haar dij in haar slipje. Al snel voel ik haar kutje en merk dat die al heel nat is. Met 2 vingers ga ik makkelijk naar binnen en zij schuift een beetje naar voren zodat haar jurkje helemaal opschuift en ik haar slipje nu helemaal kan zien. Als zij beide handen op haar hoofdsteun legt is dit voor mij de subtiele bevestiging dat ik rustig door mag gaan. Elegant spreidt ze haar benen een beetje en iets dieper kom ik in haar. Terwijl ik met 2 gekrulde vingers afwisselend zachtjes en iets sneller haar langzaam gek maken zoek ik ondertussen een rustig plekje om te stoppen. Een zijpad, een bosrand, gelukkig kom ik door mijn werk overal en weet precies een fijne neuklocatie te vinden. Zo ook nu.
Ik had ondertussen al een andere route gekozen en nabij Rucphen een parkeerterrein gevonden aan de rand van de Panhoef, een natuurgebied waar op deze tijd ’s avonds niets te beleven is, tot nu dan althans. Zij heeft niets gemerkt van de rit want al 10 minuten ligt haar hoofd achterin haar nek en kreunend van genot maakt het haar niet meer uit waar ze zou zijn. Niets leek nog over van het nette meisje dat ik in het begin van de avond had leren kennen als een zojuist afgestudeerde advocate die net haar eerste baan had gekregen bij een groot advocatenkantoor in Breda en dat die avond was gaan vieren met vriendinnen. Sem heet ze, “ Semmy, voor vrienden”. Ik had haar gezien toen ze opgetogen met het groepje bloedmooie meiden de club binnen kwam. Ze kwamen even een drankje doen en toen haar vriendinnen rond 9 uur afscheid namen en zij schijnbaar een beetje aangeschoten achterbleef om nog wat bij te komen keek ze naar mijn tafel en kwam op me af. “Ik zie je hier heel de avond al zitten, wacht je op iemand?” . “ Op jou” , zei ik. Ja dat komt altijd goed over. Met een glimlach ging ze tegenover me zitten en ik vroeg of ze nog wat wilde eten. “Ja “ en we bestelden iets, haar keuze. “ Zeg maar wat je wil” zei ik en we raakten al snel in een diep gesprek. Ze klonk niet zo aangeschoten als ze leek en er kwamen alleen maar verstandige woorden uit haar mond. Het etentje duurde ruim 2 uur en openhartig spraken we over van alles en nog wat. Ze was niet voor niets naar mij toegekomen. Ze voelde bij binnenkomst een vreemde aantrekkingskracht. Dat had ik ook wel gemerkt want tijdens de drukke gesprekken met haar vriendinnen keek ze wel heel vaak in mijn richting. Het gesprek tussen ons verliep fijn en met wat ondeugende toespelingen van beide kanten was het tijd om af te rekenen en vroeg ik of ik haar naar huis mocht brengen. Dat mocht, ze was met haar vriendinnen meegereden en blijkbaar had ze hier al op gerekend of gehoopt.
Terwijl de auto de parkeerplaats op rijdt en ik achterin een rustig plekje zoek zijn mijn vingers nog steeds bezig haar diep van binnen te beroeren. Als de auto stopt kijkt ze me plots aan en haar beiden handen sluiten zich om mijn nek. Semmy begint mij innig te zoenen. Haar tong gaat in mijn mond, naar mijn oor en vervolgens weer in mijn mond. Haar tong is lang en ik worstel met haar mee. Nu ik beide handen vrij heb neem ik haar jurkje vast en schuif het tot boven haar borsten en dit onthult dat ze geen bh aan heeft. Harde kleine ronde borsten staan recht vooruit en haar tepels pruilen hard vooruit.
Ze komt iets omhoog en trekt haar slipje helemaal uit. Haar voeten worstelen even met dit ongemakkelijke ding maar als het is gelukt doet ze het portier van de auto open en duwt deze met haar rechtervoet helemaal open. Als ze zo gespreid zit zegt ze “Ik wil neuken”. Ik stap uit en loop om de auto heen. Als ik aan haar kant aankom zit ze nog steeds gespreid in de auto en zie ik haar volledig naakte lichaam als een schilderij voor me zitten.
Als ze voorzichtig op de rand van de zitting gaat zitten met haar benen uit elkaar kniel ik en proef met mijn tong haar nog natter geworden kutje. “Neuken”, zegt ze. Als ze langzaam uitstapt en zich helemaal ontdoet van haar jurkje bukt ze met haar rug naar mij toe. Mijn handen nemen haar billen nadat ik eerst mezelf van mijn broek had ontdaan. Ik spreid ze en nadat ik haar lippen wat verder had opengetrokken, mijn tong nog even diep in haar had laten gaan, begon het eindspel. Beiden zo opgewonden hoefde het niet lang meer te duren. Maar ik wilde haar laten kreunen, harder als tevoren. En na 10 minuten kon ik het ook niet meer houden. Ze slaakte nog een gil en ik voelde haar natte vocht langs mijn dijen stromen.
Als de avond verloopt met een leuk en diep gesprek met oprechte interesse in wat de ander heeft te vertellen en je daarbij de tijd verliest om dan maar af te spreken elkaar nog eens te zien dan is er sprake van meer dan een zoveelste date. Als uren voorbij gaan en je denkt nu meer te weten over je date dan dat je ooit over je eigen vrienden of familie te weten zou komen in je hele leven dan is er sprake van iets speciaals. Niemand kan precies beschrijven wat voor een soort chemie dat is maar het is juist dat wat maakt dat je achteraf weet de vrouw van je dromen te hebben ontmoet. De vrouw waar je alles tegen kan zeggen, alles mee kan delen en waar je oud mee kan worden. Dit klinkt misschien allemaal erg romantisch maar iedereen weet zich nog wel zo’n afspraakje te herinneren en hoe hij of zij zich achteraf voelde. Zo’n afspraakje had ik met Alexia en het gevoel blijft en elke keer als ik haar zie is haar verschijning adembenemend en wil ik dat moment, dat gevoel niet meer over laten gaan.
Normaal is er een spel van signalen, van lonken en eerste woorden om vervolgens die eerste zenuwachtige afspraak te maken. Een avond met een vast ritueel waar ik vertel over mezelf en vragen stel en waar zij zichzelf voorstelt en vragen stelt. Het is een vreemde avond, alsof ik niet wist wie er tegenover mij zou zitten en zij mij niet zou kennen.
Elke avond kan op 3 manieren aflopen.
Als ze zegt dat ze een fijne avond heeft gehad wist ik al dat ik ze nooit meer terug zou zien of dat er een reeks van niet opgenomen telefoontjes volgt of wazige redenen waarom er op korte termijn geen nieuwe date aankomt.
