woensdag 20 mei 2015

VEEL TE LIEF

De dagen zonder Alexia zijn lang. Er is geen minuut zonder dat ik aan haar sierlijke beweging, haar sensuele ogen en ingetogen vrouwenstem denk. Zo volwassen, niet onschuldig maar met een wijsheid waar je uren naar kunt luisteren.

Sommigen vinden dat vrouwen teveel praten, zeuren zelfs. Maar ik kan juist genieten van iemand die met passie vertelt over haar leven, interesses of die zelfs over de meest onbenullige zaken die niemand anders zou kunnen interesseren iets te vertellen heeft. Het getuigt van beleving en geeft me een huiselijk en heerlijk gevoel. Nou ben ik zelf ook wel avontuurlijk ingesteld maar met zijn tweetjes lekker op de bank tegen elkaar aan knuffelen met de gordijnen dicht is wel het ultieme gevoel van samenzijn.

Bij het dagdromen zie ik Alexia weer binnen komen lopen en haar magische glimlach vult de kamer als een opkomende zon die binnen schijnt. Als korte herhalingen, snel achter elkaar afgespeeld zie ik het keer op keer voor me. Natuurlijk zijn het mijn gevoelens en het zou niet voor het eerst zijn dat ik me vergis in het wederzijdse ervan.

Hoevaak heb ik me al niet belachelijk gemaakt, althans dat vind ik, door bossen bloemen te sturen die vervolgens verwelken op de keukentafel? Met liefdevolle intenties gekochte cadeau’s die in een lade eindigen om nooit meer gevonden te worden? Telkenmale was de boodschap duidelijk en het antwoord dat ik te lief ben. Ik wist niet dat dit zou kunnen en eigenlijk begrijp ik het nog steeds niet. Nooit is het in mij opgekomen dat ik er liefde mee zou willen kopen. Want zo ben ik niet en bij de juiste vrouw werkt dat ook niet. Ik zie iemand graag genieten, verrast zijn en verlegen naar me kijken. Ze hoeft me niet te bedanken, ze hoeft dan even niets te zeggen. Maar de glimlach in haar ogen is voldoende om te weten dat we samen “goed” zijn. Ik wil niet mijn best doen, ik wil mezelf zijn. En zo zal ik ook altijd blijven.

De dagen zonder Alexia zijn lang maar niets in mijzelf laat toe om mijn liefde aan haar op te dringen of op overduidelijke wijze kenbaar te maken. Ze mag zeker weten dat ik geraakt ben op meerdere vlakken en er allerlei lang verborgen emoties bij mij naar boven komen. Maar om hier nu gelijk een gesprek over te gaan beginnen? Ik weet inmiddels wel hoe ik vrouwen kan afschrikken, overdonderden, overwelmen dus laat ik dat maar even achterwege. En als hiermee het vuurtje uitgaat dan ben ik alweer de sukkel in de liefde en zijn we niet voor elkaar gemaakt. Soms is iets niet wat het is en vaak blijkt iets niet te zijn wat het is.

Alexia weet wel dat ik iets meer voel en wellicht probeert ze een gepaste afstand te bewaren. Maar misschien is ze ook wel een beetje betoverd door mij en wilt ze niet toegeven dat dit zo is. Nou is voor beide iets te zeggen. Een klein detail is dat ik 18 jaar ouder ben en waarom zou ze ook maar iets in mij kunnen zien of voor mij kunnen voelen? Elke oudere man zou vallen voor de subtiele, misschien wel ongerichte charmes van een mooie en intelligente vrouw. En een enkele vrouw ziet iets in een oudere man. Niet om nog iets speciaals maar vaak is het de levenswijsheid die hem aantrekkelijk maakt voor haar, ervan uitgaand dat hij die heeft. En een door verliefdheid geslagen man denkt nu eenmaal niet meer met zijn hoofd maar laat zijn hart op hol slaan door de aandacht en fysieke schoonheid van een open en zuivere, jonge vrouw. Ik geloof in ieder geval in de betovering of wil daar nog even aan vasthouden. Dat gevoel is onbeschrijfelijk mooi, een rush, iets wat je niet kan of wilt stoppen.

Inmiddels weet ik na al die jaren dat mijn rustige stem en gevoel voor humor menig hart doet smelten. Mijn uiterlijk is nooit een onderdeel van een charmeoffensief geweest ( en dat zou ook niet echt helpen ). Het is een prettige last op mijn schouders geweest met de opgave om verdere gevoelens buiten te houden zonder te kwetsen. Natuurlijk word ik er warm van en zijn er dagdromen die komen en gaan. Hoe ouder ik word met meer levenservaring wordt het makkelijker om vrouwen te begrijpen en een mooier gesprek te hebben dan vroeger. Onder bepaalde omstandigheden zou ik daar mooi misbruik van kunnen maken maar waarom zou ik? Het is uiteindelijk alleen mezelf die ik voor de gek hou. Ik zou het trouwens niet kunnen en met mezelf ook geen raad meer weten.

Maar Alexia is anders. Mijn nette fantasie gaat over liefde, samen hand in hand door de stad lopen, knuffelen op de bank en haar verrassen met een reisje naar CuraƧao. Alexia is bijzonder. Ik wil haar zachtjes vasthouden en naar haar kijken. Heel voorzichtig haar hoofd op mijn schouder leggen en ontspannen laten wegdoezelen in mijn armen. Terwijl ze langzaam in slaap valt til ik haar op en leg haar op bed. Met een zachte kreun nestelt zij zich onder het dekbed en als ik nog enkele minuten naar haar kijk ga ik vervolgens zachtjes naast haar liggen, hou haar vast en fluister “welterusten lieverd” . Ik zie nog net haar mondhoek krullen en met een gezamenlijke glimlach vallen we in slaap.

Wanneer ik ’s ochtends iets eerder wakker word is het een zomerfrisse zondagochtend. Ik sta op en doe het slaapkamerraam van ons appartement een stukje open en voel de zachte wind in mijn gezicht. Terwijl ik naar het bed kijk zie ik Alexia nog in een diepe slaap. Als zij zich op haar zij draait met haar rug naar mij toe wordt ze niet meer door het dekbed bedekt en volg ik met mijn ogen de lijnen van haar lichaam. Het zijn fijne golvingen, een mooi landschap en ik ga op de rand van het bed naast haar zitten. Mijn hand streelt haar huid en volgen met een lichte aanraking de lijnen van haar lichaam. Haar huid is strak, egaal en langzaam zie ik een rilling verschijnen.

Ze draait zich naar mij toe, haar ogen geopend en zegt “Kom je nog even bij me liggen?”

Gewillig geef ik aan haar verzoek gehoor en met een kus in haar nek zoekt haar mond de mijne….

“ Je bent lief ” , zegt ze……

Geen opmerkingen:

Een reactie posten