Als de avond verloopt met een sexuele spanning , wat meestal te maken heeft met de juist gekozen locatie en het stoute verloop van het gesprek, dan voel ik al snel aan dat we onderweg naar huis, vaak nog voor we de bestemming hebben bereikt, aan een heftig voorspel beginnen dat in of naast de auto zou eindigen in een onstuimige en platte neukpartij. Ze zit naast me in de auto en ik zie dat haar omhoog geschoven jurkje een groot deel van haar dijen blootlegt. Een klein stukje van haar witte slipje is in het avondlicht zichtbaar en opvallend leg ik mijn hand op haar bovenbeen. Mijn vingers glijden langs de binnenkant van haar dij in haar slipje. Al snel voel ik haar kutje en merk dat die al heel nat is. Met 2 vingers ga ik makkelijk naar binnen en zij schuift een beetje naar voren zodat haar jurkje helemaal opschuift en ik haar slipje nu helemaal kan zien. Als zij beide handen op haar hoofdsteun legt is dit voor mij de subtiele bevestiging dat ik rustig door mag gaan. Elegant spreidt ze haar benen een beetje en iets dieper kom ik in haar. Terwijl ik met 2 gekrulde vingers afwisselend zachtjes en iets sneller haar langzaam gek maken zoek ik ondertussen een rustig plekje om te stoppen. Een zijpad, een bosrand, gelukkig kom ik door mijn werk overal en weet precies een fijne neuklocatie te vinden. Zo ook nu.
Ik had ondertussen al een andere route gekozen en nabij Rucphen een parkeerterrein gevonden aan de rand van de Panhoef, een natuurgebied waar op deze tijd ’s avonds niets te beleven is, tot nu dan althans. Zij heeft niets gemerkt van de rit want al 10 minuten ligt haar hoofd achterin haar nek en kreunend van genot maakt het haar niet meer uit waar ze zou zijn. Niets leek nog over van het nette meisje dat ik in het begin van de avond had leren kennen als een zojuist afgestudeerde advocate die net haar eerste baan had gekregen bij een groot advocatenkantoor in Breda en dat die avond was gaan vieren met vriendinnen. Sem heet ze, “ Semmy, voor vrienden”. Ik had haar gezien toen ze opgetogen met het groepje bloedmooie meiden de club binnen kwam. Ze kwamen even een drankje doen en toen haar vriendinnen rond 9 uur afscheid namen en zij schijnbaar een beetje aangeschoten achterbleef om nog wat bij te komen keek ze naar mijn tafel en kwam op me af. “Ik zie je hier heel de avond al zitten, wacht je op iemand?” . “ Op jou” , zei ik. Ja dat komt altijd goed over. Met een glimlach ging ze tegenover me zitten en ik vroeg of ze nog wat wilde eten. “Ja “ en we bestelden iets, haar keuze. “ Zeg maar wat je wil” zei ik en we raakten al snel in een diep gesprek. Ze klonk niet zo aangeschoten als ze leek en er kwamen alleen maar verstandige woorden uit haar mond. Het etentje duurde ruim 2 uur en openhartig spraken we over van alles en nog wat. Ze was niet voor niets naar mij toegekomen. Ze voelde bij binnenkomst een vreemde aantrekkingskracht. Dat had ik ook wel gemerkt want tijdens de drukke gesprekken met haar vriendinnen keek ze wel heel vaak in mijn richting. Het gesprek tussen ons verliep fijn en met wat ondeugende toespelingen van beide kanten was het tijd om af te rekenen en vroeg ik of ik haar naar huis mocht brengen. Dat mocht, ze was met haar vriendinnen meegereden en blijkbaar had ze hier al op gerekend of gehoopt.
Terwijl de auto de parkeerplaats op rijdt en ik achterin een rustig plekje zoek zijn mijn vingers nog steeds bezig haar diep van binnen te beroeren. Als de auto stopt kijkt ze me plots aan en haar beiden handen sluiten zich om mijn nek. Semmy begint mij innig te zoenen. Haar tong gaat in mijn mond, naar mijn oor en vervolgens weer in mijn mond. Haar tong is lang en ik worstel met haar mee. Nu ik beide handen vrij heb neem ik haar jurkje vast en schuif het tot boven haar borsten en dit onthult dat ze geen bh aan heeft. Harde kleine ronde borsten staan recht vooruit en haar tepels pruilen hard vooruit.
Ze komt iets omhoog en trekt haar slipje helemaal uit. Haar voeten worstelen even met dit ongemakkelijke ding maar als het is gelukt doet ze het portier van de auto open en duwt deze met haar rechtervoet helemaal open. Als ze zo gespreid zit zegt ze “Ik wil neuken”. Ik stap uit en loop om de auto heen. Als ik aan haar kant aankom zit ze nog steeds gespreid in de auto en zie ik haar volledig naakte lichaam als een schilderij voor me zitten.
Als ze voorzichtig op de rand van de zitting gaat zitten met haar benen uit elkaar kniel ik en proef met mijn tong haar nog natter geworden kutje. “Neuken”, zegt ze. Als ze langzaam uitstapt en zich helemaal ontdoet van haar jurkje bukt ze met haar rug naar mij toe. Mijn handen nemen haar billen nadat ik eerst mezelf van mijn broek had ontdaan. Ik spreid ze en nadat ik haar lippen wat verder had opengetrokken, mijn tong nog even diep in haar had laten gaan, begon het eindspel. Beiden zo opgewonden hoefde het niet lang meer te duren. Maar ik wilde haar laten kreunen, harder als tevoren. En na 10 minuten kon ik het ook niet meer houden. Ze slaakte nog een gil en ik voelde haar natte vocht langs mijn dijen stromen.
Als de avond verloopt met een leuk en diep gesprek met oprechte interesse in wat de ander heeft te vertellen en je daarbij de tijd verliest om dan maar af te spreken elkaar nog eens te zien dan is er sprake van meer dan een zoveelste date. Als uren voorbij gaan en je denkt nu meer te weten over je date dan dat je ooit over je eigen vrienden of familie te weten zou komen in je hele leven dan is er sprake van iets speciaals. Niemand kan precies beschrijven wat voor een soort chemie dat is maar het is juist dat wat maakt dat je achteraf weet de vrouw van je dromen te hebben ontmoet. De vrouw waar je alles tegen kan zeggen, alles mee kan delen en waar je oud mee kan worden. Dit klinkt misschien allemaal erg romantisch maar iedereen weet zich nog wel zo’n afspraakje te herinneren en hoe hij of zij zich achteraf voelde. Zo’n afspraakje had ik met Alexia en het gevoel blijft en elke keer als ik haar zie is haar verschijning adembenemend en wil ik dat moment, dat gevoel niet meer over laten gaan.
vrijdag 22 mei 2015
ZONDAG
Het is rustig en buiten komt het leven op de Grote Markt van Breda op gang. We zitten samen aan een verlaat ontbijt en kijken afwisselend naar buiten en naar elkaar. Op de achtergrond klinken via de radio de zachte klanken van epische muziek. Dit moment behoeft geen woorden. Buiten vullen de terrassen zich langzaam met goedgeluimde mensen. Het wordt een zonnige, zwoele dag. Terwijl ik de tafel afruim en Alexia opstaat om naar de badkamer te gaan, geniet ik in gedachten nog even na van ons eerste weekend samen tot zover. Want het is pas zondagochtend, we willen nog zoveel doen vandaag. Kon dit weekend maar niet eindigen.
Gisteravond waren we nogal vermoeid van een lange dag samen. Eindelijk samen. Als een jong verliefd stel hebben we de hele dag gewandeld, geshopt, gegeten en uren gepraat. Ik had gereserveerd bij Denovo om te lunchen maar om 16:00 uur zaten we er nog. Gelukkig is dit vlakbij ‘ ons ‘ appartement en het bleek een prima plek om rustig en diepzinnig met elkaar te praten. Aan het eind van de middag was het alsof we elkaar al jaren kenden, zoveel zijn we over elkaar te weten gekomen. Vooral haar verhaal was opvallend. Ze vertelde meer over haar komst naar Nederland vanuit Kazachstan toen ze ongeveer 15 jaar oud was, samen met haar moeder. En over haar familie die daar nog woont, haar opleiding en ook over haar mislukte liefdesleven tot nu toe hoewel ze daar niet veel over kwijt wilde. Dat is blijkbaar een gevoelig onderwerp en omdat ze anders zo open is over alles heb ik dus maar niet doorgevraagd. Als de tijd daarvoor geschikt is zal ze zelf wel meer vertellen, of anders niet. Ik wil alles van haar weten maar misschien is alles niet altijd goed.
De middag was snel voorbij gegaan en we waren blij om uiteindelijk tegen elkaar op de bank aan te kruipen.
Ik hoor het geluid van de douchekraan en besluit instinctief om het geluid te volgen. De deur van de badkamer staat op een kier en ik zie een langzaam met stoom vullende ruimte. Wanneer ik de deur verder opendoe en de stoom een beetje optrekt staat Alexia met haar rug naar de deur in de lichtblauwe, satijnen déshabillé die ik gisteren voor haar heb gekocht. Het staat haar perfect. De strakke lijnen van het model zorgen voor een fijne aftekening van haar jonge en strakke lichaam. Op het moment dat ze het wilt uitdoen hoort ze dat ik achter haar sta en draait haar hoofd half naar mij toe. Het licht van de badkamer weerkaatst op de wit betegelde muren en schijnt door het fijne gewaad. Zo worden de lijnen van haar lichaam nog mooier weergegeven en ik kijk naar de rondingen van haar heupen en billen. Ik ga nog dichter bij haar staan en fluister “ zal ik dat doen? “ .
“ Wat wil je doen dan? “ fluistert ze terug met een verheesde stem.
“Ik wil jou” en tegelijkertijd gaan mijn handen naar haar nek en pak de rand van de déshabillé. Ze laat haar armen iets vallen en langzaam glijdt het fijne stukje stof op de vloer. Ik sta nu tegen haar aan en leg mijn hoofd op haar rechterschouder. Met gesloten ogen en een ontspannen zucht legt ze haar hoofd wat naar achter en mijn handen vinden hun weg via haar billen, naar haar taille, naar haar buik en langzaam naar boven. Zachtjes en simultaan raken mijn handpalmen haar borsten en vinden mijn vingers haar ondertussen hard geworden tepels. Ze drukt haar billen iets naar achteren en voelt dat ook ik inmiddels aardig opgewonden ben geraakt. Omdat de douchekraan nog steeds loopt vult de badkamer zich wederom met meer en meer stoom en even later staan we dan ook in een mistige ruimte elkaar te strelen. Als zij haar handen achter haar rug brengt, op zoek naar mijn dijen, masseer ik meer en meer haar prachtige borsten. Iedere keer als mijn vingers haar tepels raken hoor ik een fijn gekreun dat steeds intenser wordt.
Dit is allemaal erg nieuw voor ons samen en het lijkt dan ook of we beiden voorzichtig op zoek zijn naar wat we fijn vinden en wat we willen. Het is niet gepland, niets is afgesproken maar we hebben allebei niet het idee dat het allemaal te snel gaat. Integendeel. Onze lichamen bewegen in een haast ingestudeerde choreografie en al snel hebben we dezelfde, versnelde ademhaling en versterkt ons gelijktijdige gekreun een gevoel van genot dat niet meer lijkt te stoppen.
Wanneer Alexia zich omdraait en mij aankijkt zie ik haar bezweette gezicht en betraande ogen. “Ik voel me zo gelukkig en vertrouwd bij jou”, zegt ze en ik ben hierdoor een beetje overdonderd. Ik heb geen idee wat ik in haar heb losgemaakt maar het voelt goed, heel goed. Als ik haar tegen mij aandruk en zachtjes tegen haar aan duw legt ze haar handen in mijn nek en we kussen nog intiemer dan dat we tot dan toe hadden gedaan. Dit is passie, zuivere overgave en minutenlang voel ik haar tong dansen in mijn mond en doe ik gretig met haar mee.
Als ze haar handen uit mijn nekt laat zakken ga ik langzaam op mijn knieën voor haar zitten. Alexia reageert hierop door haar benen iets verder uit elkaar te zetten en nodigt me hiermee uit om nog een stapje verder te gaan. Met mijn handen op haar puntige, door de natuur geschapen borsten, kus ik haar buik, haar navel om vervolgens vanaf daar met mijn tong af te reizen naar haar glad geschoren heuveltje en een weg naar binnen te zoeken. Mijn handen nemen haar billen stevig vast en steeds dieper kom ik bij haar binnen als zij haar benen nogmaals een beetje verder spreidt.
Ik geniet en als ik al snel haar plekje weet te vinden merk ik dat zij hier ook van geniet. Haar heupen schokken meer en meer. Wanneer ik haar zoete vocht in overdaad kan proeven komt het schokken tot een eind en draait ze nog even met haar heupen. Haar billen spannen zich aan en het voorheen zachte gekreun wordt een harde krijs, een heerlijke gil en ik ga weer recht voor haar staan. Wanneer ze liefkozend in mijn nek bijt zegt ze “ Ik wil nog meer “ …..
Gisteravond waren we nogal vermoeid van een lange dag samen. Eindelijk samen. Als een jong verliefd stel hebben we de hele dag gewandeld, geshopt, gegeten en uren gepraat. Ik had gereserveerd bij Denovo om te lunchen maar om 16:00 uur zaten we er nog. Gelukkig is dit vlakbij ‘ ons ‘ appartement en het bleek een prima plek om rustig en diepzinnig met elkaar te praten. Aan het eind van de middag was het alsof we elkaar al jaren kenden, zoveel zijn we over elkaar te weten gekomen. Vooral haar verhaal was opvallend. Ze vertelde meer over haar komst naar Nederland vanuit Kazachstan toen ze ongeveer 15 jaar oud was, samen met haar moeder. En over haar familie die daar nog woont, haar opleiding en ook over haar mislukte liefdesleven tot nu toe hoewel ze daar niet veel over kwijt wilde. Dat is blijkbaar een gevoelig onderwerp en omdat ze anders zo open is over alles heb ik dus maar niet doorgevraagd. Als de tijd daarvoor geschikt is zal ze zelf wel meer vertellen, of anders niet. Ik wil alles van haar weten maar misschien is alles niet altijd goed.
De middag was snel voorbij gegaan en we waren blij om uiteindelijk tegen elkaar op de bank aan te kruipen.
Ik hoor het geluid van de douchekraan en besluit instinctief om het geluid te volgen. De deur van de badkamer staat op een kier en ik zie een langzaam met stoom vullende ruimte. Wanneer ik de deur verder opendoe en de stoom een beetje optrekt staat Alexia met haar rug naar de deur in de lichtblauwe, satijnen déshabillé die ik gisteren voor haar heb gekocht. Het staat haar perfect. De strakke lijnen van het model zorgen voor een fijne aftekening van haar jonge en strakke lichaam. Op het moment dat ze het wilt uitdoen hoort ze dat ik achter haar sta en draait haar hoofd half naar mij toe. Het licht van de badkamer weerkaatst op de wit betegelde muren en schijnt door het fijne gewaad. Zo worden de lijnen van haar lichaam nog mooier weergegeven en ik kijk naar de rondingen van haar heupen en billen. Ik ga nog dichter bij haar staan en fluister “ zal ik dat doen? “ .
“ Wat wil je doen dan? “ fluistert ze terug met een verheesde stem.
“Ik wil jou” en tegelijkertijd gaan mijn handen naar haar nek en pak de rand van de déshabillé. Ze laat haar armen iets vallen en langzaam glijdt het fijne stukje stof op de vloer. Ik sta nu tegen haar aan en leg mijn hoofd op haar rechterschouder. Met gesloten ogen en een ontspannen zucht legt ze haar hoofd wat naar achter en mijn handen vinden hun weg via haar billen, naar haar taille, naar haar buik en langzaam naar boven. Zachtjes en simultaan raken mijn handpalmen haar borsten en vinden mijn vingers haar ondertussen hard geworden tepels. Ze drukt haar billen iets naar achteren en voelt dat ook ik inmiddels aardig opgewonden ben geraakt. Omdat de douchekraan nog steeds loopt vult de badkamer zich wederom met meer en meer stoom en even later staan we dan ook in een mistige ruimte elkaar te strelen. Als zij haar handen achter haar rug brengt, op zoek naar mijn dijen, masseer ik meer en meer haar prachtige borsten. Iedere keer als mijn vingers haar tepels raken hoor ik een fijn gekreun dat steeds intenser wordt.
Dit is allemaal erg nieuw voor ons samen en het lijkt dan ook of we beiden voorzichtig op zoek zijn naar wat we fijn vinden en wat we willen. Het is niet gepland, niets is afgesproken maar we hebben allebei niet het idee dat het allemaal te snel gaat. Integendeel. Onze lichamen bewegen in een haast ingestudeerde choreografie en al snel hebben we dezelfde, versnelde ademhaling en versterkt ons gelijktijdige gekreun een gevoel van genot dat niet meer lijkt te stoppen.
Wanneer Alexia zich omdraait en mij aankijkt zie ik haar bezweette gezicht en betraande ogen. “Ik voel me zo gelukkig en vertrouwd bij jou”, zegt ze en ik ben hierdoor een beetje overdonderd. Ik heb geen idee wat ik in haar heb losgemaakt maar het voelt goed, heel goed. Als ik haar tegen mij aandruk en zachtjes tegen haar aan duw legt ze haar handen in mijn nek en we kussen nog intiemer dan dat we tot dan toe hadden gedaan. Dit is passie, zuivere overgave en minutenlang voel ik haar tong dansen in mijn mond en doe ik gretig met haar mee.
Als ze haar handen uit mijn nekt laat zakken ga ik langzaam op mijn knieën voor haar zitten. Alexia reageert hierop door haar benen iets verder uit elkaar te zetten en nodigt me hiermee uit om nog een stapje verder te gaan. Met mijn handen op haar puntige, door de natuur geschapen borsten, kus ik haar buik, haar navel om vervolgens vanaf daar met mijn tong af te reizen naar haar glad geschoren heuveltje en een weg naar binnen te zoeken. Mijn handen nemen haar billen stevig vast en steeds dieper kom ik bij haar binnen als zij haar benen nogmaals een beetje verder spreidt.
Ik geniet en als ik al snel haar plekje weet te vinden merk ik dat zij hier ook van geniet. Haar heupen schokken meer en meer. Wanneer ik haar zoete vocht in overdaad kan proeven komt het schokken tot een eind en draait ze nog even met haar heupen. Haar billen spannen zich aan en het voorheen zachte gekreun wordt een harde krijs, een heerlijke gil en ik ga weer recht voor haar staan. Wanneer ze liefkozend in mijn nek bijt zegt ze “ Ik wil nog meer “ …..
woensdag 20 mei 2015
VEEL TE LIEF
De dagen zonder Alexia zijn lang. Er is geen minuut zonder dat ik aan haar sierlijke beweging, haar sensuele ogen en ingetogen vrouwenstem denk. Zo volwassen, niet onschuldig maar met een wijsheid waar je uren naar kunt luisteren.
Sommigen vinden dat vrouwen teveel praten, zeuren zelfs. Maar ik kan juist genieten van iemand die met passie vertelt over haar leven, interesses of die zelfs over de meest onbenullige zaken die niemand anders zou kunnen interesseren iets te vertellen heeft. Het getuigt van beleving en geeft me een huiselijk en heerlijk gevoel. Nou ben ik zelf ook wel avontuurlijk ingesteld maar met zijn tweetjes lekker op de bank tegen elkaar aan knuffelen met de gordijnen dicht is wel het ultieme gevoel van samenzijn.
Bij het dagdromen zie ik Alexia weer binnen komen lopen en haar magische glimlach vult de kamer als een opkomende zon die binnen schijnt. Als korte herhalingen, snel achter elkaar afgespeeld zie ik het keer op keer voor me. Natuurlijk zijn het mijn gevoelens en het zou niet voor het eerst zijn dat ik me vergis in het wederzijdse ervan.
Hoevaak heb ik me al niet belachelijk gemaakt, althans dat vind ik, door bossen bloemen te sturen die vervolgens verwelken op de keukentafel? Met liefdevolle intenties gekochte cadeau’s die in een lade eindigen om nooit meer gevonden te worden? Telkenmale was de boodschap duidelijk en het antwoord dat ik te lief ben. Ik wist niet dat dit zou kunnen en eigenlijk begrijp ik het nog steeds niet. Nooit is het in mij opgekomen dat ik er liefde mee zou willen kopen. Want zo ben ik niet en bij de juiste vrouw werkt dat ook niet. Ik zie iemand graag genieten, verrast zijn en verlegen naar me kijken. Ze hoeft me niet te bedanken, ze hoeft dan even niets te zeggen. Maar de glimlach in haar ogen is voldoende om te weten dat we samen “goed” zijn. Ik wil niet mijn best doen, ik wil mezelf zijn. En zo zal ik ook altijd blijven.
De dagen zonder Alexia zijn lang maar niets in mijzelf laat toe om mijn liefde aan haar op te dringen of op overduidelijke wijze kenbaar te maken. Ze mag zeker weten dat ik geraakt ben op meerdere vlakken en er allerlei lang verborgen emoties bij mij naar boven komen. Maar om hier nu gelijk een gesprek over te gaan beginnen? Ik weet inmiddels wel hoe ik vrouwen kan afschrikken, overdonderden, overwelmen dus laat ik dat maar even achterwege. En als hiermee het vuurtje uitgaat dan ben ik alweer de sukkel in de liefde en zijn we niet voor elkaar gemaakt. Soms is iets niet wat het is en vaak blijkt iets niet te zijn wat het is.
Alexia weet wel dat ik iets meer voel en wellicht probeert ze een gepaste afstand te bewaren. Maar misschien is ze ook wel een beetje betoverd door mij en wilt ze niet toegeven dat dit zo is. Nou is voor beide iets te zeggen. Een klein detail is dat ik 18 jaar ouder ben en waarom zou ze ook maar iets in mij kunnen zien of voor mij kunnen voelen? Elke oudere man zou vallen voor de subtiele, misschien wel ongerichte charmes van een mooie en intelligente vrouw. En een enkele vrouw ziet iets in een oudere man. Niet om nog iets speciaals maar vaak is het de levenswijsheid die hem aantrekkelijk maakt voor haar, ervan uitgaand dat hij die heeft. En een door verliefdheid geslagen man denkt nu eenmaal niet meer met zijn hoofd maar laat zijn hart op hol slaan door de aandacht en fysieke schoonheid van een open en zuivere, jonge vrouw. Ik geloof in ieder geval in de betovering of wil daar nog even aan vasthouden. Dat gevoel is onbeschrijfelijk mooi, een rush, iets wat je niet kan of wilt stoppen.
Inmiddels weet ik na al die jaren dat mijn rustige stem en gevoel voor humor menig hart doet smelten. Mijn uiterlijk is nooit een onderdeel van een charmeoffensief geweest ( en dat zou ook niet echt helpen ). Het is een prettige last op mijn schouders geweest met de opgave om verdere gevoelens buiten te houden zonder te kwetsen. Natuurlijk word ik er warm van en zijn er dagdromen die komen en gaan. Hoe ouder ik word met meer levenservaring wordt het makkelijker om vrouwen te begrijpen en een mooier gesprek te hebben dan vroeger. Onder bepaalde omstandigheden zou ik daar mooi misbruik van kunnen maken maar waarom zou ik? Het is uiteindelijk alleen mezelf die ik voor de gek hou. Ik zou het trouwens niet kunnen en met mezelf ook geen raad meer weten.
Maar Alexia is anders. Mijn nette fantasie gaat over liefde, samen hand in hand door de stad lopen, knuffelen op de bank en haar verrassen met een reisje naar Curaçao. Alexia is bijzonder. Ik wil haar zachtjes vasthouden en naar haar kijken. Heel voorzichtig haar hoofd op mijn schouder leggen en ontspannen laten wegdoezelen in mijn armen. Terwijl ze langzaam in slaap valt til ik haar op en leg haar op bed. Met een zachte kreun nestelt zij zich onder het dekbed en als ik nog enkele minuten naar haar kijk ga ik vervolgens zachtjes naast haar liggen, hou haar vast en fluister “welterusten lieverd” . Ik zie nog net haar mondhoek krullen en met een gezamenlijke glimlach vallen we in slaap.
Wanneer ik ’s ochtends iets eerder wakker word is het een zomerfrisse zondagochtend. Ik sta op en doe het slaapkamerraam van ons appartement een stukje open en voel de zachte wind in mijn gezicht. Terwijl ik naar het bed kijk zie ik Alexia nog in een diepe slaap. Als zij zich op haar zij draait met haar rug naar mij toe wordt ze niet meer door het dekbed bedekt en volg ik met mijn ogen de lijnen van haar lichaam. Het zijn fijne golvingen, een mooi landschap en ik ga op de rand van het bed naast haar zitten. Mijn hand streelt haar huid en volgen met een lichte aanraking de lijnen van haar lichaam. Haar huid is strak, egaal en langzaam zie ik een rilling verschijnen.
Ze draait zich naar mij toe, haar ogen geopend en zegt “Kom je nog even bij me liggen?”
Gewillig geef ik aan haar verzoek gehoor en met een kus in haar nek zoekt haar mond de mijne….
“ Je bent lief ” , zegt ze……
Sommigen vinden dat vrouwen teveel praten, zeuren zelfs. Maar ik kan juist genieten van iemand die met passie vertelt over haar leven, interesses of die zelfs over de meest onbenullige zaken die niemand anders zou kunnen interesseren iets te vertellen heeft. Het getuigt van beleving en geeft me een huiselijk en heerlijk gevoel. Nou ben ik zelf ook wel avontuurlijk ingesteld maar met zijn tweetjes lekker op de bank tegen elkaar aan knuffelen met de gordijnen dicht is wel het ultieme gevoel van samenzijn.
Bij het dagdromen zie ik Alexia weer binnen komen lopen en haar magische glimlach vult de kamer als een opkomende zon die binnen schijnt. Als korte herhalingen, snel achter elkaar afgespeeld zie ik het keer op keer voor me. Natuurlijk zijn het mijn gevoelens en het zou niet voor het eerst zijn dat ik me vergis in het wederzijdse ervan.
Hoevaak heb ik me al niet belachelijk gemaakt, althans dat vind ik, door bossen bloemen te sturen die vervolgens verwelken op de keukentafel? Met liefdevolle intenties gekochte cadeau’s die in een lade eindigen om nooit meer gevonden te worden? Telkenmale was de boodschap duidelijk en het antwoord dat ik te lief ben. Ik wist niet dat dit zou kunnen en eigenlijk begrijp ik het nog steeds niet. Nooit is het in mij opgekomen dat ik er liefde mee zou willen kopen. Want zo ben ik niet en bij de juiste vrouw werkt dat ook niet. Ik zie iemand graag genieten, verrast zijn en verlegen naar me kijken. Ze hoeft me niet te bedanken, ze hoeft dan even niets te zeggen. Maar de glimlach in haar ogen is voldoende om te weten dat we samen “goed” zijn. Ik wil niet mijn best doen, ik wil mezelf zijn. En zo zal ik ook altijd blijven.
De dagen zonder Alexia zijn lang maar niets in mijzelf laat toe om mijn liefde aan haar op te dringen of op overduidelijke wijze kenbaar te maken. Ze mag zeker weten dat ik geraakt ben op meerdere vlakken en er allerlei lang verborgen emoties bij mij naar boven komen. Maar om hier nu gelijk een gesprek over te gaan beginnen? Ik weet inmiddels wel hoe ik vrouwen kan afschrikken, overdonderden, overwelmen dus laat ik dat maar even achterwege. En als hiermee het vuurtje uitgaat dan ben ik alweer de sukkel in de liefde en zijn we niet voor elkaar gemaakt. Soms is iets niet wat het is en vaak blijkt iets niet te zijn wat het is.
Alexia weet wel dat ik iets meer voel en wellicht probeert ze een gepaste afstand te bewaren. Maar misschien is ze ook wel een beetje betoverd door mij en wilt ze niet toegeven dat dit zo is. Nou is voor beide iets te zeggen. Een klein detail is dat ik 18 jaar ouder ben en waarom zou ze ook maar iets in mij kunnen zien of voor mij kunnen voelen? Elke oudere man zou vallen voor de subtiele, misschien wel ongerichte charmes van een mooie en intelligente vrouw. En een enkele vrouw ziet iets in een oudere man. Niet om nog iets speciaals maar vaak is het de levenswijsheid die hem aantrekkelijk maakt voor haar, ervan uitgaand dat hij die heeft. En een door verliefdheid geslagen man denkt nu eenmaal niet meer met zijn hoofd maar laat zijn hart op hol slaan door de aandacht en fysieke schoonheid van een open en zuivere, jonge vrouw. Ik geloof in ieder geval in de betovering of wil daar nog even aan vasthouden. Dat gevoel is onbeschrijfelijk mooi, een rush, iets wat je niet kan of wilt stoppen.
Inmiddels weet ik na al die jaren dat mijn rustige stem en gevoel voor humor menig hart doet smelten. Mijn uiterlijk is nooit een onderdeel van een charmeoffensief geweest ( en dat zou ook niet echt helpen ). Het is een prettige last op mijn schouders geweest met de opgave om verdere gevoelens buiten te houden zonder te kwetsen. Natuurlijk word ik er warm van en zijn er dagdromen die komen en gaan. Hoe ouder ik word met meer levenservaring wordt het makkelijker om vrouwen te begrijpen en een mooier gesprek te hebben dan vroeger. Onder bepaalde omstandigheden zou ik daar mooi misbruik van kunnen maken maar waarom zou ik? Het is uiteindelijk alleen mezelf die ik voor de gek hou. Ik zou het trouwens niet kunnen en met mezelf ook geen raad meer weten.
Maar Alexia is anders. Mijn nette fantasie gaat over liefde, samen hand in hand door de stad lopen, knuffelen op de bank en haar verrassen met een reisje naar Curaçao. Alexia is bijzonder. Ik wil haar zachtjes vasthouden en naar haar kijken. Heel voorzichtig haar hoofd op mijn schouder leggen en ontspannen laten wegdoezelen in mijn armen. Terwijl ze langzaam in slaap valt til ik haar op en leg haar op bed. Met een zachte kreun nestelt zij zich onder het dekbed en als ik nog enkele minuten naar haar kijk ga ik vervolgens zachtjes naast haar liggen, hou haar vast en fluister “welterusten lieverd” . Ik zie nog net haar mondhoek krullen en met een gezamenlijke glimlach vallen we in slaap.
Wanneer ik ’s ochtends iets eerder wakker word is het een zomerfrisse zondagochtend. Ik sta op en doe het slaapkamerraam van ons appartement een stukje open en voel de zachte wind in mijn gezicht. Terwijl ik naar het bed kijk zie ik Alexia nog in een diepe slaap. Als zij zich op haar zij draait met haar rug naar mij toe wordt ze niet meer door het dekbed bedekt en volg ik met mijn ogen de lijnen van haar lichaam. Het zijn fijne golvingen, een mooi landschap en ik ga op de rand van het bed naast haar zitten. Mijn hand streelt haar huid en volgen met een lichte aanraking de lijnen van haar lichaam. Haar huid is strak, egaal en langzaam zie ik een rilling verschijnen.
Ze draait zich naar mij toe, haar ogen geopend en zegt “Kom je nog even bij me liggen?”
Gewillig geef ik aan haar verzoek gehoor en met een kus in haar nek zoekt haar mond de mijne….
“ Je bent lief ” , zegt ze……
dinsdag 19 mei 2015
ALEXIA
Niets zou meer hetzelfde zijn na die dag. Niets was nog wat het was geweest na die dag.
Al enige tijd stond de afspraak gepland voor een bezoek aan de tandarts. Bij de mondhygiëniste om precies te zijn. Om kwart over één, vijftien minuten voor tijd en met fresh gepoetste tanden loop ik de lege wachtkamer binnen en neem plaats in de ongemakkelijke, erg oranje gekleurde bank waar je niet rechtop in kunt zitten maar half liggend moet hangen om nog enig comfort te voelen. Ik vind dat een slechte voorbode voor wat moet komen, zeker bij een tandarts.
Even later komt een assistente binnen en ziet mij zitten. Ze noteert dat ik er ben en ik blijf onrustig bankhangen. Niet veel later gaat de voordeur open en een jonge vrouw komt al pratend aan de telefoon binnen, ze klinkt haastig en druk. “ De baas komt binnen” , denk ik nog.
Ik let niet echt op en kijk meer naar de TV-krant met slechte advertenties, zo te zien zelf in elkaar geknutseld. Dat soort dingen vallen mij op en kunnen mij mateloos irriteren. Ik zou het anders doen, beter doen. Tja, misschien ben ik te perfectionistisch en moet ik leren me wat meer te geven en te ontspannen. Niet zo kritisch zijn op anderen, wat meer complimenteus zijn en anderen in hun waarde laten. Die vijftien minuten in de wachtkamer waren een mooi moment voor zelfreflectie.
Om precies half twee hoor ik een deur open gaan. “ Nog bedankt voor het klaarzetten” zegt een fijne stem tegen de assistente. “ Graag gedaan hoor “ , is de vriendelijke respons. Achter mij vervolgt de stem: “ Meneer Zaneck ? “
“ Ja, dat ben ik “ en terwijl ik op sta volg ik de vrouw naar de behandelkamer. Halverwege geven we elkaar een hand en stellen ons aan elkaar voor.
“ Axel “
“ Alexia “
En ze lacht. Het lijkt meer dat ze me toelacht en hierdoor raak ik enigszins verward en volg haar verder de behandelkamer in.
De deur gaat dicht.
“ Neem plaats “ , en terwijl ik dat wil gaan doen giechelt ze een beetje. En dan kijk ik voor het eerst diep in haar ogen. Zou er iets op mijn neus zitten ? Of lacht ze me nu uit? Nu ben ik best gezegend met een aardige dosis mensenkennis maar voor het eerst in mijn leven kan ik niet plaatsen wat ogen mij willen vertellen. Ik blijf in haar ogen kijken. Terwijl haar glinsterende blik mij doet kalmeren krijg ik even de tijd om haar voor het eerst helemaal te zien. Ze is mooi, heel mooi. Geen superlatieven zijn nodig om dit te benadrukken. Ze is namelijk gewoon heel erg mooi. In die paar seconden dat ik haar voor mij zie staan zie ik een vrouw met een mooi lichaam, alles in juiste verhouding alsof de blauwdruk voor de perfecte vrouw door God zelf hier is gepositioneerd. En oh nee, ik bedoel er niets seksistisch mee, integendeel. Haar donkere haren, strak geëpileerde wenkbrauwen en levendige ogen, alles is op en top verzorgd. In perfectie maar met een subtiele en elegante eenvoud. Ze is een natuurlijke, exotische schoonheid die ’s morgens opstaat en zo de deur uit kan lopen.
Maar het is haar houding, haar manier van lopen die mij verwarmen en verder een stijlvol geheel maken met haar perfecte lichaam.
Terwijl ik mag gaan liggen loopt ze naar de schuifpui van het buitenterras om deze te sluiten.
“ Ben je bang dat ze me horen gillen als je zo dadelijk bezig bent? “ Terwijl ik dat zeg heb ik al spijt van mijn puberaal gestamel. Maar ik zou het nog erger maken.
“ Ga maar liggen hoor “
“ En jij, ga jij dan om mijn stoel heen dansen? “ Ja, dit klinkt inderdaad nog erger.
Maar ze lacht gelukkig en ik begin aan mezelf te twijfelen of ik wel helemaal lekker ben.
“ Ik zal er eens voor gaan liggen” , zeg ik. Jaja ik maak het alleen maar erger.
Vanaf dat moment kan ik alleen nog maar haar ogen zien. Haar gezicht wordt grotendeels bedekt door haar mondkapje maar ook dat staat haar erg goed. Ik weet niet hoelang ik daar zo ongemakkelijk heb gelegen maar voor mijn gevoel waren het uren die dagen had mogen duren.
Ik kan, soms gedwongen, alleen nog maar in haar ogen kijken. Ze stralen rust en liefde uit en met haar gezicht zo dicht bij dat van mij is dat een zeer aangenaam gevoel.
Maar dan begint het eigenlijk pas. Ze begint volop te praten, over haar leven, haar komst naar Nederland 12 jaar geleden, haar interesses en met gemeende belangstelling vraagt ze naar mijn leven, wat ik doe, wie ik ben. Ze vertelt over haar dromen, wat ze nog wilt bereiken. En terwijl het voor mij moeilijk is om evenveel terug te praten doordat ze met haar handen in mijn mond aan het wroeten is lukt het aardig om een fijn gesprek te hebben. Af en toe is er een korte pauze, gewoon om even te kunnen te praten.
Wat zij niet weet is dat ik al heel lang niet zo’n geanimeerd gesprek heb gehad met iemand en misschien dat ik daarom maar blijf denken aan die paar uur samen. Ik kan me ook niet voorstellen dat het haar gewoonte is om met iedereen hetzelfde gesprek te houden en je zo open te stellen.
Alexia heeft een open karakter en ik merk dat ze zoveel liefde te geven heeft en geniet van haar leven. Ik heb het misschien laten merken maar ik ben heel erg geïnteresseerd geraakt in haar en in haar leven. Ja, zelfs zou ik er direct een deel van willen uitmaken. Natuurlijk kan ik de verkeerde indruk hebben gekregen maar dan ligt dat echt aan mij en mijn door liefde verdwaasde blik.
Onze afspraak loopt 2 minuten uit als er op de deur wordt geklopt. De behandeling is net teneinde en door de tijd gedwongen moeten we snel afscheid nemen. Bij de handdruk kruisen onze blikken elkaar nog en ik merk dat we beiden elkaar nog even nakijken.
Ik heb nooit geloofd in liefde op het eerste gezicht maar na die dag is niets meer hetzelfde voor mij. Niets is nog wat het is geweest na die dag. Ik heb het warm, slaap slecht en kan moeilijk eten. Jaja, heel erg puberaal allemaal maar ik kan ook niet helpen wat ik voel.
Ik heb nog twee maanden om af te koelen want dan is onze volgende afspraak.
Natuurlijk heb ik Alexia gezocht en gevonden via Facebook. Mijn uitnodiging heeft ze geaccepteerd. Wat nu? Ik kan alleen mezelf blijven zoals ik haar ook heb verteld dat ik altijd mezelf blijf. Er is nog zoveel dat ik haar kan en wil vertellen en ik wil nog zoveel meer van haar weten. Ik hoop dat we de kans krijgen om eens verder te praten. Ze vindt het ook het een leuk idee….
Al enige tijd stond de afspraak gepland voor een bezoek aan de tandarts. Bij de mondhygiëniste om precies te zijn. Om kwart over één, vijftien minuten voor tijd en met fresh gepoetste tanden loop ik de lege wachtkamer binnen en neem plaats in de ongemakkelijke, erg oranje gekleurde bank waar je niet rechtop in kunt zitten maar half liggend moet hangen om nog enig comfort te voelen. Ik vind dat een slechte voorbode voor wat moet komen, zeker bij een tandarts.
Even later komt een assistente binnen en ziet mij zitten. Ze noteert dat ik er ben en ik blijf onrustig bankhangen. Niet veel later gaat de voordeur open en een jonge vrouw komt al pratend aan de telefoon binnen, ze klinkt haastig en druk. “ De baas komt binnen” , denk ik nog.
Ik let niet echt op en kijk meer naar de TV-krant met slechte advertenties, zo te zien zelf in elkaar geknutseld. Dat soort dingen vallen mij op en kunnen mij mateloos irriteren. Ik zou het anders doen, beter doen. Tja, misschien ben ik te perfectionistisch en moet ik leren me wat meer te geven en te ontspannen. Niet zo kritisch zijn op anderen, wat meer complimenteus zijn en anderen in hun waarde laten. Die vijftien minuten in de wachtkamer waren een mooi moment voor zelfreflectie.
Om precies half twee hoor ik een deur open gaan. “ Nog bedankt voor het klaarzetten” zegt een fijne stem tegen de assistente. “ Graag gedaan hoor “ , is de vriendelijke respons. Achter mij vervolgt de stem: “ Meneer Zaneck ? “
“ Ja, dat ben ik “ en terwijl ik op sta volg ik de vrouw naar de behandelkamer. Halverwege geven we elkaar een hand en stellen ons aan elkaar voor.
“ Axel “
“ Alexia “
En ze lacht. Het lijkt meer dat ze me toelacht en hierdoor raak ik enigszins verward en volg haar verder de behandelkamer in.
De deur gaat dicht.
“ Neem plaats “ , en terwijl ik dat wil gaan doen giechelt ze een beetje. En dan kijk ik voor het eerst diep in haar ogen. Zou er iets op mijn neus zitten ? Of lacht ze me nu uit? Nu ben ik best gezegend met een aardige dosis mensenkennis maar voor het eerst in mijn leven kan ik niet plaatsen wat ogen mij willen vertellen. Ik blijf in haar ogen kijken. Terwijl haar glinsterende blik mij doet kalmeren krijg ik even de tijd om haar voor het eerst helemaal te zien. Ze is mooi, heel mooi. Geen superlatieven zijn nodig om dit te benadrukken. Ze is namelijk gewoon heel erg mooi. In die paar seconden dat ik haar voor mij zie staan zie ik een vrouw met een mooi lichaam, alles in juiste verhouding alsof de blauwdruk voor de perfecte vrouw door God zelf hier is gepositioneerd. En oh nee, ik bedoel er niets seksistisch mee, integendeel. Haar donkere haren, strak geëpileerde wenkbrauwen en levendige ogen, alles is op en top verzorgd. In perfectie maar met een subtiele en elegante eenvoud. Ze is een natuurlijke, exotische schoonheid die ’s morgens opstaat en zo de deur uit kan lopen.
Maar het is haar houding, haar manier van lopen die mij verwarmen en verder een stijlvol geheel maken met haar perfecte lichaam.
Terwijl ik mag gaan liggen loopt ze naar de schuifpui van het buitenterras om deze te sluiten.
“ Ben je bang dat ze me horen gillen als je zo dadelijk bezig bent? “ Terwijl ik dat zeg heb ik al spijt van mijn puberaal gestamel. Maar ik zou het nog erger maken.
“ Ga maar liggen hoor “
“ En jij, ga jij dan om mijn stoel heen dansen? “ Ja, dit klinkt inderdaad nog erger.
Maar ze lacht gelukkig en ik begin aan mezelf te twijfelen of ik wel helemaal lekker ben.
“ Ik zal er eens voor gaan liggen” , zeg ik. Jaja ik maak het alleen maar erger.
Vanaf dat moment kan ik alleen nog maar haar ogen zien. Haar gezicht wordt grotendeels bedekt door haar mondkapje maar ook dat staat haar erg goed. Ik weet niet hoelang ik daar zo ongemakkelijk heb gelegen maar voor mijn gevoel waren het uren die dagen had mogen duren.
Ik kan, soms gedwongen, alleen nog maar in haar ogen kijken. Ze stralen rust en liefde uit en met haar gezicht zo dicht bij dat van mij is dat een zeer aangenaam gevoel.
Maar dan begint het eigenlijk pas. Ze begint volop te praten, over haar leven, haar komst naar Nederland 12 jaar geleden, haar interesses en met gemeende belangstelling vraagt ze naar mijn leven, wat ik doe, wie ik ben. Ze vertelt over haar dromen, wat ze nog wilt bereiken. En terwijl het voor mij moeilijk is om evenveel terug te praten doordat ze met haar handen in mijn mond aan het wroeten is lukt het aardig om een fijn gesprek te hebben. Af en toe is er een korte pauze, gewoon om even te kunnen te praten.
Wat zij niet weet is dat ik al heel lang niet zo’n geanimeerd gesprek heb gehad met iemand en misschien dat ik daarom maar blijf denken aan die paar uur samen. Ik kan me ook niet voorstellen dat het haar gewoonte is om met iedereen hetzelfde gesprek te houden en je zo open te stellen.
Alexia heeft een open karakter en ik merk dat ze zoveel liefde te geven heeft en geniet van haar leven. Ik heb het misschien laten merken maar ik ben heel erg geïnteresseerd geraakt in haar en in haar leven. Ja, zelfs zou ik er direct een deel van willen uitmaken. Natuurlijk kan ik de verkeerde indruk hebben gekregen maar dan ligt dat echt aan mij en mijn door liefde verdwaasde blik.
Onze afspraak loopt 2 minuten uit als er op de deur wordt geklopt. De behandeling is net teneinde en door de tijd gedwongen moeten we snel afscheid nemen. Bij de handdruk kruisen onze blikken elkaar nog en ik merk dat we beiden elkaar nog even nakijken.
Ik heb nooit geloofd in liefde op het eerste gezicht maar na die dag is niets meer hetzelfde voor mij. Niets is nog wat het is geweest na die dag. Ik heb het warm, slaap slecht en kan moeilijk eten. Jaja, heel erg puberaal allemaal maar ik kan ook niet helpen wat ik voel.
Ik heb nog twee maanden om af te koelen want dan is onze volgende afspraak.
Natuurlijk heb ik Alexia gezocht en gevonden via Facebook. Mijn uitnodiging heeft ze geaccepteerd. Wat nu? Ik kan alleen mezelf blijven zoals ik haar ook heb verteld dat ik altijd mezelf blijf. Er is nog zoveel dat ik haar kan en wil vertellen en ik wil nog zoveel meer van haar weten. Ik hoop dat we de kans krijgen om eens verder te praten. Ze vindt het ook het een leuk idee….
Abonneren op:
Posts (Atom)